Οι άνθρωποι κουράστηκαν με όλων τα καμώματα και προσωπικά ο καθένας με τα δικά του. Γιατί μας κουράζει το κακό, μας κουράζει ο κακός, μας κουράζει η ανομία. 

Και φτάνουμε στο σημείο που είχε φτάσει κάποια φορά και ο Προφητάναξ Δαυίδ και έλεγε:

Ἀπηνήνατο παρακληθῆναι ἡ ψυχή μου


Δεν θέλω ούτε να παρηγορηθώ, με τίποτε, με τίποτε !!!

Και πολλοί συνάνθρωποι μας τι λένε;

Θέλω το βράδυ που κατεβάζω τα σκουπίδια να αφήσω τον εαυτό μου με τα σκουπίδια να τελειώνω….

Τα έχετε ακούσει, τα έχω ακούσει, όλοι τα λένε.

Γι αυτό ακριβώς, Όπου επλεόνασε η Αμαρτία υπερπερίσευσε η Χάρις.

Ο αιώνας αυτός, είναι ο αιώνας του Θεού!!!

Ο αιώνας της Εκκλησίας!!!

Ο αιώνας της μετανοίας!!!

Ο αιώνας της προκλητικής Αγάπης Του Θεού!!!

Ο αιώνας της επιστροφής των άσωτων και παραστρατημένων στον Μεγάλο μας Πατέρα. Στην Αγία μας Εκκλησία που είναι η αγκαλιά Του Χριστού!!!

Όλοι μία αγκαλιά θέλουμε, όλοι μία αγκαλιά γυρεύουμε, λοιπόν αυτή η αγκαλιά είναι του Χριστού.

Ο οποίος την στήνει στα τρίστρατα της ζωής μας και στα αδιέξοδα περιμένει.

Και τότε απελπισμένοι από όλους και από όλα και από τον εγωιστή εαυτό μας πέφτουμε στην αγκαλιά Του Θεού, τουλάχιστον οι καλοπροαίρετοι, άνευ όρων και ορίων και παραδινόμαστε στην αγάπη Του Θεού και αυτό είναι θαύμα!!!

Δεν αφήνει τον κόσμο Του ο Θεός, δεν αφήνει ο Χριστός, μας έχει πληρώσει με το Αίμα Του και τη ζωή Του και του λείπουμε.» 

Αρχιμανδρίτης Ανανίας Κουστένης

[orthodoxia.online]