Ο άγιος Γρηγόριος και τα "άγρια θηρία"

"Δεν ήξερα", έλεγε ο Γρηγόριος ειρωνικά,
"ότι θα έπρεπε να ιππεύω ευγενή άλογα,
ή να κάνω λαμπρή εμφάνιση καθισμένος πάνω σε άμαξα,
ή ότι αυτοί που με συναντούν θα όφειλαν να μου φέρονται με δουλοπρέπεια,
ή ότι όλοι θα έπρεπε να παραμερίζουν για μένα σαν να ήμουνα άγριο θηρίο."

Πόσο φωτογραφίζουν αυτά τα πικρά λόγια την σημερινή θρησκευτική, πολιτική και πνευματική ηγεσία του τόπου! Με πόση πίκρα και απογοήτευση αισθανόμαστε την δυναμικότητα αυτών των λόγων! Με πόση ταραχή και θλίψη στεκόμαστε μπροστά στην απογύμνωση των σύγχρονων ταγών μας...

Ας ξεκινήσουμε από την θρησκευτική ηγεσία. Τί να πρωτοπείς και τί να θίξεις χωρίς να αγγίξεις την ιεροκατηγορία και την ιεροκατάκριση;Χωρίς να πληγωθείς και να αγανακτίσεις; Από το ότι δεν εμφανίζονται και δεν ιερουργούν μπροστά στο Κοινό αν δεν έχουν εξασφαλίσει πρώτα την αγαπημένη τους χρυσοποίκιλτη μίτρα και την στολή της προτίμησης τους; Ότι, κατά ομολογίαν τους, χωρίς το εξωτερικό αγαπημένο τους περίβλημα, το οποίο υπάρχει για να τους θυμίζει την αγγελική τους αποστολή και όχι να υπερτονίζει την σατραπεία τους, δεν μπορούν να σταθούν ούτε στο Βήμα της Θυσίας, ούτε στον Άμβωνα; Στο ότι περιφρονούν την Ησυχία και  παρακάθονται σε λαμπρές τράπεζες μαζί με τους ισχυρούς της ημέρας;Ότι γεμάτοι συγκατάβαση και ειρηνική εγκαρτέρηση σηκώνουν τα αδούλευτα στην προσευχή και εργασία χέρια τους για να ευλογήσουν τους χαζούληδες και να μιλήσουν για ψυχραιμία, λογική και ειρήνη μπροστά στον επικείμενο χαμό και σεισμό; Ή τί να πεις για εμάς τους ιερείς που πρώτον κηνυγάμε την Ιερωσύνη, αντι να μας κυνηγάει Αυτή, τα οφφίκια, τις περίοπτες θέσεις, τις πρωτοκαθεδρίες; Τους πνευματικούς που επιζητούν τον έλεγχο και τον φόβο των τέκνων τους; 

Τους ιεροκήρυκες που πρόδωσαν τον Χριστό και μιλάνε με λόγια άπρεπα, γεμάτα προσποιητή αγάπη και ιεροπρέπεια και εντυπωσιασμό, αμνηστεύοντας αμαρτήματα, ενθαρρύνοντας ανομίες, σαγηνεύοντας τους ανόητους, προβάλλοντας έναν πιο βολικό και "προσβάσιμο" Χριστό και ανταγωνίζονται  τους καλλιτέχνες της πίστας και των θεάτρων σε  τρυκ δημοφιλίας;

Να μιλήσουμε για τους πολιτικούς; Αυτοί είναι τα "άγρια θηρία", που μνημονεύει ο Άγιος. Τους περιφέρουν οι μπράβοι σε χρυσά και θωρακισμένα κλουβιά, για να τους προφυλάξουν από την "αγάπη" του λαού τους.Ενώ μπροστά στις κάμερες είναι όλο έπαρση και σιγουριά για τον εαυτό τους, ξεχνώντας ότι ήρθαν στο προσκήνιο από το πουθενά, και νομοθετούν και αποφασίζουν ερήμην του λαού τους, στην ιδιωτική τους ζωή ζούν μέσα στον τρόμο και την ανασφάλεια. Δεν ξέρουν αν αύριο χάσουν τον θρόνο τους ή από που θα τους έρθει, πλαγίως ή κατακέφαλα η χαριστική βολή που θα τους εκμηδενίσει. Όλο έπαρση μπροστά στους αδύναμους, όλο δουλικότητα ενώπιον των ισχυρών. Προσλαμβάνουν φύλακες για να φυλάνε την ζωή, την περιουσία τους, τα γραφεία τους, τις οικογένειες τους, γιατί οι πράξεις τους τους βαραίνουν τόσο ώστε δεν εμπιστεύονται τον λαό , ο οποίος τους ανέδειξε και τους τοποθέτησε ψηλά. Γι αυτούς η ζωή είναι ένα τεράστιο λούνα παρκ. Αρπάζουν, τρώνε, καταναλώνουν εμπειρίες με απληστία,τρέχουν όλο αγωνία να απολαύσουν όσο προλαβαίνουν, γιατί γι αυτούς το αύριο είναι επισφαλές και η θητεία μετρημένη. Τρέφουν τα πιο ταπεινά ένστιχτα και την μεγαλύτερη μικροψυχία και κακομοιριά. Σαν τους λιμασμένους ζουν που θέλουν γευτούν και να δοκιμάσουν τα πάντα, πριν τους αρπάξει ο επόμενος την κουτάλα από το χέρι!

Και ας τελειώσουμε με την ακαδημαϊκή κοινότητα και τους καλλιτέχνες. Αυτοί ξέχασαν , όπως θα έλεγε ο άγιος, να τιμούν τις Μούσες και θεραπεύουν τον Ερμή. Είναι όλο ιδεολογία, εκφράσεις και νοήματα υψηλα, σοβαροφάνειες και αφοριστικές δηλώσεις, ασφαλείς για την θέση τους και την περιωπή τους. Αυτοί είναι σαν τα οικόσιτα ζώα, στα οποία αν δεν ρίξεις τροφή ούτε κακαρίζουν, ουτε γκαρίζουν , ούτε κελαηδούν. Φιλοσοφούν με αργύρια, καλλιτεχνούν με αργύρια, επιστημονεύουν με αργύρια, μιλούν με αργύρια, εμφανίζονται με αργύρια, υπάρχουν με αργύρια. Αυτοί έχουν αναλάβει εργολαβικά με νόμιμες επιδοτήσεις την ιδεολογική κάλυψη κάθε πολιτικού εγκλήματος και την φιλοσοφική τεκμηρίωση κάθε κυβερνητικής απάτης. Δεν ντρέπονται να συστήνουν τον εαυτό τους ως "πνευματικό άνθρωπο" και ακκίζονται όλο πόζα και εκλεκτισμό, αποκαλώντας το κοινό , που τους σέβεται και τους υπολογίζει ,  "ετερόκλητο όχλο" και "καταναλωτική μάζα". 

Για τον λαό; Ας αφήσουμε τον λαό και τον εαυτό μας απ έξω για να μην μισηθούμε κι άλλο. Μπορούμε κάλλιστα να κοιτάξουμε από πάνω ακριβώς και να δούμε τί λατρεύουμε και τί ανεχόμαστε. Ένα μόνο ας πούμε " αν συναντήσουμε Γρηγόριον άλλον" στην πορεία μας "ας του φερθούμε καλύτερα και σπλαχνικότερα" απ ότι κάναμε ήδη με όλους τους Γρηγόριους του κόσμου. Αγγέλους που μας έστειλε ο Θεός για να τους αγνοήσουμε και να επιλέξουμε τα σκουπίδια.