Το έργο και η ενέργεια του Χρίσματος

Έργο λοιπόν του Μυστηρίου αυτού είναι η μετάδοση των ενεργειών του Αγίου Πνεύματος. Το Μύρο εισάγει τον ίδιο τον Κύριο Ιησού, στον οποίο εναπόκειται όλη η σωτηρία των ανθρώπων και κάθε ελπίδα αγαθών, από τον οποίο έχουμε την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος και με τον οποίο οδηγούμαστε στον Πατέρα. Γιατί, ενώ από κοινού η αγία Τριάς πραγματοποιεί την ανάπλαση των ανθρώπων, αυτουργός είναι μόνος ο Λόγος. Όχι μόνο όταν συμμετείχε στη ζωή των ανθρώπων και «προσφέρθηκε να σηκώσει», καθώς λέει ο Παύλος, «τις αμαρτίες των πολλών», αλλά από τότε και μέχρι της συντέλειας, εφόσον πάντοτε φέρει τη φύση μας, εξαιτίας της οποίας Τον έχουμε Μεσίτη προς τον Θεό. Αυτός «καθαρίζει την συνείδησιν ημών από νεκρών έργων»και Αυτός παρέχει το Άγιο Πνεύμα.

Αυτό το Μυστήριο κατά τα πρώτα χρόνια χορηγούσε στους βαπτιζομένους χαρίσματα ιαμάτων, προφητείας, γλωσσολαλιάς και άλλα, που ήταν για όλους τους ανθρώπους καταφανής απόδειξη της υπερφυούς δυνάμεως του Χριστού. Γιατί αυτά ήταν αναγκαία τότε που ο Χριστιανισμός θεμελιωνόταν και η πίστη καταρτιζόταν. Και τώρα δόθηκαν από το Μυστήριο αυτό σε μερικούς τέτοια χαρίσματα, και στην εποχή μας και λίγο παλαιότερα, και προφήτευσαν για τα μέλλοντα και έδιωξαν δαιμόνια και θεράπευσαν ασθένειες μόνο με την προσευχή τους. Όχι μόνο όταν βρίσκονταν ακόμη στη ζωή, αλλά και οι τάφοι τους είχαν την ίδια δύναμη. Γιατί η πνευματική ενέργεια δεν απομακρύνεται από τους μακάριους ούτε όταν πεθάνουν.

Αυτά όμως που χορηγεί στους Χριστιανούς πάντοτε το Χρίσμα και για τα οποία είναι κατάλληλη κάθε εποχή, είναι το χάρισμα της πίστεως, της προσευχής, της αγάπης, της σωφροσύνης και τα άλλα που προσφέρονται πάντοτε σε όσους τα δέχονται. Ωστόσο και αυτά διαφεύγουν τους περισσοτέρους Χριστιανούς, ώστε αγνοούν πόση είναι η δύναμη του Μυστηρίου. Έτσι, όπως αναφέρεται στις Πράξεις, «ουδ' ότι Πνεύμα Άγιόν εστίν έγνωσαν». Από τη μια, γιατί μετείχαν στην τέλεση του Μυστηρίου κατά τη νηπιακή ηλικία και δεν είχαν επίγνωση των χαρισμάτων. Από την άλλη, γιατί όταν μεγάλωσαν, στράφηκαν σε ανεπίτρεπτα και αποτύφλωσαν τα μάτια της ψυχής. Στην πραγματικότητα όμως το Άγιο Πνεύμα μεταδίδει τα χαρίσματά Του στους χρισμένους, «διαιρούν ιδία εκάστω καθώς βούλεται», και ο Δεσπότης δεν έπαυσε να μας ευεργετεί, αφού υποσχέθηκε ότι θα είναι για πάντα μαζί μας.

Η τελετή λοιπόν δεν είναι μάταιη, αλλά όπως από το θείο λουτρό λαμβάνουμε άφεση αμαρτιών και από την ιερή Τράπεζα Σώμα Χριστού, και δεν θα εκλείψουν αυτά μέχρι να παρουσιασθεί φανερά Αυτός που είναι ο θεμελιωτής τους, έτσι και από το πανάγιο Μύρο είναι απαραίτητο να λαμβάνουν οι Χριστιανοί όσα προσφέρει και να μετέχουν στις δωρεές του Αγίου Πνεύματος. Γιατί, πώς είναι λογικό από τα ιερά Μυστήρια άλλα να ενεργούν και αυτό να μην παρέχη καμιά ωφέλεια; ή για τ' άλλα να θεωρήται «πιστός ο επαγγειλάμενος», κατά τον Παύλο, και γι' αυτό ν' αμφισβητείται; Πρέπει ή για κανένα να μη δεχθούμε αυτό ή για όλα να παραδεχθούμε το ίδιο, αφού η ίδια δύναμη ενεργεί μέσα απ' όλα, και η μία σφαγή του ενός αμνού, ο αυτός θάνατος, το αυτό αίμα παρέχουν σε όλα την τελείωση.

Μεταδίδεται λοιπόν πραγματικά το Άγιο Πνεύμα. Σε ορισμένους, για να μπορέσουν να ωφελήσουν τους άλλους και να οικοδομήσουν, όπως λέει ο Παύλος, την Εκκλησία προφητεύοντας για τα μέλλοντα ή διδάσκοντας τα μυστήρια του Θεού ή θεραπεύοντας ασθένειες με το λόγο τους. Σε άλλους, για να γίνουν οι ίδιοι καλύτεροι διαλάμποντας με την πίστη ή με πλούτο σωφροσύνης ή αγάπης ή ταπεινοφροσύνης...

Αγίου Νικολάου Καβάσιλα