Κυριακή ΙΑ΄Λουκά: Αεί Πάσχα τελώ

«Ξενίας Δεσποτικῆς, καὶ ἀθανάτου τραπέζης, ἐν πενιχρῷ Σπηλαίῳ, ταῖς ὑψηλαῖς φρεσί, πιστοὶ δεῦτε ἀπολαύσωμεν, σεσαρκωμένον Λόγον, ἀπορρήτως μαθόντες, ὅν μεγαλύνομεν».

Τα Xριστούγεννα της εκκλησίας αρχίζουν και καταλήγουν στο άγιο Ποτήριο.Καθε εορτή της έχει ως κέντρο την Θεία Λειτουργία.Εορτή της Εκκλησίας νοείται ο ίδιος ο Χριστός και η μετοχή μαζί Του.Η κατ εξοχήν εορτή,το πανηγύρι,οι βασιλικοί γάμοι,το μεγάλο δείπνο,ο νυφικός θάλαμος,ο παράδεισος του Θεού είναι λοιπόν η Θεία Ευχαριστία.Γι αυτό και ορίστηκε να διαβάζεται τώρα αυτή η περικοπή του μεγάλου δείπνου, με την ευκαιρία της προσέλευσης των πιστών στο άγιο Ποτήριο, την δεσποτική ημέρα των Γενεθλίων του Χριστού.Είναι μια ανοιχτή πρόσκληση ή ακόμα και πρόκληση για τους πλέον διστακτικούς και ραθύμους, σε ξενία δεσποτική και αθανατη τραπεζα.Με την μετοχή μας στο μεγάλο μυστήριο προσλαμβάνουμε  το Βρέφος της Βηθλεεμ,αύριο τον Επιφανεντα Χριστό,παραπίσω στην εορτή του πάσχα με τον Αναστημένο Κύριο.Βέβαια αυτή η πραγματικότητα αφορά κάθε θεία λειτουργία,καθημερινή ή κυριακάτικη.Ο Χριστός χθες και σήμερον ο Αυτός.Και ακόμα ασφαλέστερα σε κάθε προσέλευση και συνειδητή μετοχή μας στο Ποτήριο, αυτόν τον Ίδιο ολόκληρο και τέλειο τον Χριστό, μένοντα εις τους αιώνας, χθες και σήμερον τον Αυτόν. "Αεί πάσχα τελώ" , κατά τον χρυσορρήμονα Ιωάννη.

Η εορταστική και μνημειώδης ζωντανή αναμνηση ενός γεγονότος οπως τα Χριστούγεννα,δεν μπορεί να είναι πεπληρωμένη για εμάς,αν δεν μετέχουμε και εμείς ζωντανά σε αυτήν.Τώρα,όχι τότε,στο αεί παρόν,τωρα που μου αποκαλύπτεται ο Χριστός στης Βηθλεέμ την φάτνη και γίνομαι ένα μαζί Του και σώζομαι ξανα και ξανά.Είναι ένα φοβερό μυστήριο, ένα Δώρον Αγάπης για τον άνθρωπο , ο οποίος έχει ανάγκη να ζήσει. Βέβαια είναι μοναδικό βασιλικό προνόμιο για ανθρωπο "κουτσό και ανάπηρο και τυφλό,που ζούσε και ζεί στις ρυμες και στους φράκτες και στην αλητεία",αυτή η βασιλική πρόσκληση σε oμοτράπεζο δείπνο με προφήτες και αποστόλους,με Βρώση την Τρυφή των Τρυφών.Είναι η μεγαλύτερη διάκριση στην ζωή μου.

Η περικοπή όμως αναφέρεται καθαρά σε ανθρώπους όχι μόνο ανέτοιμους, αλλά και ακατάδεχτους. Ανθρώπους ευχαριστημένους με τον εαυτό τους και απασχολημένους με αυτά τα οποία έχουν. Ανθρώπους οι οποίοι εκ πρώτης όψεως φαίνεται ότι δεν χρειάζονται τίποτα παραπάνω από την ζωή τους. Έχουν αγρούς και κτήματα, τέχνη, περιουσία,σχέδια, είναι αφοσιωμένοι στην οικογένεια, είναι άνθρωποι , οι οποίοι περιφράττουν μια σχετική μικρή ευτυχία και παραμένουν σε αυτή, ανυποψίαστοι για την μοιραία φθαρτότητα όλων όσων τους έτυχαν ή μάλλον τους δωρίστηκαν στην ζωή. Για να καταλάβουμε την πλάνη τους, πρέπει να ανατρέξουμε πίσω στις προηγούμενες Κυριακές, στις οποίες φάνηκε ξεκάθαρα το άστατο του πλούτου και της ζωής και μια τεχνητή αυτάρκεια, η οποία μας απομακρύνει από τον Θεό, τον καθιστά δευτερεύουσα ασχολία στην ζωή ή ακόμα και ανύπαρκτο στις ζωές μας. Και αφού αποκλείσουμε την ύπαρξη του Θεού βέβαια, μετά επακολουθεί μια ομίχλη, ένα παραπέτασμα το οποίο αφήνει έξω από την οπτική και την μέριμνα μας τους ανθρώπους, οι οποίοι είναι δίπλα μας, γύρω μας και συνάμα ολόκληρη την οδυνωμένη κτίση του Θεού.

Αντί λοιπόν αυτών τωνν "γεμάτων ανθρώπων",  οι οποίοι προκρίθηκαν και προσκλήθηκαν στην αιώνια ζωή, για λόγους αδιευκρίνιστους, τους οποίους μόνο η Θεία Οικονομία γνωρίζει, τώρα προσκαλούνται στην βασιλεία, όσοι βρίσκονται στο περιθώριο και ακόμα πέρα από το περιθώριο, για να γεμίσει η Τράπεζα και να δοξαστεί ο οικοδεσπότης, από αυτούς οι οποίοι αρχικά έμειναν απρόσκλητοι .Με αυτόν τον καταναγκαστικό τρόπο θα φανεί ότι η δύναμη του Λόγου του Θεού είναι εξουσιαστική και μεταστρέφει ανθρώπινες καρδιές και ότι αν και την περιφρόνησαν κάποια κλεισμένα αυτιά και κάποιες πωρωμένες καρδιές, αυτή δεν εξαρτάται από την αποδοχή των ανθρώπων, ούτε έχει ανάγκη κανέναν άνθρωπο να την διαδώσει και να την πάει παραπέρα,αλλά όλα τα ανατρέπει και τα αγιάζει και είναι αυτεξούσια και παντοκρατορική. Η Γέννηση του Χριστού λοιπόν στον κόσμο δεν έγινε εξ ανάγκης ή επειδή ο Θεός εκβιάστηκε, αλλά είναι απόφαση ελεύθερη για Εκείνον, είναι δεσποτική παρέμβαση του Δημιουργού, για να αναδημιουργήσει τα πλάσματα Του. Ο Χριστός φέρνει την βασιλεία στους ανθρώπους. Οι άνθρωποι δεν έχουν άλλο Βασιλέα ή Λυτρωτή για να τους επαναφέρει στο βασιλικό τους αξίωμα και να τους καταστήσει και πάλι παιδιά του Θεού, παρά μόνο Αυτόν τον Ίδιο τον Θεό ο οποίος τους έφερε από την ανυπαρξία στην ύπαρξη, τους δημιούργησε με την μέριμνα και την Πνοή Του.

Μια καλή προετοιμασία για να κοινωνήσουμε τα χριστούγεννα και τις άλλες λειτουργίες πού έρχονται, δεν είναι μόνο η νηστεία και η εξομολόγηση.Πρέπει να προηγηθεί η συμφιλίωση πρώτον και δεύτερον όσον το δυνατό ελεημοσύνη.Αυτά τα δύο είναι μέσα στις πνευματικές μας προϋποθέσεις εκ των ουκ άνευ. Κάποιος χριστιανός μπορεί να νήστεψε μια μέρα ή και καμία για πολλούς λόγους.Άλλος χριστιανός μπορεί να εξομολογήθηκε πριν τρείς ή τέσσερις ή έξι μήνες και να μην του βρέθηκε κώλυμα στην θεία κοινωνία και να μην χρειάζεται μια επετειακή επίσκεψη "ασφαλείας" στον εξομολόγο για την "άδεια". Ενώ ο χριστιανός πού αποφεύγει την συμφιλίωση ή την ελεημοσύνη όπου μπορεί, παραμένει αναπολόγητος. Πώς θα πάμε στον Χριστό με κλειστή καρδιά και άδεια χέρια;Ξυπόλητοι και γυμνοί μπορούμε να πάμε στην εκκλησία. Ανοικτίρμονες όμως νομίζω όχι.

Τα Χριστούγεννα εν ολίγοις είναι μια θαυμάσια ευκαιρία να αναγεννηθούμε στην πίστη και να ανανεώσουμε τις υποσχέσεις του Βαπτίσματος μας. Η Εκκλησία δεν θα μπορούσε να μας αφήσει χωρίς τέτοια ορόσημα και σταθμούς αναψυχής και ανανέωσης μέσα στην φθαρτή ροή του χρόνου. Αντίθετα μας ετοίμασε χρόνον άγιον και καιρόν ευπρόσδεκτον και ημέρα δεκτική για τον καθένα μας, αρκεί να μην περιφρονήσουμε και πάλι την πρόσκληση , η οποία μπορεί να είναι και η τελευταία στην επίγεια ζωή μας.