Ο άγιος απόστολος Ανδρέας βρισκόταν πολύ κοντά στον Χριστό, όπως και ο αδελφός του, ο απόστολος Πέτρος. Επειδή είχε μία σταθερή αγάπη προς τον Χριστό, αυτή η αγάπη τού επέτρεπε να είναι πάντοτε κοντά στον Χριστό και να είναι πάντοτε βοηθός Του στο έργο του ευαγγελισμού.
Ήταν μία ψυχή η οποία λαχταρούσε τον Θεό. Δεν αναπαυόταν στην ματαιότητα και στα γήινα. Είχε πόθο Θεού. Και γι’ αυτό, όταν άκουσε ότι υπάρχει κάποιος προφήτης στην έρημο του Ιορδάνου, ο Ιωάννης, άφησε ό,τι είχε και έτρεξε για να γίνει μαθητής του, αν και ήταν αρκετά μεγάλος στην ηλικία και είχε και υποχρεώσεις.
Εκεί όμως που ακολουθούσε τον Ιωάννη, εμφανίσθηκε ο Ιησούς. Είδε τότε ο Ανδρέας, ο πιστός μαθητής του Ιωάννου, ότι ο διδάσκαλός του ο Ιωάννης έδειχνε τον Ιησού και έλεγε: «Ίδε ο αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου» (Ιω. 1:29) και άλλα και ότι Αυτός είναι ο αναμενόμενος Μεσσίας.
Κατάλαβε τότε, ότι αυτός ο πόθος που είχε στην ψυχή του να γνωρίσει τον Θεό και να ενωθεί μαζί Του, δια του Ιησού θα επετυγχάνετο, του αναμενομένου Μεσσία. Γι’ αυτό και με ευλογία τού μέχρι εκείνη την ώρα –ας τον πούμε έτσι– Γέροντά του και πνευματικού του πατρός και διδασκάλου, του Τιμίου Προδρόμου, εγκαταλείπει τον Ιωάννη, για να ακολουθήσει τον Ιησού. Και είναι γνωστή από το ιερό Ευαγγέλιο η μετέπειτα πορεία του αποστόλου Ανδρέα.
Ακούσαμε και στην ανάγνωση το γεγονός που διηγείται ο άγιος Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος, που δείχνει την οικειότητα και την παρρησία που είχε προς τον Ιησού, λόγω της αγάπης την οποία είχε προς Αυτόν. Όταν πήγαν οι Έλληνες και ζήτησαν να δουν τον Ιησού, απετάνθησαν πρώτα προς τον απόστολο Φίλιππο, ο οποίος δεν είχε –όπως φαίνεται– τόσο θάρρος προς τον Κύριο. Και γι’ αυτό απετάνθη προς τον απόστολο Ανδρέα και του λέει: «Τι να κάνουμε; Οι Έλληνες ζητούν να δουν τον διδάσκαλό μας». Και ο απόστολος Ανδρέας τους οδήγησε στον Κύριο (Ιω. 12:20-23). Αλλά και από άλλα σημεία των Ευαγγελιστών φαίνεται η οικειότητα του αγίου αποστόλου Ανδρέα προς τον Ιησού.
Έλαχε και σ’ αυτόν να κηρύξει το Ευαγγέλιο σε πολλά έθνη. Όσο λίγοι Απόστολοι περιέτρεξε την οικουμένη. Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στο συναξάριό του λέγει ένα χαριτωμένο περιστατικό, αφού απαριθμεί τον κατάλογο των περιοχών και των εθνών και των πόλεων στα οποία κήρυξε ο απόστολος Ανδρέας, που είναι αρκετά μακρύς. Μετά λέει:
«Ας μη νομισθεί ότι η μετάβαση σε όλα αυτά τα μέρη ήταν εύκολη, όπως εύκολα στον λόγο αναφέρονται τα ονόματα αυτά. Ήταν κοπιώδης και μαρτυρική, όπως μαρτυρική ήταν και η τελείωσή του στην πόλη των Πατρών».
Είναι ευλογία για το Ορθόδοξο έθνος μας και τον λαό μας που έχουμε τον απόστολο Ανδρέα μέσα στα σπλάχνα της πατρίδος μας, που το αίμα του έχει ποτίσει τον τόπο μας και την πατρίδα μας και που είναι και ο ιδρυτής της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως.
Τον ευχαριστούμε για την προσφορά του στην Εκκλησία και στον κόσμο όλο, και ταπεινά τον παρακαλούμε να πρεσβεύει στον Κύριο να μας βοηθήσει, όπως εκείνος είχε μία όχι απλώς αγάπη προς τον Χριστό, αλλά σταθερή αγάπη προς τον Χριστό χωρίς διακυμάνσεις και πτώσεις, έτσι και εμείς να έχουμε μία σταθερή αγάπη προς τον Χριστό κάθε λεπτό της ζωής μας.
(1987)
άλλη όψις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου