Το όνομα ΙΗΣΟΥΣ

Τό ὄνομα, ποὺ δόθηκε στὸ δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ποὺ ἔγινε ἄνθρωπος τέλειος χωρὶς νὰ παύσει νὰ εἶναι καὶ Θεὸς τέλειος, εἶναι  ᾿Ι η σ ο ῦ ς.

Τὸ ὄνομα ᾿Ιησοῦς σημαίνει σωτήρας καὶ δόθηκε στὸ θεῖο Βρέφος τῆς Βηθλεέμ, γιατὶ ἐπρόκειτο νὰ γίνει Σωτήρας καὶ Λυτρωτής, ὄχι μόνο τοῦ ἐκλεκτοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ, ἀλλὰ καὶ ὁλόκληρου τοῦ ἀνθρώπινου γένους.

Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος, ποὺ κάνει τώρα τόσο σεβαστὸ καὶ ἐπαινετὸ τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ. Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ κάνει τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ νὰ εἶναι πιὸ φωτεινὸ ἀπὸ κάθε φῶς, πιὸ γλυκὸ ἀπὸ κάθε ἔδεσμα, πιὸ ἀγαπητὸ ἀπὸ κάθε ἄλλο πράγμα. Εἶναι πραγματικὰ ὄνομα γλυκό, γεμάτο ἐλπίδα, γεμᾶτο δύναμη ποὺ σκορπίζει χαρὰ στὴν καρδιὰ καὶ ρίχνει θεία ἀχτίδα στὴν ψυχὴ κι ὁλόγλυκη παρηγοριά. Τὸ ὄνομα αὐτὸ τὸ χάρισε ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς στὸ Χριστό. Μπροστὰ σ᾿ αὐτὸ θὰ λυγίζει εὐλαβικὰ κάθε γόνατο ἐπιγείου καὶ ἐπουρανίου δυνάμεως, ὅπως τὸ εἶπε ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὅτι «ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος ᾿Ιησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ πατρός» (Πρός Φιλιππησίους β΄, 10-11).

Στὸ εὐλογημένο ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ θὰ κάνουμε τὴ μελέτη µας γιὰ νὰ δοθεῖ πρῶτα τὸ ὑπέροχο  μεγαλεῖο Του καὶ ἡ παγκόσµια γοητεία Του καὶ δεύτερο γιὰ νὰ ἐξετάσουμε πῶς μποροῦμε νὰ ἀποδώσουμε τὸν ἀπαιτούμενο σεβασμὸ καὶ τὴν δικαία τιμὴ στὸ λατρευτὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ.

Ἰ η σ ο ῦ ς ! Ὄνομα θεοδίδακτο, γιατὶ γιὰ πρώτη φορὰ ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριὴλ τὸ ἔφερε ἀπὸ τὸν Οὐρανὸ καὶ τὸ εἶπε στὴν Παρθένο Μαρία τὴν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ Της, ὅταν τὴν εἰδοποίησε λέγοντάς της: «Ἰδοὺ συλλήψῃ ἐν γαστρὶ καὶ τέξῃ υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν»! (Λουκᾶ α΄, 31).

Καὶ τὸ ὄνομα αὐτὸ ἔγινε ἱερὸ καὶ ἅγιο. Μὲ αὐτὸ εὐφραίνονται Ἄγγελοι, τρέμουν δαίμονες, σώζονται ἄνθρωποι. Ὄνομα γλυκό, φῶς καρδιᾶς καὶ νοῦ, ἡ μόνη σωτηρία, ἡ δόξα τοῦ πιστοῦ. Ὄνοµα, ποὺ ὅταν τὸ προφέρουν τὰ χείλη, μιὰ φλόγα ἀνάβει στὴν καρδιά. Τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ εἶναι, ὅπως τὸ ὀνομάζει τὸ Ἆσμα Ἀσμάτων στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, μῦρο  σκορπισμένο. «Μύρον ἐκκενωθὲν τὸ ὄνομα αὐτοῦ» (Ἆσμα Ἀσμάτων α΄, 2). Ὅπως τὸ μύρο σκορπᾶ παντοῦ τὴν εὐχάριστη εὐωδιά του καὶ ὅλους τοὺς εὐφραίνει καὶ ζωογονεῖ, ἔτσι καὶ τὸ γλυκύτατο ὄνομα τοῦ ᾽Ιησοῦ τραβᾶ ὅλους καὶ τοὺς φέρνει κοντά Του.

Μὲ τὸ ὄνομα τοῦ ᾽Ιησοῦ οἱ θύρες τοῦ Παραδείσου ἀνοίγονται πολὺ εὔκολα. Κάθε προσευχή, ποὺ γίνεται στὸ ὄνομα τοῦ ᾽Ιησοῦ γίνεται εὐπρόσδεκτη καὶ εἰσακουστή: «Ὅ,τι ἂν αἰτήσητε ἐν τῷ ὀνόματί μου, τοῦτο ποιήσω» (᾿Ιωάννου ιδ΄, 14), ὑπόσχεται ὁ ᾿Ιησοῦς Χριστός. Γι᾿ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία παρουσιάζει στὸ θρόνο τοῦ Παντοδύναμου τὶς περισσότερες αἰτήσεις της μὲ τὴν ἐπίκληση: «Διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ».

Τὸ ὄνομα τοῦ ᾽Ιησοῦ εἶναι θεϊκὸς μαγνήτης, ποὺ τραβᾶ κάθε ἄνθρωπο, ποὺ ἔχει καλὴ θέληση. Στὸ ἄκουσμα τοῦ ὀνόματος : ᾿Ιησοῦς, κάθε καρδιά, πού πονεῖ, θεραπεύεται, κάθε νοῦς τρικυμισμένος, γαληνεύει. Μόνο μὲ τὸ ἄκουσμά του ὁ πιστὸς παίρνει νέες δυνάμεις καὶ ἀναζωογονεῖται, ὅπως ἡ Μαρία, ἡ ἀδελφὴ τοῦ Λαζάρου, σηκώνεται ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ κλαίει καὶ τρέχει κοντὰ στὸν Διδάσκαλο, γιατὶ μόνο μαζί Του καὶ κάτω ἀπὸ τὴν ὑψηλὴ προστασία τοῦ ἁγίου Ὀνόματός του μπορεῖ νὰ βρεῖ ἀνακούφιση καὶ ἐνθάρρυνση (Ἰωάννου ια΄ 20).

Οἱ ᾿Απόστολοι μὲ τὸ ὄνομα καὶ στὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ ἔκαναν τὰ μεγαλύτερα θαύματα. Ὁ ἅγιος Πέτρος καὶ ὁ ἅγιος ᾿Ιωάννης πήγαιναν κάποτε σκεπτικοὶ καὶ συλλογισμένοι στὸ Ναὸ τῶν Ἱεροσολύμων. Στὴ θύρα τοῦ Ναοῦ συνάντησαν ἕνα γεννημένο χωλό, ποὺ ἐπίμοινα καὶ παρακλητικὰ τοὺς ζήτησε τὸν ὀβολό τους. «᾿Αργύριον καὶ χρυσίον, τοῦ λέγει ὁ ἅγιος Πέτρος, οὐχ ὑπάρχει μοι· ὃ δὲ ἔχω τοῦτό σοι δίδωμι ἐ ν  τ ῷ ὀ ν ό μ α τ ι ᾿Ι η σ ο ῦ  Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου ἔγειρε καὶ περιπάτει» (Πράξεων γ΄, 6).

Στὶς ἐπιστολὲς τοῦ ἁγίου Παύλου βρίσκουμε διακόσιες φορές τήν λέξη Ἰησοῦς.

Καὶ οἱ μάρτυρες, τόσο τῶν πρώτων αἰώνων, ὅσο καὶ οἱ κατοπινοί, μὲ τὴ λέξη «Ἰησοῦ μου» ἔπαιρναν τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.

Δόξα λοιπὸν τιμὴ καὶ προσκύνηση στὸ παμπροσκύνητο καὶ σεπτὸ ὄνομα τοῦ Σωτήρα ᾿Ιησοῦ. «Αἰνεσάτωσαν (πάντες) τὸ ὄνομα Κυρίου, ὅτι ὑψώθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ μόνου» (Ψαλµοῦ 148, 13). «Αἰνεσάτωσαν τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐν χορῷ ἐν τυμπάνῳ καὶ ψαλτηρίῳ ψαλάτωσαν αὐτῷ» (Ψαλµοῦ 149, 3). «Ἔσται τὸ ὄνομα αὐτοῦ εὐλογημένον εἰς τοὺς αἰῶνας, πρὸ τοῦ ἡλίου διαμενεῖ τὸ ὄνομα αὐτοῦ» (Ψαλμοῦ 71, 17). Δοξασμένο καὶ τιμημένο νά μείνει πάντα. «Οὐκ ἡμῖν, οὐκ ἡμῖν, Κύριε, ἀλλὰ ἢ τῷ ὀνόματί σου δὸς δόξαν, ἐπὶ τῷ ἐλέει σου καὶ τῇ ἀληθείᾳ σου» (Ψαλμοῦ 113, 9).

Ἡ κτίση ὅλη ἀποδίδει ἀκατάπαυστα αἶνο καὶ δόξα στὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ, γιατὶ «διὰ τοῦ Υἱοῦ» τὰ πάντα ἔγιναν. Εὐλογοῦν τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ ὁ οὐρανός, ἡ γῆ καὶ τ’ ἄστρα, τὰ δένδρα καὶ τὰ ἄνθη, τὰ ζῶα καὶ τὰ πετεινά.

Ὁ κάθε ἄνθρωπος, ὄν λογικό, κτίσμα τοῦ παντοδύναμου Θεοῦ, πῶς θὰ ἐπαινέσει ἀντάξια τὸ εὐλογημένο ὄνομα τοῦ ᾽Ιησοῦ;

Θὰ τὸ ἐπαινέσει ἄν κατορθώσει νὰ ἐπιτύχει ὅ,τι ζητεῖ στὴν καθημερινὴ προσευχή του, λέγοντας τὸ «Πάτερ ἡμῶν», μὲ τὴν αἴτηση: «Ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου». Μὲ τὰ λόγια αὐτὰ ζητᾶμε ἀπὸ τὸ Σωτήρα Χριστό, ποὺ εἶναι ὁ Πλάστης τοῦ κόσμου καὶ ἕνωσε τὸ ἄπειρο μὲ τὸ ἀτελὲς καὶ συνέδεσε τὴν τάξη τῆς φύσεως μὲ τὴν τάξη τῆς δόξας καὶ ἔγινε ἔτσι ὁ σύνδεσμος τῶν καρδιῶν καὶ ἡ κεφαλὴ τοῦ μυστικοῦ σώματος ποὺ ἐμεῖς ἀποτελοῦμε μέλη, ζητεῖ νὰ δοξασθεῖ τό τρισένδοξο ὄνοµά Του «καὶ ἐπὶ τῆς γῆς», ὅπως ἀκατάπαυστα δοξάζεται ἀπὸ τοὺς Ἀγγέλους καὶ τοὺς Ἁγίους στὸν Οὐρανό.

εδώ