Η ... Παρθενόπη των Πατησίων

Προ ημερών ενορίτισσα μου διάγουσα εις Αθήνας και αδειάζουσα το εκεί σπίτι της, με παρακάλεσε τηλεφωνικώς να της βρώ σε ποιά ενορία των Αθηνών ακριβώς υπάγεται η πολυκατοικία της για να πάει κάποια ρούχα και άλλα δωρήματα στο τυχόν φιλόπτωχο. Μάλιστα με θεώρησε πλέον αρμόδιο να επικοινωνήσω τηλεφωνικά με την εκκλησία και να ρωτήσω σχετικά. Βρήκα λοιπόν τον τομέα και την ενορία , σχημάτισα τον αριθμό και το σήκωσε μία κυρία, ώρα ενδεκάτη πρωϊνή. Της συστήθηκα και με ευγενικό τρόπο της εξέθεσα τον λόγο του τηλεφωνήματος και ζήτησα οδηγίες, αφού της συστήθηκα και ως πατήρ Παντελεήμων Κ.

Η απάντηση ήρθε ως κεραυνός: " Δεν ξέρω τί μου ζητάτε κύριε, δεν έχουμε ώρα και χώρο για... τέτοια". Και μου το έκλεισε!

Αφήνω πίσω το γεγονός πώς με αποκάλεσε "κύριε" σαν να ήμουν ο ενοχλητικός του τραμ και όχι ιερέας και αυτή πιθανή νεωκόρος, δηλ. άνθρωπος άμεσα σχετιζομένη με την εκκλησία. Αφήνω πίσω το γεγονός πώς έχουμε απαιτήσεις από τους  προσερχόμενους συχνά ή αραιά στην εκκλησία να έχουν ζωντανή συμμετοχή στην ενοριακή ζωή, να είναι πρόσχαροι και ευγενικοί και πρόθυμοι στην διακονία. Αυτό που θα επισημάνω είναι πώς πολλές φορές άκριτα διαλέγουμε το προσωπικό των ναών μας και ιδιαίτερα στις αστικές ενορίες. Η μόνη μας έγνοια είναι αν ο συγκεκριμμένος άνθρωπος θα είναι έλληνας και όχι αλλοδαπός για να μην σπιλωθεί το ..."ελλάνιο άσυλο" μας(και αυτό σωστό από κάποια σκοπιά για άλλους λόγους-πολιτιστικούς) ή αν το πρόσωπο αυτό είναι "εγνωσμένης χρηστοήθειας" πάντα προσδιοριζόμενης με ευσεβιστικά κριτήρια. Η παιδεία που είναι; Η πίστη; Η επίγνωση της διακονίας; Δηλαδή αρκεί το πρόσωπο αυτό να είναι αναγνωρισμένο από ορισμένους-συγχωρήστε με-πρωτοκλασσάτους ενορίτες και ίσως άμεσα εμπλεκόμενο σε "μακρακικοειδείς κύκλους" και αυτό μόνο φτάνει για την τοποθέτηση του; Ας δεκτώ λοιπόν πώς η κυρία ήταν κουρασμένη. Είχα όμως και εγώ καμιά παράλογη απαίτηση; Το ίδιο θα μου μιλούσε αν έπαιρνα να κλείσω έναν σαραντισμό ή έναν γάμο-πηγή εσόδων; Προς Θεού δεν τα βάζω με τους ιερείς. Αρκετά μας καταλογίζουν οι απ' έξω , μην δαγκάνουμε ο είς τον άλλο. Ίσως φταίει το λεγόμενο σύστημα, του οποίου πολλές φορές όμηροι είναι και οι ίδιοι οι σεβαστοί πρεσβύτες προϊστάμενοι των ναών. Ούτε θα πώ πώς φταίει το ελλαδικό κλίμα. Και εμείς στα Δωδεκάνησα δεν πάμε πίσω σε τέτοιους φωστήρες δυστυχώς. Και υποψιάζομαι πώς και στο εξωτερικό τα ίδια θα συμβαίνουν.

Ας εξετάσουμε την περίπτωση η κυρία να μην ήταν νεωκόρος αλλά μία κυρία του φιλοπτώχου. Έχουμε ειλικρινά σπουδαίους ανθρώπους δίπλα μας. Ανθρώπους προσφοράς και ανιδιοτέλειας. Υπάρχουν όμως και κάτι παρθενόπες ο Θεός να σε φυλάει! Σχεδόν ντρέπομαι που τα γράφω αυτά!Ντρέπομαι για τον ίδιο τον εαυτό μου. Αλλά η αλήθεια είναι αλήθεια. Υπάρχουν οι λεγόμενοι ρυθμιστές των πάντων, ιδιαιτέρως γυναίκες στις οποίες έχουμε παρα-δώσει αέρα, ορθά κοφτά. Τιμητές και αξιολογητές κάθε περίπτωσης και αιτήματος. Πολλές φορές δύστροπες από παρθενοασκητική υστερία. Γιατί η ψυχική και πνευματική ισορροπία θα βρίσκεται ή στον φυσιολογικό γάμο πάντα ή στην κατά κλήσι παρθενία. Πουθενά αλλού! Άνθρωποι που εμείς οι ιερείς τους αντιμετωπίζουμε με φόβο για να μην πέσουμε στις "κακές τις γλώσσες" και τα "κακά συναπαντήματα". Άνθρωποι που απολαμβάνουν του δέους ακόμα και των υψηλά ισταμένων. Εγώ ταπεινά θα έλεγα πώς όποιος και δη όποια δεν έχει κάποια αξιόλογη δουλειά να κάνει στην εκκλησία, να πάει σπίτι του! Τόσο απλά! Ίσως είναι αργά κάποιοι/κάποιες να μυηθούν στην χριστιανική ευγένεια, αγάπη και διακριτικότητα που μας παρέδωσαν οι γεροντάδες και η παράδοση, λόγω ηλικίας. Αυτοί οι ίδιοι γεροντάδες στους οποίους από θρησκομανική ευσέβεια και όχι αγαπητική πίστη καίνε μοσχοθυμιάματα οι λεγάμενες. Δεν είναι ποτέ αργά όμως να αποφευχθεί περαιτέρω σκανδαλισμός και αταξία.

Πικρά τα λόγια μου . Πικρότατο και το σοκ μου όμως! Θέλουμε μια εκκλησία με καλή έξωθεν μαρτυρία και τις περισσότερες φορές δεν φταίμε ούτε καν εμείς οι ιερείς για την απαρέσκεια μερικών περιστασιακών θαμώνων ή ενοριτών για τους ναούς μας. Η Εκκλησία ασκεί οργανωμένη διακονία με αξιόλογους ανθρώπους.  Το ξανατονίζω! Δεν θα έρχεται λοιπόν μία κακομοίρα ή δύο κακομοίρες σε ένα όμορφο σύνολο για να γκρεμίζει εικόνες και πάνω από όλα προσπάθειες κόπου και ειλικρινείας...

ΥΓ. Εννοείται πώς την ενορίτισσα μου την έστειλα σε άλλο ναό, στον οποίο μου φέρθηκαν ευγενικότατα και μου έδωσαν τις απαραίτητες πληροφορίες, χωρίς να της αναφέρω το περιστατικό.Φανταστείτε να είχε τηλεφωνήσει η ίδια!

Ο τίτλος της ανάρτησης δεν έχει σχέση με την πραγματική τοποθεσία. Παραφράζω απλά ένα γνωστό τραγούδι του Μάνου Χατζηδάκι.