Η Εκκλησία μας εορτάζει σήμερα τη μνήμη των 630 πατέρων της Δ΄Οικουμενικής συνόδου που έγινε στη Χαλκηδόνα το 451 μΧ. Η σύνοδος αυτή καταδίκασε το μονοφυσιτισμό την αίρεση δηλ ενός αρχιμανδρίτη που ονομαζόταν Ευτυχής και υποστήριζε πως ο Χς δεν ήταν και άνθρωπος αλλά μόνον Θεός γιατί όταν ενώθηκαν οι δύο φύσεις του στο ένα πρόσωπο του η θεϊκή φύση απορρόφησε την ανθρώπινη. Οι άγιοι πατέρες σύμφωνα με τη διδασκαλία της αγίας Γραφής και την αρχαία παράδοση της Εκκλησίας αλλά και με το φωτισμό του αγίου Πνεύματος κήρυξαν πως οι δύο φύσεις του Χς η θεϊκή και η ανθρώπινη είναι ενωμένες στο ένα πρόσωπο του Χς ασύγχυτα άτρεπτα και αδιαίρετα . Αυτό σημαίνει πως ο Ιησούς Χριστός είναι ταυτόχρονα και Θεός και Άνθρωπος Θεάνθρωπος. Ούτε η θεϊκή του φύση συγχέεται με την ανθρώπινη ούτε η ανθρώπινη με τη θεϊκή. Η θεϊκή του φύση δεν πρόκειται ποτέ να απορροφήσει την ανθρώπινη αλλά και η αναμάρτητη και θεωμένη ανθρώπινη του φύση δεν θα γίνει ποτέ θεϊκή. Αλλά ούτε μπορούμε να μιλάμε για δύο πρόσωπα του Χς ότι δηλ υπάρχουν δύο Χριστοί ένας θεός και ένας άνθρωπος αλλά για ένα πρόσωπο έναν Χς που είναι και θεός και άνθρωπος ο μόνος και μοναδικός θεάνθρωπος. Ο Υιός και Λόγος του Θεού προσέλαβε τον άνθρωπο για να τον σώσει δηλ ενανθρώπησε δεν έγινε ο άνθρωπος Χς Θεός όπως λένε πολλοί αιρετικοί και αυτό είναι πολύ σημαντικό για την πίστη και τη σωτηρία μας.
Πολλές φορές στεκόμαστε με αδιαφορία ή και αμηχανία μπροστά στη θεολογική γλώσσα της Εκκλησίας είτε γιατί δεν μπορούμε να την εννοήσουμε είτε για τι θεωρούμε πιο σημαντικό τον εκκλησιασμό μας ή τη μελέτη της αγίας Γραφής είτε γιατί θεωρούμε τα έργα πιο σημαντικά από την πίστη. Εδώ όμως κάνουμε ένα μεγάλο λάθος. Η θεολογία μαζί με τη θεία ευχαριστία είναι η καρδιά και η ψυχή της ορθόδοξης Εκκλησίας. Οι Πατέρες της εκκλησίας που χρησιμοποίησαν τη γλώσσα της φιλοσοφίας δεν το έκαναν αυτό επειδή περιφρονούσαν την απλή γλώσσα του ευαγγελίου ή επειδή θέλησαν να κρύψουν τον πλούτο και την αλήθεια της ορθόδοξης θεολογίας από τους πολλούς και απλούς χριστιανούς. Αναγκάστηκαν να μιλήσουν σε αυτή τη γλώσσα διότι οι αιρετικοί τις πλάνες τους με αυτή τη γλώσσα τις δίδασκαν. Το έργο των Πατέρων δεν ήταν επιθετικό αλλά αμυντικό. Άλλωστε δεν υπάρχει τίποτα που να είπαν ο πατέρες και οι οικουμενικές σύνοδοι που να μην βρίσκεται από πριν γραμμένο στην αγία Γραφή ή στις καρδιές των απλών και ταπεινών χριστιανών.
Το ότι ο Χς ήταν και Θεός και άνθρωπος και όλα τα άλλα υψηλά μυστήρια της ορθοδοξίας οι χριστιανοί το πίστευαν και το γνώριζαν από πριν γιατί ήταν γραμμένο στο Ιερό ευαγγέλιο είτε γιατί τους είχε αποκαλυφθεί η αλήθεια από το άγιο Πνεύμα γιατί ζούσαν με ταπείνωση, προσευχή, νηστεία και θεία κοινωνία. Οι αιρετικοί όμως έπεφταν θύματα της υπερηφάνειας και του εγωισμού τους. Προσπαθούσαν να εξηγήσουν τα μυστήρια του θεού με τις ανθρώπινες γνώσεις και τη λογική τους. Και επειδή τότε η Εκκλησία έπεφτε σε σύγχυση οι άγιοι πατέρες καλούνταν να μαρτυρήσουν την Αλήθεια. Πρέπει επίσης να γνωρίζουμε πως κάθε γνήσιος ορθόδοξος χριστιανός μπορεί να είναι και θεολόγος. Η θεολογική επιστήμη δεν σπουδάζεται σε σχολές και ακαδημίες αλλά χαρίζεται σε όλους εκείνους που ταπεινώνονται μπροστά στο Θεό σ’αυτούς που ζουν με αδιάκοπη προσευχή και έχουν μυστηριακή ζωή και θεωρούν τους εαυτούς τους τιποτένιους ενώπιον του Θεού. Γι’αυτό και πολλές φορές βλέπουμε κάποιους πατέρες που από παιδιά έχουν καταφύγει στην έρημο ή σε ένα μοναστήρι και ενώ δεν έχουν τελειώσει ούτε το δημοτικό σχολειό να μιλούν και να σκέπτονται ως θεολόγοι γιατί η χάρη του Θεού είναι πάνω τους. Ας θυμηθούμε έναν από τους μεγαλύτερους θεολόγους και πατέρες της ορθοδοξίας το Μ Αθανάσιο ο οποίος είχε για δάσκαλο έναν αγράμματο και απλό μοναχό τον άγιο Αντώνιο τον οποίο η Εκκλησία ονόμασε μέγα και καθηγητή της ερήμου.
Ποια είναι όμως η σημασία της διδασκαλίας των Πατέρων της Οικουμενικής Συνόδου του δόγματος της Χαλκηδόνας όπως ονομάζεται; Την απάντηση μας τη δίνει ο θεολόγος Ιωάννης στις επιστολές του. Για να αναγνωρίσουμε τον αληθινό πιστό , λέει , δηλ τον ορθόδοξο χριστιανό πρέπει να ελέγξουμε αν πιστεύει πως ο Υιός του Θεού έγινε άνθρωπος και ήρθε στον κόσμο σαρκωμένος. Όποιος ομολογεί το αντίθετο δεν είναι ορθόδοξος χριστιανός και η Εκκλησία πρέπει να τον αποφεύγει ως αιρετικό. Αν λοιπόν ο θεός δεν γινόταν άνθρωπος η σωτηρία του ανθρώπου δεν θα ήταν εξασφαλισμένη. Η ανθρώπινη φύση μας δεν θα αγιαζόταν ο άνθρωπος θα λάτρευε έναν απρόσωπο και φανταστικό θεό. Ο σταυρός και η ανάσταση θα ήταν ένας μύθος γιατί ο Χς σταυρώθηκε και αναστήθηκε με τη σάρκα του ενώ ο Θεός πάντα παραμένει απαθής και αθάνατος. Ο θάνατος και η αμαρτία θα εξουσίαζαν τους ανθρώπους. Ποτέ μας δεν θα γνωρίζαμε το Θεό Πατέρα γιατί ο Θεός στο πρόσωπο του Υιού Του καταδεκτικέ να γίνει άνθρωπος να μπει στο δικό μας χώρο και στα δικά μας μέτρα εκτός της αμαρτίας για να μας αποκαλυφθεί. Αλλά ούτε θα υπήρχε Εκκλησία αγία και εκλεκτή του Θεού γιατί θα της έλειπε το ανθρώπινο στοιχείο. Επίσης επειδή ο Χς είναι Θεάνθρωπος και η Εκκλησία που είναι Σώμα Χς είναι όχι ανθρώπινος αλλά θεανθρώπινος οργανισμός για τη σωτηρία και αθανασία του ανθρώπου. Είναι πολύ σημαντικό το δόγμα της Χαλκηδόνας για την πορεία της ανθρώπινης Ιστορίας. Αν ο θεός δεν γινόταν άνθρωπος όλα θα ήταν χαμένα και μάταια. Στην αλήθεια της θεανθρώπινης υπόστασης του Χς κρέμεται όλη η αλήθεια της ορθόδοξης παράδοσης. Για αυτή την αλήθεια κήρυξαν οι προφήτες αυτή την αλήθεια δίδαξαν οι απόστολοι αυτή την Αλήθεια υπερασπίστηκαν οι Πατέρες αυτή την αλήθεια παρέλαβε η εκκλησία . Αυτό που ξεχωρίζει την ορθόδοξη πίστη από τις ανθρώπινες θρησκείες είναι πως ο δικός μας Θεός καταδέχτηκε να ζήσει ανάμεσα μας , καταδέχτηκε να πάρει τη σάρκα μας να μιλήσει με μας , να φάει και να πιεί μαζί μας να χαρεί και να λυπηθεί μαζί μας να αισθανθεί και να νιώσει ότι αισθάνεται και νιώθει και ο πιο ταπεινός άνθρωπος εκτός από την αμαρτία και ταυτόχρονα να παραμείνει και θεός. Μετά τον ανθρώπινο και πραγματικό του θάνατο ενώ ήταν ταυτόχρονα Θεός να αναστηθεί και να κυριέψει πάνω στο θάνατο ως Θεός και άνθρωπος και να μας ανεβάσει στο θρόνο του πατέρα του επειδή εκτός από Θεός ήταν και Άνθρωπος. Γι’αυτό καυχώμαστε γι’αυτό χαιρόμαστε γι’αυτό ξεχωρίζουμε και αυτό ομολογούμε πως ο Θεός έζησε ανάμεσα μας και είναι ένας από μας!
Αδελφοί μου , στο σημερινό ευαγγέλιο ακούσαμε τον Κύριο να λέει : « Τόσο να λάμψει το φως σας ενώπιον των ανθρώπων ώστε να δουν τα καλά σας έργα και να δοξάσουνε τον επουράνιο πατέρα σας» . Ποιο είναι αυτό το φως που θα λάμψει μπροστά στους ανθρώπους ώστε βλέποντας τα καλά μας έργα να δοξάσουν το θεό μας δηλ θα παραδεχτούν την πίστη μας για αληθινή; Είναι το φως της ορθοδοξίας!Μαζί με τα καλά έργα μαζί με την καλή μας διάθεση πρέπει να έχουμε και την ορθή πίστη , την πίστη που παραλάβαμε από την Εκκλησία των αποστόλων και την εκκλησία των πατέρων. Πίστη με έργα ναι αλλά και έργα με πίστη! Ελεήμονες μπορεί να είναι και οι άθεοι ή οι αλλόθρησκοι αλλά τα καλά τους έργα δεν έχουν παρρησία μπροστά στο Θεό. Χωρίς το θεμέλιο κανένα οικοδόμημα δεν μπορεί να σταθεί. ΚαιΑληθινό θεμέλιο σωτηρίας, αληθινή πίστη , αληθινή ερμηνεία της Γραφής και της διδασκαλίας του Χς έχει μόνον η ορθόδοξη εκκλησία. Η ορθοδοξία είναι η νύμφη του Χς Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ Η ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ .ΔΙ’ΕΥΧΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΗΜΩΝ ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ Ο ΘΕΟΣ ΕΛΕΗΣΟΝ ΚΑΙ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ ΑΜΗΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου