Δύο πρόσωπα του προτεσταντισμού

 

O προτεσταντισμός και όλα τα παρακλάδια και οι σέχτες του γεννήθηκε από την ανάγκη του ανθρώπου να πιστέψει σε έναν βολικό Χριστό. Βολικό κατά τις εκάστοτε ιστορικές,οικονομικές,πολιτικές συγκυρίες ή απλά από κοινό θρησκοληπτικό ιδεοψυχαναγκασμό.

Αυτός ο ψευδοΧριστός έχει δύο πρόσωπα και αναλόγως με τις προτιμήσεις ή την ιδιοσυγκρασία του πιστού , εκείνος κατατάσσεται στην μια ή την άλλη σέχτα:

Α) Ο ένας είναι ο απρόσωπος χαζοχαρούμενος Χριστός της ασυδοσίας. Στον ψευδοχριστιανισμό αυτό δεν ισχύουν κανόνες(κυρίως γι'αυτό αποστρέφονται κάθε εκκλησιαστική παράδοση ή περιορισμό), ενώ η Αγία Γραφή είναι ένα όμορφο φιλοσοφικό εγχειρίδιο αγαπισμού. Ο πιστός αφίεται ελεύθερος στην ασυδοσία και τον ατομισμό βεβαίως(απουσία εκκλησιαστικής συνείδησης) και επιστρέφει κάθε φορά μετά από μια νύχτα οργίων, αμετανόητος, αλλά πεπεισμένος για την εκλεκτότητα του, στην αγκαλιά του αδελφού Ιησού. Όταν δε ο πιστός ανήκει και στους χαρισματικούς, τότε είναι ο καλός αδελφός Ιησούς πού επαιτεί την αγκαλιά του αγίου πιστού.Τότε υπάρχει κοινωνική συνείδηση βέβαια πού εξαντλείται σε ένα καλό κήρυγμα ξενοιασιάς στο γήπεδο του πάστορα, με τις συνοδεία χαρωπών κιθαρωδών.Ενίοτε υπάρχουν και εκδηλώσεις μετανοίας, αντάξιες μετρίου μελοδράματος.Επίσης, η χαρά εξαντλείται μόνο στα αρχικά στάδια επαφής μαζί τους. Μετά ξεχνούν τον Χριστό της ξέγνοιαστης αγάπης και σε βλέπουν με μισό μάτι και επιτηδευμένη φρίκη, σαν το ομοίωμα του  κρεμάμενου Ιούδα της λαϊκής μας παράδοσης (κυρίως πεντηκοστιανοί).Η sola scriptura είναι δόγμα, αλλά δεν πιστεύουν στα δόγματα.

Β) Ο δεύτερος είναι ο καλός νοικοκύρης καπιταλιστής Χριστός. Το τρίπτυχο οικονομία στα λεφτά-εργασία και χαρά- εγωκεντρικός συντηρητισμός είναι η "αγία Τριάς" των πιστών. Το να πετάξεις κάποιο σκουπίδι στο δρόμο ή να μη μαζέψεις τα απορρίματα του κατοικιδίου σου από το πεζοδρόμιο,το να ξοδέψεις μέσα στην ημέρα πάνω από 4,99 γιούρος, συνιστά αξιόποινη πράξη πού αξίζει την γέενα του πυρός.Επίσης το να μην είσαι ζωόφιλος,οικολόγος ή λάτρης της ευρωπαικής κουλτούρας.Κάτι τέτοιοι είναι οι ρατσιστές πού πούλησαν ακριβά τα ίδια τους τα λεφτά στους άξεστους γραικούς και από πάνω μας θεωρούν κάφρους και απολίτιστους.Ο ψευδοχριστός τους μοιάζει με μία γενειοφόρον Άνχελα Μέρκελ σε κάποιο αγρόκτημα Μορμόνων και ταυτόχρονα με γερμανό υποκριτή μέθυσο πού προσπαθεί να ελέγξει εαυτόν και να μην εκτεθεί στην σύναξη των καλών χριστιανών νοικοκυραίων.Το γέλιο είναι αμαρτία. Η πολιτική οικονομία. Η θρησκεία χρήμα.Και το αντίστροφο.Η sola scriptura είναι δόγμα , αλλά οι ίδιοι είναι το κύριο Δόγμα του δόγματος τους.

Και στους δύο ψευδόχριστους δεσπόζει η ταπεινόσχημη ευσέβεια, αλλά λείπει σαφώς η ταπείνωση. Και η αγάπη για τον Χριστό ή την ηθική του ευαγγελίου....

Βέβαια το χειρότερο είναι πώς μέσα στα δύο αυτά πρόσωπα μπορεί να αναγνωρίζουμε και τον ίδιο τον εαυτό μας, πολλές φορές. Εμείς οι χριστιανοί ορθόδοξοι του ταυτοτικού διγράμματος Χ.Ο!