Διασκέδαση εντυπώσεων στην πνευματική ζωή.

Η παρακάτω ανάρτηση είναι εξαιρετικά προκλητική και πρέπει να διαβαστεί από ανθρώπους πού χαίρουν πνευματικής και σωματικής υγείας και έχουν σώας τας φρένας τους.

Η ακύρωση κάποιων  ψευδαισθήσεων:

1) Θέλω να γίνω πνευματικός, θέλω να γίνω ιερέας:

Νομίζω πώς η πνευματική πατρότητα πρέπει να αποδίδεται με φειδώ. Γεμίσαμε με καταπιεσμένα πλάσματα πού επιζητούν να πιάσουν στόχους, κατατρυχόμενα από εξουσιαστές πνευματικούς. Επιστρέφω στο θέμα συχνά γιατί είναι σοβαρό. Για μένα η μόνιμη ανατριχίλα είναι να ακούω έναν αδελφό να επιζητεί την πνευματική πατρότητα από τον επίσκοπο σαν να είναι επιβράβευση ή φυσική κατάληξη συμπλήρωσης κάποιου χρόνου στην ιερατεία. Αγαπάμε τους ασπασμούς εις τις αγορές και να καλούμαστε ραββί ραββί μήπως; Ας αναλογιστούμε πώς είναι αστείο. Μπορώ να πώ μετά βεβαιότητος, πώς ακόμα και το επιζητείν την ιερατική κλήση φέρνει εμπόδια και δυσκολίες. Διότι παπάς μπορείς να γίνεις και μάλιστα κανονικός παπάς με πλήρη την ιερωσύνη.Δεν λέω πώς είναι άκυρη η ιερωσύνη. Όχι βέβαια. Αλλά το «θέλω να γίνω παπάς» θα φέρει αγκάθια και τριβόλους. Θα την πληρώσεις άγρια την απαίτηση.Πρέπει να προσέχουμε τι ζητάμε τελικά από τον Θεό.Εγώ σας το λέω από πείρας γιατί επιζήτησα την ιερωσύνη.Λοιπόν φανταστείτε πόσα αγκάθια και τριβόλια πρέπει να ξεπληρώσει ένας πνευματικός.

Καὶ προσπορεύονται αὐτῷ Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης υἱοὶ Ζεβεδαίου λέγοντες· Διδάσκαλε, θέλομεν ἵνα ὃ ἐὰν αἰτήσωμεν ποιήσῃς ἡμῖν. 36 ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· Τί θέλετε ποιῆσαί με ὑμῖν; 37 οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· Δὸς ἡμῖν ἵνα εἷς ἐκ δεξιῶν καὶ εἷς ἐξ εὐωνύμων σου καθίσωμεν ἐν τῇ δόξῃ σου. 38 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε. δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθῆναι; 39 οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· Δυνάμεθα. ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Τὸ μὲν ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω πίεσθε, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθήσεσθε· 40 τὸ δὲ καθίσαι ἐκ δεξιῶν μου καὶ ἐξ εὐωνύμων οὐκ ἔστιν ἐμὸν δοῦναι, ἀλλ' οἷς ἡτοίμασται. 41 καὶ ἀκούσαντες οἱ δέκα ἤρξαντο ἀγανακτεῖν περὶ Ἰακώβου καὶ Ἰωάννου. 42 ὁ δὲ Ἰησοῦς προσκαλεσάμενος αὐτοὺς λέγει αὐτοῖς· Οἴδατε ὅτι οἱ δοκοῦντες ἄρχειν τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν καὶ οἱ μεγάλοι αὐτῶν κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν. 43 οὐχ οὕτω δὲ ἔσται ἐν ὑμῖν, ἀλλ' ὃς ἐὰν θέλῃ γενέσθαι μέγας ἐν ὑμῖν, ἔσται ὑμῶν διάκονος, 44 καὶ ὃς ἐὰν θέλῃ ὑμῶν γενέσθαι πρῶτος, ἔσται πάντων δοῦλος· 45 καὶ γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν. Μκ ι΄35-45

2) Ο γέροντας μου ή ο πνευματικός μου;

Οι Μοναχοί έχουν Γέροντα. Οι κοσμικοί πνευματικό.Τόσο απλά.

Δείτε κι εδώ:  http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.gr/2012/10/blog-post_2994.html

3) Ημείς οι πνευματικοί, οι δε του κόσμου κοσμικοί:

Δεν μου αρέσει να χαλάω συνταγές και να ακυρώνω ψευδαισθήσεις. Δεν ηδονίζομαι με την κατάδειξη του πλαστού. Διότι κι εγώ άνθρωπος αμαρτωλός είμαι, πλήρης αδυναμίας, παιδάριον εκκοσμικευμένον, με αμφίβολη πνευματικότητα. Αλλά αν ο βασιλιάς είναι γυμνός, είναι γυμνός. Ανοησιούλες θα λέμε τώρα; Πλην των Μοναχών είμαστε όλοι κοσμικοί. Δηλαδή στον κόσμο. Δεν ανήκουμε στον κόσμο αλλά είμαστε κοσμικοί.Τα των ουρανών επιζητούμε, αλλά τα των ουρανίων δεν πολιτευόμαστε , πλην των αφιερωμένων.Η χορεία των αγίων πάντων μπορεί να μας περιμένει υπομονετικά. Είναι ακόμα νωρίς για να αναληφθούμε στους ουρανούς.

 
Ας μάθουμε να πίνουμε γάλα πριν αρχίσουμε την στέρεα τροφή για να μην αρρωστήσουμε. Ας μάθουμε να μπουσουλάμε πριν ανέβουμε στο βουνό. Στενοχωριέμαι για τις αφύσικες διατάξεις ορισμένων πνευματικών σε ανθρώπους του κόσμου και μάλιστα νεαρά παιδιά. Έχει περάσει η ανορθόδοξη νοοτροπία πώς ότι καλούνται να κάνουν οι Μοναχοί, πρέπει να το κάνουν και οι εν κόσμω. Γεμίσαμε άγχη, φοβίες, πτώσεις, πειρασμικά όνειρα,ανησυχίες πώς δεν πιάσουμε τέρμα, στόχους, , ανταγωνισμούς, θρησκειοποίηση της πίστης.Ποιούς στόχους; Ποιο τέρμα; Ποιού είδους αγιότητα, καθαρότητα, τελειότητα;Μια ζωή όπως την θέλουν κάποιοι του περιβάλλοντος μας; Μια ζωή ελέγχου και νοοτροπιών; Δυστυχώς ζούμε στην πνευματική ζωή μια καλογεροποίηση του εν κόσμω ορθοδόξου ήθους. 

Ησυχαστικό βίωμα κατά το μέτρον εκάστου.Να η χρυσή οδός! Ας μην κάνουμε τις ενορίες μοναστήρια και ας μην θέτουμε δυσβάσταχτα φορτία σε μη ανθεκτικούς ώμους, για να τιτλοφορούμαστε γέροντες. Αν κάποιον τον ηθελε ο Θεός να γίνει Μοναχός , θα τον είχε καλέσει.Αν δεν μισήσει τον εαυτό του ο πιστός και αρρωστήσει, θα μισήσει τον Θεό , οπωσδήποτε.

4) Δεν πιάνω τους στόχους πού μου βάζει ο πνευματικός, η ομάδα , η ενορία μου. Είμαι καταδικασμένος/η!

 Ολοι οι μεγάλοι γέροντες λένε πώς η πνευματική ζωή πρέπει να γίνεται απαλά και χωρίς βία. Ας το δούν και λίγο "συμφεροντολογικά". Παλευουμε με τις αρχές και τις εξουσίες του σκότους. Παμπόνηρες και έμπειρες . Θα βγεί η κατηγορία φτερού στο ρινγκ για βαρέων βαρών; Με την πρωτη γροθια θα βγει νοκ αουτ. Ενώ οι μικροί καθημερινοί στόχοι πετυχαίνονται ευκολότερα. Για να μην σας πώ για απουσία στόχων και σκανδαλίσω. Το θέμα είναι να αγαπησουμε τον Θεό και να παραδοθούμε στο θέλημα Του και να θέλουμε να Του μοιάσουμε έτσι από φιλότιμο και όχι από πρωταθλητισμό.Ο Θεός δεν ζητά υπαλλήλους ουτε δούλους.Η δε γνώμη των ανθρώπων έχει μηδαμινή σημασία.Χωρίς μεν και αλλά.Ο καλός πνευματικός θα μας βοηθήσει να μην χάσουμε τον δρόμο. Καλός πνευματικός είναι αυτός πού δεν κρύβει τον Χριστό από τα παιδιά του. Ιδού η σοφία και η μεγάλη διάκριση!