Ο απολωλώς

 Γιατί ήρθε ο Υιός του Ανθρώπου να αναζητήσει και να σώσει τον χαμένο άνθρωπο.
 

Με αυτά τα λόγια κλείνει η σημερινή περικοπή.
 

Αν λάβει κανείς υπ’όψιν του το οικονομικό και κοινωνικό στάτους του αρχιτελώνη Ζακχαίου, του golden boy της εμπορικότατης πόλης Ιεριχούς, με τους δασμούς, τις προμήθειες, τους ανταγωνισμούς, με σύγχρονα ή με της κάθε εποχής τα λογικά κριτήρια, μόνο χαμένο δεν θα τον λέγαμε!
 

Μάλιστα θα τον θαυμάζαμε σαν επιτυχημένο. Θα τον φθονούσαμε σαν πλήρη αγαθών. Θα τον φοβόμασταν και θα τον μισούσαμε για την δύναμη και την εξουσία του.

Αυτοί πού ζουν στα παλάτια των βασιλέων, ντύνονται με πορφύρες, ανεβοκατεβάζουν καίσαρες, αλλοιώνουν και ορίζουν ζωές και συνειδήσεις, κυκλοφορούν με συνοδείες κολάκων και δούλων, συναναστρέφονται με εξαγορασμένες πόρνες, εμπνέουν το δέος και προκαλούν τον φθόνο. 

Καθορίζουν το Life style , τα in και τα out. 

Θεωρούνται έξυπνοι και ορθά λογικοί στις συναλλαγές τους, ενώ ακόμα και τα αδίσταχτα και αδυσώπητα πάθη τους, η μειοδοσία στην ηθική, η πάλη να κερδίσουν με οποιοδήποτε τίμημα θεωρείται αξία φιλελευθερισμού, πρότυπο επιχειρηματικότητας, ιδανική ευφυία, δικαιοσύνη.

Και όμως ο ισχυρός άντρας της Ιεριχούς ήταν ένας χαμένος. Ένας απόβλητος του Θεού.Ένας άρρωστος. ¨Ενας αδύναμος. Ένας μελλοθάνατος κληρονόμος του τάφου.Ένας πάμφτωχος ενώπιον του θεϊκού πλούτου.Ένα πληγωμένο όν στην άκρη του δρόμου σαν αυτόν τον καταδαρμένο και καταληστεμένο οδοιπόρο της παραβολής του Καλού Σαμαρείτη.

Ο Χριστός τον ονόμασε απολωλότα. Τον ανεύρε και τον έσωσε. Γιατί και αυτός είχε ανάγκη σωτηρίας και αυτός είχε ανάγκη γιατρείας και αυτός δεν είχε βρεί την αληθινή ευτυχία.

Ενας νεκρός πού αναστήθηκε!


(σχόλιο του Michael Nikolaou Papageorgiou Οι σύγχρονοι "Ζακχαίοι" τα ήμιση των υπαρχόντων τους τα βγάζουν στο εξωτερικό και εί τινός εδάνεισαν ζητάνε να τους αποδωθεί εις τετραπλούν τόκος. Ανάβουν και κανένα κερί στην Εκκλησία πού και πού και καθάρισαν.)