Απ'τα γένια του Θεού!

Θα υπερασπιζόμαστε την πατερική ορθοδοξία είτε έναντι των μοντέρνων ανθρώπων πού νιώθουν μειονεκτικά μέσα στην εκκλησία, είτε έναντι των παραδοσιολατρών πού ζουν εξουσιαστικά πάνω στους άλλους. 

Αυτό είναι το δίπολο της φρικτής εκκοσμίκευσης.

Δεν είμαστε οι έξυπνοι και οι εκλεκτοί πού σακουλεύτηκαν ότι δεν κατάλαβαν οι άλλοι.

Είμαστε αυτοί πού δοκιμάσαμε το μέλι το γλυκύ και ξιπαζόμαστε με την ζαχαρίνη.

Πολλές φορές στέκω σαστισμένος, μουδιασμένος με τα πάθη και την αδυναμία του κόσμου.

Συναλλαγές, ανταλλαγές, άγχη, επιρροές, επιβολές, συνταρακτική αμφιθυμία, συγκινητική ανέχεια, μίσος!

Τα πάντα μου προβάλλονται σαν μια παράλληλη πραγματικότητα στην οποία είτε ανήκω συστενάζοντας και συνοδυνόμενος, είτε δεν ανήκω σαν ένας αναίσθητος έκπληκτος παρατηρητής. Με ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός , απομακρυνόμαστε ο ένας από τον άλλο και όλοι μαζί από την πηγή ύπαρξης και συνύπαρξης , πού λέγεται Θεός!

Οι πατέρες είναι οι ασκητές και οι εκφραστές του Κοινωνικού. Είναι αυτοί πού μας παρέδωσαν τον τρόπο και την εμπειρία. Και όμως χαραμίζονται στην παγγνωσία μας την υστερική και μάταιη είτε ως παρωχημένοι είτε ως παντιέρες πολεμικές της δικής μας επιβολής!

Κόκκοι άμμου είμαστε, κόκκοι άμμου και τελείως αμαθείς. 

Είμαστε αυτοί πού θα έπαιρνε ένας άγιος στην αγκαλιά του για παρηγοριά. 

Να γι αυτό στενοχωριέμαι! 

Για αυτό γίνομαι παρεξηγημένος με αυτούς πού φωνασκούν , μάχονται,ταμπουρώνονται,στερεώνονται και περιχαρακώνονται στις ιδέες, στην ορθοδοξία τους, στην καλή τους ομολογία.

Δεν γνωρίζουμε την ουσία, την φύση του Α και την φύση του Ω και έχουμε απαίτηση σταθερού εκφραστή, γνώστη, ότι κρέμεται όλος ο κόσμος και η ευθύνη του από τις πλάτες μας.

Το μεγαλύτερο μου πλεονέκτημα, η μεγαλύτερη μου αδυναμία.

Δηλώνω πώς είμαι ένα Τίποτα. 

Υπάρχω μόνον όταν είμαι σφιχτά κρεμασμένος στα γένια του Θεού!!!!