Τα αναγνώσματα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και της Μεγάλης Εβδομάδας

Παιδαγωγικά, στοχευμένα και πλήρη θεολογίας και ποιμαντικής χρησιμότητας τα αναγνώσματα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Στην τριθέκτη(σήμερα στην ακολουθία της στ΄'ωρας), διαβάζουμε τον Ησαΐα, διά την πρόσκληση στην μετάνοια και την μελλοντική δόξα της Εκκλησίας πού θα πραγματοποιηθεί στην Ανάσταση και την Πεντηκοστή.Γιατί η πορεία μας μέσα στην νηστεία δεν είναι αφηρημένη, αλλά συγκεκριμμένη. Πάμε προς το Πάσχα!

Στον Εσπερινό διαβάζουμε αποσπάσματα από την Γένεση και τις Παροιμίες.Μάλιστα, ελλείψη ευαγγελικού αναγνώσματος(πλην εορτής), ο ιερεύς ανάμεσα στα δύο αναγνώσματα βγαίνει με λαμπάδα και θυμιατό και ευλογεί τους πιστούς λέγοντας: Φως Χριστού φαίνει πάσι.Και η Παλαιά Διαθήκη είναι φως Χριστού, αφού τον Χριστό προεικονίζει και Αυτόν έχει ως ενεργό πρωταγωνιστή και αναφερόμενο.

Την δε Γένεση την διαβάζουμε αυτές τις μέρες για τους εξής λόγους: Πρώτον, για την αναδημιουργία, διότι νηστεία και μετάνοια είναι το πνευματικό εργαστήρι, όπου διά των μυστηρίων ο άνθρωπος γίνεται καινός άνθρωπος εν Χριστώ. Γι αυτό και στις μεγάλες δεσποτικές εορτές, πρώτο ανάγνωσμα είναι αυτό της δημιουργίας του κόσμου. Δεύτερον, διότι το βιβλίο αυτό ξεκινά με την πτώση και εξορία των πρωτοπλάστων, διότι αυτή είναι η υπόθεσις της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, από την πρώτη Κυριακή της Τυρινής ακόμα. Πέσαμε και για αυτό επιστρέφουμε στον χαμένο παράδεισο μέσω της μετανοίας. Τρίτον, για τις επαγγελίες και την Διαθήκη προς τους πατριάρχες Αδάμ, Νώε, Αβραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ, Ιωσήφ πού προκαταγγέλουν και με περιστατικά της ζωής τους, αλλά και με επαγγελίες του Θεού την δόξα του Σταυρού και της Ανάστασης.

Τις Παροιμίες, τις διαβάζουμε για τον διδακτικό τους χαρακτήρα, ο οποίος παιδαγωγικά και κατανυκτικά αρμόζει στις άγιες αυτές ημέρες.

Κατά την Μεγάλη Εβδομάδα ο Ησαΐας αλλάζει με τον Ιεζεκιήλ, και τα εσπερινά αναγνώσματα με την Έξοδο και τον Ιωβ.

Τον μεν Ιεζεκιήλ αναγινώσκουμε για το όραμα της ανάστασης των ξηρών οστών, για προφανείς λόγους.Την μεν Έξοδο, γιατί είναι τύπος και προεικόνισμα του δικού μας Πάσχα, εκ του θανάτου προς την ζωήν διά του σταυρού και της αναστάσεως, αλλά και γιατί είναι το βιβλίο εκείνο πού για πρώτη φορά κάνει αναφορά στην θεσμοθέτηση του πάσχα ως εορτής.Ετι δε, επειδή κάνει αναφορά στην παράδοση του Νόμου με τυπολογικά στοιχεία για την παράδοση της Θείας Ευχαριστίας. 

Τον δε Ιωβ γιατί είναι ζωντανός τύπος του Κυρίου. Πρώτον έπαθε και μετα διά της υπομονής, της πίστης και της υπακοής στο θέλημα του Θεού, έγινε πρότυπο της Ανάστασης, αφού δοξάστηκε και του χαρίστηκαν πολλαπλάσια τα αγαθά και η κληρονομία του επί γης Το ίδιο και ο Αμνός του Θεού. Εγινε υπήκοος Θεού, άχρι Θανάτου σταυρού και μετά δοξάστηκε διά της αναστάσεως.

Τέλος,τα σαββατοκύριακα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, διαβάζουμε αποστολικά αναγνώσματα από την Προς Εβραίους, για την αρχιερατική δόξα του Ιλαστηρίου Χριστού και από τον Μάρκο ευαγγέλια, διότι εικονίζει την βασιλική εξουσία του Ιησού Χριστού, διά των σημείων, πού αποτελούν πρόλογο στον Σταυρό και την Ανάσταση.