Σάββατο, Ιανουαρίου 30, 2016

Του Ζακχαίου

Αύριο είναι του Ζακχαίου η περικοπή. 

Η περίπτωση του Ζακχαίου αποδεικνύει πώς κάθε άνθρωπος, όσο και αν δουλωθεί από την απληστία, τα πάθη, την ύλη, την μειοδοσία στην ζωή, μπορεί πάντα να κρύβει μέσα του μια μικρή σπίθα νοσταλγίας του Θεού και της ανθρωπιάς του.

Τελικά ο άνθρωπος πού έχει καλή διάθεση και δυνατά στοιχεία μέσα του δεν χάνεται. Αλλά ο Θεός τον επισκέπτεται και τότε θυμάται και συνέρχεται. 

Δεν πρέπει να αποκλείουμε κανέναν από την σωτηρία και ούτε να περιθωριοποιούμε. Οι εποχές πού ζούμε είναι διχαστικές. Το ταξικό μίσος, η αδικία η ανέχεια είναι ολα όσα κατευθύνουν την αγανάκτιση και την κρίση των πολλών.Δίκαια μπορούμε να πούμε μιας και το άνοιγμα της ψαλίδας το αμβλύνουν οι αποπάνω και όχι ο λαός πού υποφέρει.

 Όμως θα προσευχόμουν όλοι αυτοί οι χρυσοί διαβόλοι πού σήμερα χλευάζουν Θεό και άνθρωπο και δημιουργούν την φτώχεια και τους πειρασμούς των πολλών, να έχουν διασώσει ένα κάτι μέσα τους και να ξαναγίνουν κάποτε άνθρωποι. Και ίσως αργότερα να γίνουν και άγγελοι.

Γιατί ο παράδεισος για τις αγίες ψυχές ίσως να είναι και αφόρητος, αν λείψουν από αυτόν οι αμετανόητοι διώκτες τους.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου