Το ευαγγέλιο του Χριστού, η διαθήκη
Του, είναι εντολή αγάπης. Είναι εντολή καινή,δηλ.νέα, όπως ο κόσμος
είναι αρχαίος και παρωχημένος. Η χριστιανική εντολή της αγάπης, δεν
είναι αόριστη φιλοσοφία ,ούτε μια όμορφη ανθρώπινη ιδέα. Η αγάπη δεν
έχει οπαδούς, γι'αυτό και δεν έχει δούλους. Η αγάπη έχει
μαθητές,φίλους,πολίτες της βασιλείας του Θεού.Η αγάπη έχει ελεύθερους εν
Χριστώ ανθρώπους που ζουν εν αυτή. Ζουν εν τω συνδέσμω της αγάπης.Είναι
η αγάπη καινή πραγματικότητα. Το να αγαπώ εν Χριστώ δεν σημαίνει έχω
ένα moto, ένα τρόπο ζωής, ένα ευσεβιστικό καθήκον, κάτι που οφείλω στον
αυστηρό Κριτή Θεό. Η αγάπη είναι η ίδια η εν Χριστώ ύπαρξη. Μαθητής του
Χριστού είναι ο αγαπών και ο αγαπών είναι μαθητής του Χριστού.
Η εντολή της αγάπης έχει κύριο εκφραστή της τον Χριστό, γιατί ο ίδιος ο Θεός κατά τον λόγο του θεολόγου Ιωάννη αγάπη εστί. Ο Ιησούς Χριστός έως τέλους αγάπησε τους μαθητές Του, στον έσχατο δηλαδή βαθμό. Για μας σαρκώθηκε, για μας κενώθηκε,για μας φτώχυνε,για μας θυσιάστηκε, για μας ανέβηκε στον ατιμωτικό σταυρό,για μας κατέβηκε στον άδη του θανάτου,για μας αναστήθηκε από τον τάφο,για μας ανελήφθη στον Πατέρα, για μας άνοιξε την πόρτα του Παραδείσου. Και άφησε οδοδείκτη την αγάπη.Η παλαιά συμφωνία του Θεού με τον Μωϋσή και τους Ιουδαίους σφραγιστηκε με αίμα και θυσία ζώων στο όρος Σινά.
Η καινή διαθήκη όμως του Χριστού με την Εκκλησία,σφραγίστηκε με
το ίδιο το Αίμα Του πάνω στον βωμό του Σταυρού. Γι'αυτό και η καινή
εντολή, το "αγαπάτε αλλήλους" είναι συνδεμένη με την έννοια της θυσιας
και του σταυρού,την έννοια της κένωσης και του αυτοθυσιαστικού
πνεύματος, της ανάστασης , αλλά και της θείας ευχαριστίας, όπου όλοι εν
τη αγάπη του Χριστού και ο Χριστός εν ημίν.
Την αγάπη αυτή δεν μπόρεσε να την αντέξει ο κόσμος, ούτε θα μπορέσει ποτέ. Γι'αυτό οι μάρτυρες, γι'αυτό οι διωγμοί και οι σταυροί και η χλεύη και οι διώξεις κατά των χριστιανών. Γιατί η αγάπη δεν είναι στα μέτρα του κόσμου, αλλά στα μέτρα του Θεού.
Η εντολή της αγάπης έχει κύριο εκφραστή της τον Χριστό, γιατί ο ίδιος ο Θεός κατά τον λόγο του θεολόγου Ιωάννη αγάπη εστί. Ο Ιησούς Χριστός έως τέλους αγάπησε τους μαθητές Του, στον έσχατο δηλαδή βαθμό. Για μας σαρκώθηκε, για μας κενώθηκε,για μας φτώχυνε,για μας θυσιάστηκε, για μας ανέβηκε στον ατιμωτικό σταυρό,για μας κατέβηκε στον άδη του θανάτου,για μας αναστήθηκε από τον τάφο,για μας ανελήφθη στον Πατέρα, για μας άνοιξε την πόρτα του Παραδείσου. Και άφησε οδοδείκτη την αγάπη.Η παλαιά συμφωνία του Θεού με τον Μωϋσή και τους Ιουδαίους σφραγιστηκε με αίμα και θυσία ζώων στο όρος Σινά.
Η καινή διαθήκη όμως του Χριστού με την Εκκλησία,σφραγίστηκε με
το ίδιο το Αίμα Του πάνω στον βωμό του Σταυρού. Γι'αυτό και η καινή
εντολή, το "αγαπάτε αλλήλους" είναι συνδεμένη με την έννοια της θυσιας
και του σταυρού,την έννοια της κένωσης και του αυτοθυσιαστικού
πνεύματος, της ανάστασης , αλλά και της θείας ευχαριστίας, όπου όλοι εν
τη αγάπη του Χριστού και ο Χριστός εν ημίν.Την αγάπη αυτή δεν μπόρεσε να την αντέξει ο κόσμος, ούτε θα μπορέσει ποτέ. Γι'αυτό οι μάρτυρες, γι'αυτό οι διωγμοί και οι σταυροί και η χλεύη και οι διώξεις κατά των χριστιανών. Γιατί η αγάπη δεν είναι στα μέτρα του κόσμου, αλλά στα μέτρα του Θεού.
Το σημερινό ευαγγέλιο είναι ευαγγέλιο κρίσεως δηλαδή δοκιμάζεται η χριστιανική μας ταυτότητα, η χριστιανική μας ιδιότητα και φυσικά προκαταγγέλεται βάσει των επιλογών μας η εσχατολογική μας κατάταξη: μακράν του Θεού ή με τον Θεό. Κριτήριο είναι λοιπόν η αγάπη.
Χαρακτηριστικά μας λέει το τροπάριο της Λιτής: "Τὰς τοῦ Κυρίου γνόντες ἐντολὰς οὕτω πολιτευθῶμεν· πεινῶντας διαθρέψωμεν, διψῶντας ποτίσωμεν, γυμνοὺς περιβαλώμεθα ξένους, συνεισαγάγωμεν, ἀσθενοῦντας, καὶ τοὺς ἐν φυλακῇ, ἐπισκεψώμεθα, ἵνα εἴπῃ καὶ πρὸς ἡμᾶς, ὁ μέλλων κρῖναι πᾶσαν τὴν γῆν· Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε, τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν".
Ίσως νομίζουμε πώς δείχνοντας τέτοια ευσπλαγχνία στον αδελφό μας κάναμε κάτι σπουδαίο. Και είναι πραγματικά σπουδαία η ζωντανή έκφραση αγάπης γιατί κατά τον ευαγγελιστή Ιωάννη πάλι: "έτσι θα γνωρίσουν οι άλλοι το ότι είστε μαθητές μου , εάν αγαπάτε ο ένας τον άλλο". Αλλά πάντα υπάρχει η παγίδα της αυτοδικαίωσης,του αυτοεπαίνου,του εφησυχασμού ότι πράξαμε το ορθό και ούτως είμαστε γνήσιοι,σπουδαίοι,αληθινοί μαθητές. Ίσως νομίζουμε πώς προσφέροντας από το περίσσευμα μας στον αδελφό και μάλιστα ενώπιον όλων, με διάθεση διδακτική,αγνή ή υστερόβουλη, γιατί πάντα έχει ο άνθρωπος την τάση να αυτοκολακεύεται και την ταπεινή ανάγκη να αυτοπροβάλεται, εκπληρώσαμε το καθήκον μας και ούτως μας χρεωστά ο Θεός την βασιλεία και την κατάταξη μετά των αγίων. Έτσι όμως χάνουμε τον μισθό της αγάπης και "αγαπάμε" λάθος. Δυστυχώς ζούμε πολλές φορές με την ανασφάλεια και την πλάνη. Έχουμε ανάγκη ο ένας την αναγνώριση του άλλου. Οι πράξεις μας είναι σαν μια φωνή αγωνίας που λέει : "προσέξτε με, είμαι αγαθός,προσφέρω αγάπη και ζητώ την καρδιά σας".Στην αγάπη όμως δεν υπάρχει υστεροβουλία και η αγάπη δεν ζητά ανταλλάγματα. Δεν αγαπάμε για να αγαπηθούμε. Αγαπάμε γιατί πρώτον ο Θεός μας αγάπησε. Με την αγάπη γινόμαστε του Θεού μιμητές. Με ταπείνωση αυτός που αγαπά αληθινά νιώθει πώς έκαμε το αυτονόητο χρέος. Θεραπεύοντας τον αδελφό, θεραπεύουμε τον ίδιο τον Χριστό, γιατί κατά το πατερικό "είδες τον αδελφό σου; είδες τον Θεό σου".
Η αγάπη σήμερον ίσως εξαντλείται σε μια φιλανθρωπική και καθηκοντική φιλανθρωπία, ιδιαιτέρως η κρίση μας έκανε πιό φιλεύσπλαχνους. Η αλήθεια είναι όμως πώς φοβόμαστε τον θάνατο και την πενία την δική μας. Καθρέφτης είναι η δυστυχία του αδελφού της δικής μας πιθανής κατάληξης.Έτσι εξορκίζουμε το κακό , με μεταφυσικό ίσως υπολογισμό. Βέβαια, η έμπρακτη και εμπειρική αγάπη, θα πρέπει να είναι αληθινή και πνευματική. Η αγάπη είναι αγιοπνευματικό δώρο.Ο αγαπών είναι αυτός πού αφού θρέψει, ποτίσει, ντύσει τον Χριστό εντός της καρδίας, αφού περιθάλψει τα πάθη και απεγκλωβίσει τον εαυτό του από την φυλακή της αμαρτίας για να λάμψει ο Χριστός, μεταδίδει την αγάπη ως αγιότητα και ως αλληλοπεριχώρηση στον πλησίον του. Γίνεται όλος αγάπη, παρανάλωμα αγάπης πνευματικής και περιθάλπει τον γυμνό, ασθενή και πεινασμένο, και πνευματικά αλλά και υλικά. Γιατί κύρια η υλική αγάπη θρέφει και στηρίζει την πνευματική και αντίστροφα.Έχουμε ανάγκη τόσον την αγιότητα, όσο και τον άρτο, τόσο το ένδυμα της θαλπωρής της ορθής πίστης, όσο και το υλικό ένδυμα. Τόσο τα φάρμακα των μυστηρίων και την παράκληση την πνευματική όσο και τον αγαθό λόγο στήριξης και παρηγοριάς. Μας λείπουν όχι μόνον οι φιλάδελφοι, αλλά κύρια οι άγιοι.
Στο στάδιο της νηστείας που θα μπούμε σε λίγο να μπούμε με θυσία και αγάπη. Η αγάπη είναι η αρετή που ουσιοποιεί, πού δίνει νόημα και σημασία στην νηστεία, στην προσευχή , στην μετάνοια. Χωρίς αγάπη να μην τολμήσει κανείς να μπει στο αγωνιστικό στάδιο της σαρακοστής γιατί θα χαθεί, όπως οι άπειροι ταξιδιώτες χάνονται στην έρημο. Αν θέλουμε να βιώσουμε ορθόδοξα,πνευματικά το Άχραντο Πάθος και την αγία Ανάσταση, τις δύο ύψιστες εκφρασεις αγάπης, να μάθουμε να αγαπάμε, να κάνουμε την ζωή μας μια ασκητική της αγάπης.Να μην χάσουμε την ουσία, αδελφοί, να μην χάσουμε το πολύτιμο θησαυρό της αγάπης, γιατί αλλιώς πάμε και εμείς χαμένοι.
Να έχουμε ένα κατά Χριστόν άγιο στάδιο εύχομαι με τις πρεσβείες, πάντων των αγίων .
ΑΜΗΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου