Δέκα μέρες αζήτητος στο ψυγείο...

Όταν λέμε πώς είμαστε χριστιανοί της ταυτότητας και αγαπάμε όπου αστράφτουν οι φακοί των δημοσιογράφων και ακούγονται τα μπράβο...

 Όταν λέμε πώς η εκκλησία μας κατήντησε μια απέραντη εταιρία ηθικολόγων, αγαπολόγων πού ενδιαφέρονται για το θεαθήναι και την καλή μαρτυρία και μόνο για τους καλούς ανθρώπους, από τους οποίους παίρνουν και δίνουν μπράβο...

Αλκοολικός ήταν ο παπάς της επαρχιακής πόλης. Πολύ συχνά τον μάζευε το ΕΚΑΒ από τον δρόμο ολομέθυστο. Ίσως να τον έδειχναν με το δάχτυλο οι καλοί χριστιανοί και να σκανδαλίζοταν για την πολιτεία και το πάθος του. Αντί να αγκαλιάσουν και βοηθήσουν τον πατέρα τους! Γιατί και εμείς οι πατέρες έχουμε ανάγκη τα παιδιά, να μην έχουν τα παιδιά μόνον απαιτήσεις. Επίσης και οι κληρικοί, μπορεί να τους χαλούσε την καλή μανέστρα ο ανθρωπάκος αυτός. 

Ωσπου το ΕΚΑΒ τον μάζεψε για τελευταία φορά και μένει τώρα δέκα μέρες αζήτητος στο ψυγείο του νεκροτομείου.... 

Για φανταστείτε ο άνθρωπος αυτός ο περιπεσών εις τους ληστάς να πάει κάπου καλά και όλοι οι παρθένοι και οι εγκρατείς να πάνε στην κόλαση του Θεού.Είναι η επανάληψη της παραβολής των δέκα παρθένων. Παρθενία είχαν, έργα δεν είχαν ,έμειναν εκτός του νυμφώνος. Ο ληστής παρθενία δεν είχε, είχε ομολογία μπήκε στον παράδεισο. 

Τελοσπαντων το κύριο θέμα είναι η πλαστική αγάπη, το σκάνδαλο, ο μιαρός τούτος, πού δεν άξιζε την συμπόνοια των καλών ανθρώπων΄. Δέκα μέρες αζήτητος στο ψυγείο.Γιατί φορούσε ράσο και όφειλε να είναι αναμάρτητος, σε μια άσπιλη κοινωνία. 

Εντωμεταξύ η σαρακοστή προχωραέι με ωραία κηρύγματα και κατανυκτικότατη ατμόσφαιρα. μέσα σε καπνούς λιβανιών και δακρύβρεχτες προσευχές και ωραίες ομολογίες ορθοδοξίας.Θα ρθει και η μεγαλοβδομάδα και θα προσκυνήσουμε τον σταυρωμένο και πληγωμένο Χριστό πού σταύρωσαν οι κακοί αχάριστοι εβραίοι και θα ρθει ο Ρόμπερτ Πάουελ, η μαγειρίτσα και οι κίτρινες λαμπάδες του επιταφίου να σφραγίσουν την ευλάβεια μας. 

Δέκα μέρες αζήτητος στο ψυγείο...