ΙΕΡΕΑΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Δος μου κι εμένα άνεση, Παναγιά μου,
πριν ν’ απέλθω και πλέον δεν θα υπάρχω.(Αλεξ. Παπαδ.)

Πέμπτη, Ιουλίου 19, 2012

Πρέπει να νοιάζει τον χριστιανό εάν και πότε θα πάρουμε την Πολη;






«Ου γαρ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν» διαβάζουμε στην προς Εβραίους επιστολή και διαπιστώνουμε ότι ο Χριστιανός δεν μπορεί να συνδέεται με κάποια επίγεια πόλη και πατρίδα παρα μόνο να στρέφεται προς την πόλη πού θα εμφανιστεί σε χρόνο μελλοντικό.
Σε ποια πόλη λοιπόν αναφέρεται εδώ το ιερό κείμενο; Στην «Άνω Ιερουσαλήμ» -στην Βασιλεία του Θεού - όπου εκεί οι ουρανοπολίτες θα έχουν την αιώνια θαλπωρή της ελευθερίας από την αμαρτία- της αγάπης του Θεού- της πληρότητας του είναι τους.
Είναι φοβερή η εμμονή όμως κάποιων χριστιανών να διαστρέφουν το Ορθόδοξο φρόνημα. Και αναφέρομαι στο ότι πολλοί χριστιανοί -και δυστυχώς και ιερείς-  επιμένουν να ασχολούνται μόνο με το εάν και πότε οι χριστιανοί θα πάρουμε την Πόλη ή πότε θα αφανίσουμε τους Τούρκους και όλα αυτά τα παρόμοια τα οποία δεν μπορώ να καταλάβω στο πως μας προάγουν πνευματικά!

Το εάν οι Έλληνες πάρουμε την Κων/πολη ή όχι δεν νομίζω να μας επηρεάζει πνευματικά. Το εάν χαιρόμαστε όταν ακούμε για κάποια «προφητεία» που μιλά για αφανισμό των Τούρκων σίγουρα δεν μας προάγει πνευματικά μιας και ακόμα και αυτοί είναι συνάνθρωποί μας για τους οποίους θα πρέπει να προσευχόμαστε και όχι να θέλουμε την «τιμωρία» τους, σύμφωνα βέβαια με το αλάνθαστο στόμα του Κυρίου μας που μας προτρέπει «αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν» (Ματθ. 19, 19-20) ,και αλλού πάλι ο Κύριος λέγει : «Εγώ όμως σας λέγω, Αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευλογείτε εκείνους, οίτινες σας καταρώνται, ευεργετείτε εκείνους, οίτινες σας μισούσι, και προσεύχεσθε υπέρ εκείνων, οίτινες σας βλάπτουσι και σας κατατρέχουσι...»(Ματθαίος 5,44). 
Δεν λέγει αγάπα τον Έλληνα ή τον πατριώτη σου ή αυτόν που σε αγαπά. Αλλά λέγει αγάπα τον συνάνθρωπό  σου, όποιος και να είναι αυτός ακόμα και ο εχθρός σου!
Ο Θεός  όμως τελικά σύμφωνα με όλους αυτούς τους συνομοσιολάγνους- ονειροπόλους- γεροντολάτρες χριστιανούς (που μόνο χριστιανοί δεν είναι μιας και ξεχνούν τα λόγια και την ζωή του ίδιου του Χριστού μας )είναι ένας Θεός όχι αγάπης αλλά μίσους-μνησικακίας έχοντας τα δικά μας ανθρώπινα κριτήρια «δικαιοσύνης».
Είναι όντως τραγικό να καθόμαστε να ασχολούμαστε συνεχώς με το τι είπε ο τάδε γέροντας ή το τάδε ασκητής για το μέλλον της πατρίδας μας και δεν ασχολούμαστε σχεδόν καθόλου με το τι είπε ο ίδιος ο Χριστός για όλους μας, το τι είπαν οι Θεοφόροι Πατέρες για το πώς πρέπει να ζούμε αυτά τα λίγα χρόνια επίγειας ζωής μας.
Είναι ξεκάθαρο ότι μετά την Δευτέρα Έλευση του Κυρίου μας θα πάψει η Ιστορία, θα πάψει ο Πολιτισμός, θα πάψουν οι πατρίδες, τα ανθρώπινα σύνορα, τα εθνικά νομίσματα και όλα αυτά τα ανθρώπινα κατασκευάσματα τα οποία υπόκεινται στην φθορά.
Ποιο λοιπόν είναι το νόημα να ζούμε με την ελπίδα να πάρουμε την Πόλη και να μην ζούμε με την Ελπίδα να ζήσουμε Αιωνίως μέσα στην Βασιλεία του Θεού;
Γιατί να αναζητούμε να γίνουμε κάτοχοι λίγης γης και όχι της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος; Γιατί να αναλωνόμαστε στο να βρίσκουμε αντίχριστους ή συνομωσίες και να μην αναζητούμε να γνωρίσουμε τον Χριστό; Διότι εάν Τον είχαμε γνωρίσει σίγουρα δεν θα μας ενδιέφεραν  όλα αυτά.
Το θέμα είναι ότι όλα αυτά «πουλάνε» και αρέσουν στον κόσμο. Το τι είπε δηλαδή ο γέροντας Παΐσιος  για την Κων/πολη και για τους Τούρκους ή το εάν γεννήθηκε ο αντίχριστος ή όχι λες και κρίνεται η πνευματική μου πρόοδος από όλα αυτά.
Οι σύγχρονοι άγιοι γέροντες μπορεί να μίλησαν και γι’ αυτά τα ζητήματα αλλά κυρίως μίλησαν για πνευματικά θέματα στα οποία πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας εάν όντως θέλουμε να επιτύχουμε τον σκοπό ύπαρξή μας που είναι όχι να επεκτείνουμε τα σύνορα της επίγειας πατρίδος μας αλλά να γίνουμε πολίτες της Βασιλείας του Θεού, όχι να γνωρίσουμε τον Αντίχριστο αλλά τον Χριστό!
Θα κλείσω με τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο ο οποίος σε μία ομιλία του νουθετεί και ερωτά τους χριστιανούς: «Ας φροντίσουμε να γίνουμε πολίτες της «άνω πόλεως». Μέχρι πότε θα μένουμε στην εξορία»;
Όντως μέχρι πότε αδελφοί θα ασχολούμαστε με δευτερεύοντα ζητήματα;
Μέχρι πότε θα ζητούμε από τον Θεό μας χώμα ενώ αυτός μας δίνει Πνεύμα;
Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος 
 
http://imverias.blogspot.gr/2012/07/blog-post_122.html
σχόλιο μου: Εμένα σαν Παντελεήμονα με συγκινεί αυτή η προοπτική και με ενδιαφέρει, αλλά μέχρι ενός λογικού ορίου. Ας πούμε ότι είναι κάτω πού ενυπάρχει μέσα μας σαν τον μύθο της γοργόνας ή τον Διγενή Ακρίτα. Κάτι που μας συγκινεί χωρίς να μας διαβάλλει.Δεν με ορίζει. Αλλά συμφωνώ και υπερθεματίζω δεν είναι η εσάνς της ορθοδόξου πνευματικότητος η ανάκτηση της Πόλης και εκδίκηση μας επί των τούρκων. Τα εθνικά θέματα είναι ΜΟΝΟΝ κοσμικά θέματα. Θα πρέπει να μας ενδιαφέρουν και να μας ορίζουν "αδιαβλήτως" ως η τροφή και ο ύπνος (για να χρησιμοποιήσουμε έναν αυθαίρετο θεολογισμό) και όχι να συνιστούν την χριστιανική μας ταυτότητα και αγωνία!Νομίζω πώς μερικοί έχουν ως άρμα την Ορθοδοξία για προσωπικές φιλοδοξίες και έχουν μετατρέψει την ελληνορθόδοξη αναφορά σε ελληνοχριστιανικό εθνικισμό . Μακράν από τον ορθόδοξο χριστιανό οι πατριδολαγνείες. Πατριωτισμός για τον χριστιανό θα πεί να μην φέρεσαι αχάριστα προς την επίγεια πατρίδα για να μην χάσεις από αυτό το πάθος της αχαριστίας την μοναδική και επουράνια πατρίδα. Και ως εκεί. Τα άλλα είναι διαστραβλώσεις.

12 σχόλια:

ΕΛΕΝΑ είπε...

Βεβαίως και στόχος, σκοπός και καημός είναι η Ανω Ιερουσαλήμ αλλά αυτό δεν αποκλείει τις επίγειες πατρίδες.
Το Ευαγγέλιο δεν μας λέει κάπου να μην αγαπούμε την πατρίδα, να μην την υπερασπιζόμαστε, να μην την διαφυλάτουμε.
Το "ουκ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν" σημαίνει την προσωρινότητα των γήινων πατρίδων. Δεν εννοεί την αποκήρυξή τους.
Τόσοι εθνοϊερομάρτυρες θυσιάστηκαν για να είμαστε εμείς σήμερα ελεύθεροι -ακόμη και να αυθαιρετούμε-.
Θεωρώ εκ του πονηρού τις απόψεις ότι δεν χρειάζεται ο χριστιανός να έχει "καημό" πατρίδας.
Είναι το άλλο άκρο (επίσης κακό)εκείνου που -σωστά- αναφέρετε πάτερ, ως πατριδολαγνεία.
Ούτε περιφρόνηση της πατρίδας, ούτε πατριδολαγνεία.
Απλά Χριστός και μετά πατρίδα.
"Για του Χριστού την πίστη την αγία και για της πατρίδος την ελευθερία".

π Παντελεήμων Kρούσκος είπε...

Συμφωνώ Έλενα μου, γι'αυτό και θεώρησα απαραίτητο να δημοσιεύσω και το σχόλιο μου στην ανάρτηση.

ΕΛΕΝΑ είπε...

Επίσης πάτερ, επιτρέψτε μου να θεωρήσω το κείμενο του π.Π.Παπαδόπουλου, άστοχο (ίσως και προκλητικό)καθώς ο ελληνισμός μόνο ζημιές έχει υποστεί από τους Τούρκους και συνεχίζει να υφίσταται.
Τί ακριβώς θέλει να μας πεί;
Δηλαδή ο Αθανάσιος Διάκος είναι δοσίλογος απέναντι στον Θεό επειδή τους πολέμησε και δεν τους αγάπησε ως σεαυτόν;
Οταν αγαπάς την πατρίδα σου, εκείνος που την πολεμά είναι εχθρός σου. Δεν είναι πλησίον. Διότι αν είναι πλησίον του ανοίγεις και την πόρτα και μπαίνει μέσα....
Δεν τον μισείς σαν άνθρωπο αλλά σαν ενάντιο τον πολεμάς.
Απλά πράγματα.
Και εν πάσει περιπτώσει, ίσως ο συγγραφέας να μην είναι μείζων του Γέροντος Παισίου που μίλησε για την Πόλη...Οπότε τον Γέροντα προτιμούμε να ακούμε...

π Παντελεήμων Kρούσκος είπε...

Δεν νομίζω να εννοούσε ακριβώς αυτό.Γιατί σε αυτή την περίπτωση εχθρότητα και μίσος είναι η απραξία μας.

Πάντως εγώ το λέω ευθαρσώς, αμφισβητώ την πατρότητα και την γνησιότητα πολλών προφητειών του Γέροντα. Μέχρι και οι παγανιστές τις χρησιμοποιούν. Εκεί φτάσαμε. Ειναι προκλητικό πού το λέω, αλλά κάποιοι πρέπει να το λέμε. Χώρια πού ο Γέρων Πορφύριος "έβαλε" σχετικό "επιτίμιο" στον Γέροντα Παΐσιο. Μικρασιάτης πονεμένος ήτανε και μπορεί να υπερέβαλε ή να τον χρησιμοποιούν μέχρι σήμερα κάποιοι.

ΕΛΕΝΑ είπε...

Δεν ξέρω τί εννοούσε ο συγγραφέας του δημοσιεύματος αλλά αυτό που βγαίνει είναι εμφανές....και άστοχο για τις εποχές αφελληνισμού που ζούμε.
Οσο για τις προφητείες, δεν ξέρω ποιές είναι γνήσιες και ποιές όχι αλλά κάποιες θα είναι...
Ιδωμεν....κάποιες ήδη συμβαίνουν! (τα περί Ρώσων στα στενά κ.τ.λ.)

Andrew είπε...

Υπάρχουν σήμερα Ορθόδοξοι ιερείς και λαϊκοί οι οποίοι με πάθος αναμένουν την προφητεία που λέει ότι το 1/3 των τούρκων θα βαπτιστεί, το 1/3 θα πεθάνει και το 1/3 θα φύγει πρόσφυγας στα βάθη της ανατολής. Μιλάμε προφανώς για μια τεραστία ανθρωπιστική καταστροφή η οποία εάν είναι θέλημα Θεού να γίνει πιο πολύ θα πρέπει να τους κλαίμε παρά να χαιρόμαστε. Η πολυαναμενόμενη αναλαμπή της Ορθοδοξίας μάλλον είναι πλάνη (σύμφωνα και με το βιβλίο «κόκκινο χαλί για τον αντίχριστο»). Ας με συγχωρήσουν οι αδελφοί χριστιανοί αλλά πως θα γίνει η «αναλαμπή», με ποιους ποιμένες και ποιους πιστούς? Τα γεγονότα γύρω μας δείχνουν ότι έρχεται σύντομα ο αντίχριστος και εμείς ακόμα θα περιμένουμε να αναστηθεί ο Ιωάννης Βατάτζης (σύμφωνα με τον Αρχιμ. Εφραίμ Αριζόνα)! Αυτό που λένε πολλοί, εγώ ασχολούμαι μόνο με τον Χριστό και όχι με τον αντίχριστο επίσης είναι παρακινδυνευμένο. Ο ίδιος ο Κύριος είπε προσέξτε μην πλανηθείτε και να έχουμε τον νου μας για τα σημεία των καιρών. Θα βγούνε κάποιοι ποιμένες την κοντινή εποχή εκείνη και θα πλανήσουν το ποίμνιο να δεχτεί το χάραγμα (ως άλλοι λιβελοφόροι) «δε πειράζει αρκεί μέσα σας να πιστεύετε». Αυτό βέβαια δεν ισχύει θα χρειαστεί δημόσια ομολογία πίστεως.

π Παντελεήμων Kρούσκος είπε...

Είναι και κάτι ακόμα: Με ποιούς θα πάρουμε την Πόλη; Με Σαμαρά, Παπανδρέου και Τσίπρα; Αυτοί έδωσαν και την Ελλάδα! Την Πόλη θα πάρουν;

ΕΛΕΝΑ είπε...

Αν περιμέναμε από τους πολιτικούς....
Αυτές οι μεγάλες υποθέσεις είναι πάντα στα χέρια του Θεού, ο οποίος καταργεί πολιτικούς, προοπτικές, φυσικές καταστάσεις κ.τ.λ. και μιλάμε πλέον (αν μας έχει μείνει λαλιά) για ΘΑΥΜΑ!
Οπότε ας αφήσουμε Εκείνον να βάλει την τελευταία (και καθοριστική)υπογραφή.

ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ είπε...

Σεβαστέ πάτερ μου, αγαπητοί φίλοι, επιτρέψτε μου μια ταπεινή παρέμβαση.
Η δύναμη της Τουρκίας και της Ελλάδας δεν είναι μόνο κοσμικό θέμα αλλά και έντονα πνευματικό, γιατί εκπροσωπούν αντίστοιχα το Ισλάμ και την Ορθοδοξία.
Όχι η Ελλάδα όπως παρακμάζει σήμερα, αλλά όπως είναι η πνευματική μας κληρονομιά, που όμως δεν έχει ψοφήσει, αλλά σιγά σιγά ίσως αφυπνίζεται.
Ισχυρή Τουρκία = ισχυρό Ισλάμ. Το ισχυρό Ισλάμ το βλέπουμε να ανατέλλει και αυτό σημαίνει τρομερό κίνδυνο για τη σωτηρία πολλών δυτικών, αλλά και Ελλήνων, που χάνουν (από άλλες αιτίες) τις χριστιανικές ρίζες τους και εξισλαμίζονται. Τι εξισλαμισμούς μπορεί να φέρει το μέλλον, μόνο ο Θεός ξέρει.
Η κατανίκηση της Τουρκίας λοιπόν σημαίνει και ώς ένα βαθμό, που ο Θεός γνωρίζει, πρόοδο της Ορθοδοξίας και μείωση του Ισλάμ, που σήμερα εξαπλώνεται, κι αυτό είναι άκρως πνευματικό ζήτημα! (Άλλωστε το 1/3 των Τούρκων θα γίνει ορθόδοξο).
Από αυτή την άποψη, κι όχι από πολιτική άποψη, το θέμα της ΚΠολης με ενδιαφέρει πολύ.
Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι η προφητεία για την τριχοτόμηση της Τουρκίας, τα 6μίλια και την Κόκκινη Μηλιά είναι του αγ. Κοσμά του Αιτωλού - άρα βέβαιη για τους ορθοδόξους. Ο άγ. Κοσμάς είναι γνήσια προφητική φωνή.
Κατά τον ίδιο άγιο, την Πόλη θα την πάρει το ξανθό γένος και ο δικός μας στρατός δε θα μπει στον πόλεμο. Η Πόλη θα μας δωθεί, λόγω των συγκυριών.
Η αναλαμπή της Ορθοδοξίας, που έλεγε ο π. Παΐσιος, δεν πρέπει να αποκλειστεί. Για ανάσταση του αγίου Ιωάννη Βατάτζη δε μπορώ να μιλήσω (το σκήνωμά του ήταν ακέραιο, αλλά είχε πεθάνει, όπως διαβάζουμε, δεν είχε απλώς κοιμηθεί - με την κοινή έννοια της λέξης). Ως υπόθεση υπερβαίνει τη λογική, ίσως είναι απλώς θρύλος ή έρθει ένας ηγέτης παρόμοιος ή ισάξιος με τον άγ. Ιωάννη. Ο Θεός ξέρει.
Γενικά, ο Θεός ξέρει ΠΩΣ θα εκπληρωθούν οι προφητείες. Εμείς απλά θα το δούμε -όποιοι το δουν- και θα το εννοήσουμε τότε και μόνο τότε.
Ώς τότε, ο Κύριος να λυπηθεί εμάς, τους φίλους και τους εχθρούς μας. Όλους ας μας/τους συγχωρήσει και σώσει εν τη αγάπη Του.

π Παντελεήμων Kρούσκος είπε...

Αγαπητέ μου Νεκρέ, άμα δεν επιστρέψουμε σαν έθνος στον Θεό, πώς θα γίνουν όλα αυτά; Πρώτα δεν πρέπει να βάλουμε το θεμέλιο για οικοδόμηση; Την πνευματικότητα; Γιατί την επανάσταση του 21 την έκαμαν άγιοι. Οι νεοέλληνες είμαστε εκμαυλισμένοι ως επί το πλείστον.

ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ είπε...

Εντάξει, το πώς θα γίνουν και το πότε δε μπορώ να το ξέρω (ούτε το ψάχνω). Ο Θεός ξέρει.
Φυσικά χρειάζεται πρωτίστως ν' αγωνιστούμε για να επιστρέψουμε στο Χριστό, πρώτα εμείς ως πρόσωπα και μαζί ως έθνος. Ή ως πολυεθνική πανσπερμία, μια και τώρα έχουμε τον αλλόθρησκο μέσα στη χώρα μας - αλλά δε βλέπω να του προσφέρουμε το θησαυρό του ευαγγελίου, που θα εξημέρωνε κιόλας πολλούς ξένους, τους οποίους τώρα φοβόμαστε (δίκαια ή όχι) ως βάρβαρους κι επικίνδυνους.
Αυτό με απασχολεί πιο πολύ: πώς θα μπορούσαμε να κάνουμε μια ιεραποστολή στο διπλανό μας, που τον έφερε ο Θεός από τη Σομαλία ή το Πακιστάν και μένει δίπλα σε εκκλησίες, αλλά δεν του μιλάμε για το Χριστό, το Θεό μας και Θεό του.
Διαβάζω το αγωνιστικό blog της Ιεραποστολής πότε πότε (http://ierapostoli.wordpress.com/ - ιδιωτική πρωτοβουλία χριστιανών) και λυπάμαι για την ολιγωρία μας...
Ο Θεός να ελεήσει κι αυτούς κι εμάς.
Α, να μην παρεξηγηθώ: δεν επιθυμούμε καθόλου τους αμέτρητους νεκρούς που προϋποθέτει η εκπλήρωση των προφητειών για την Πόλη. Μακάρι, Θε μου, να ανακόψεις αυτό το κύμα αίματος -στο οποίο "θα κολυμπήσει μοσχάρι" κατά τις προφητείες- και να μη σκοτωθεί κανείς, ούτε δικός μας ούτε Τούρκος ή άλλος. Αλλά είμαι σίγουρος πως το αίμα δεν θα το κάνει ο Θεός να τρέξει, αλλά οι αμαρτίες των ανθρώπων. Ο Θεός απλά, μέσω των αγίων, μας ενημερώνει, προετοιμάζει, προειδοποιεί, όπως θέλεις πες το...
Όχι μίσος, μόνο αγάπη. Ο Θεός δεν μισεί, ούτε οργίζεται. Εμείς τα κάνουμε αυτά.
Ευχαριστώ. Εύχεσθε.

ΕΛΕΝΑ είπε...

Συμφωνώ απολύτως με τον φίλτατο Νεκρό.
Πάτερ, -όπως γνωρίζετε- η επιστροφή στον Θεό δεν είναι πάντα κάτι θεαματικό και πολλές φορές ούτε καν ορατό από τους ανθρώπινους οφθαλμούς.
Ισως λοιπόν να είμαστε ήδη σε δρόμο επιστροφής και να το ξέρει μόνο ο Κύριος.Αλλωστε όταν μιλάμε για έθνος, εννοούμε -κυρίως- τον απλό κοσμάκη και όχι τις κυβερνήσεις ή δευτερευόντως και αυτές.
Αλλά κι'αν δεν είναι έτσι,σίγουρα Εκείνος θα βρεί τρόπο, όπως από τους λίθους μπορεί να αναστήσει ανθρώπους...
Οσο για την επανάσταση του '21, όχι δεν την έκαναν άγιοι (σκεφτείτε τον Καραισκάκη, τον ίδιο τον Κολοκοτρώνη αλλά και τον Μακρυγιάννη).
Καθόλου άγιοι αλλά με καημό αγιότητος. (υπάρχει σαφής διαφορά και σήμερα υπάρχουν -δόξα τω Θεώ- πολλοί αμαρτωλοί με τον ίδιο καημό).
Αλλωστε ο Θεός δεν σώζει τους αγίους αλλά τους αχρείους!