Από τον βίο των Αγίων Μακαρίων

ΤΗ ΙΘ΄ ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΟΣΙΩΝ ΜΑΚΑΡΙΩΝ, ΤΟΥ ΑΙΓΥΠΤΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ

Είπε ο γέρων Μακάριος ο Μέγας:
"Περπατούσα κάποτε στην έρημο, και βρήκα ένα κρανίο νεκρού πεταμένο στο έδαφος και όταν το κούνησα με την βάϊνη ράβδο μου μίλησε το κρανίο. Και του λέω:
-Ποιος είσαι εσύ;
Μου αποκρίθηκε το κρανίο:
-Εγώ ήμουν αρχιερέας των ειδώλων και των ειδωλολατρών που απέμειναν σε αυτόν τον τόπο.Εσύ δεν είσαι ο Μακάριος ο πνευματοφόρος, που όποια ώρα σπλαγχνισθείς τους ευρισκόμενους στην κόλαση και ευχηθείς για αυτούς, ανακουφίζονται λίγο;
Του λέει ο γέρων:
-Ποια είναι η ανακούφιση και ποια η τιμωρία;
Του λέει:
-Όσο απέχει ο ουρανός από τη γη, τόσο είναι το πυρ από κάτω μας, ενώ στεκόμαστε μέσα στο πυρ από τα ποδιά έως το κεφάλι και δεν είναι δυνατό να δει κανείς τον άλλον πρόσωπο με πρόσωπο, αλλά το πρόσωπο του καθενός είναι κολλημένο προς την πλάτη του άλλου.
Όταν λοιπόν εσύ εύχεσαι για μας, τότε βλέπει κανείς λίγο το πρόσωπο του άλλου. Αυτή είναι η ανακούφιση.
Και κλαίγοντας ο γέρων είπε:
"Αλίμονο στην μέρα που γεννήθηκε ο άνθρωπος αν αυτή είναι η ανακούφιση από την τιμωρία".
Του λέει ο γέρων: -Υπάρχει άλλη βάσανος χειρότερη;
Του λέει το κρανίο:
-Χειρότερη βάσανος είναι από κάτω μας.
Του λέει ο γέρων:
-Και ποιοι είναι εκεί;
Του λέει το κρανίο:
-Εμείς με την δικαιολογία ότι δεν γνωρίσαμε τον Θεό, ελεούμαστε λίγο τουλάχιστον, ενώ εκείνοι που είχαν γνωρίσει τον Θεό και Τον έχουν αρνηθεί, είναι από κάτω μας..."
(http://www.geocities.com/kostasrokas)

* * *

Λέγεται ότι ο Άγιος Μακάριος ο Αλεξανδρεύς ή "πολιτικός" (γιατί διέτριβε και στις πόλεις προς όφελος του ποιμνίου),από την υπερβολική άσκηση είχε μόλις λίγες τρίχες στον πώγωνα. Αυτός ο άγιος όποια πνευματική άσκηση άκουγε πώς έκανε κάποιος ασκητής εζήλωνε να την μιμηθεί.Κάποτε τον τυράννησε ο λογισμός να αφήσει την έρημο και να πάει στην κοσμική Ρώμη για να βρει τους εκεί πατέρες και να ωφεληθεί. Τότε έπεσε χάμω και είπε: "Τραβάτε με εσείς δαίμονες διότι εγώ με δικό μου θέλημα σε άλλο μέρος δεν πηγαίνω". Επειδή ακόμα τον ενοχλούσε ο λογισμός φορτώθηκε ένα ζεμπίλι με άμμο και πήγαινε από μέρος σε μέρος, καταπονώντας τον εαυτό του, μέχρι που τον νίκησε.

* * *

Κάποτε με αυτούς τους δύο Μακαρίους συνταξίδευαν μερικοί τριβούνοι(ανώτατοι αξιωματούχοι) του βασιλέα με δόξα μεγάλη. Θαύμαζαν την απλότητα και την φτώχεια των αγίων. Έτσι ένας από αυτούς είπε: "Μακάριοι είστε εσείς, γιατί με την φτώχεια σας περιπαίζετε τον κόσμο και το φρόνημα του". Όμως ο Aλεξανδρεύς Μακάριος του απάντησε:"Εμείς μεν, περιπαίξαμε το κόσμο, ο δε κόσμος, περιπαίζει εσάς. Γνώριζε καλά όμως , ότι και εμείς για αυτόν το λόγο Μακάριοι ονομαζόμαστε καθώς εσύ και χωρίς να θέλεις μας ονόμασες".Όταν ο άγιος είπε αυτά τα λόγια, ο τριβούνος ήρθε σε κατάνυξη, και αφού καταφρόνησε τις λαμπρές του βίου υποθέσεις, έκαμε αποταγή των υπαρχόντων του, και έγινε Mοναχός.

(Από τον Συναξαριστή Αγίου Νικοδήμου)