ΙΕΡΕΑΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Δος μου κι εμένα άνεση, Παναγιά μου,
πριν ν’ απέλθω και πλέον δεν θα υπάρχω.(Αλεξ. Παπαδ.)

Πέμπτη, Νοεμβρίου 26, 2009

Αποκαθήλωση συμβόλων


Την εκκλησιαστική επικαιρότητα , καθώς και την επικαιρότητα εν γένει απασχολεί η αποκαθήλωση των θρησκευτικών συμβόλων(όπου θρησκευτικά διάβαζε χριστιανικά) από τους δημόσιους χώρους. Αφορμή είναι πάντα ο σεβασμός προς τους τρίτους, δηλ. τους αλλόθρησκους ετερόκλητους συμπολίτες μας, μα τα αίτια βαθύτερα. Βαλθήκαμε λοιπόν να γίνει η Ελλάδα Σκανδιναυία. Σαν νέος άνθρωπος με όραμα και προσδοκίες και λειτουργός και εγώ μαζί σας. Ας γίνει λοιπόν η Ελλάδα Σκανδιναυία. Ας εξορθολογιστεί το οικονομικό σύστημα, ας εξυγιανθεί η δημόσια διοίκηση, η παιδεία, η υγεία, η δημόσια και κοινωνική ζωή ας βρει τον πολιτισμένο ευρωπαϊκό της δρόμο. Την θρησκεία όμως αφήστε την εκεί που βρίσκεται. Ασχοληθείτε με όλα τα παραπάνω και μην ξεριζώνεται το βαθύ και μεγάλο αυτο δέντρο που φτάνει ως το κέντρο της ζωτικής μας αρτηρίας που λέγεται ρωμαίικη συνείδηση. Μην αποκαθηλώνεται τον γλυκύ Ιησού και τον σταυρό του μαρτυρίου του, από κεί όπου πιστός και άπιστος λαμβάνουν πρότυπα αγάπης, θυσίας,αλληλεγγύης,ελπίδας,ανθρωπιάς. Μη ρίχνετε πέπλο λησμοσύνης σε Αυτόν που έθρεψε γενεές των γενεών με τα ευαγγελικά πρότυπα και λόγια. Αυτόν που έβαλε την σφραγίδα του στη ρωμαίικια και ευρωπαϊκή παιδεία. Μην μας στερείται τον άρτο τον ζωντανό , απ'όπου τράφηκαν συνειδήσεις και στερεώθηκαν ηθικά αναστήματα. Δεν υπάρχουν σύμβολα και πρότυπα να αντικαταστήσουν Σταυρό και Χριστό. Όλες οι ανθρώπινες επινοήσεις και ιδεολογήματα διέπονται από κριτική σχετικότητα και είναι καταδικασμένα στην αμφισβήτηση και την φθαρτότητα.

Παρηγορείστε τον μουσουλμάνο, μα μην αδικείτε τον χριστιανό. Περιθάλψτε τον άθεο μα μην εξοντώνεται τον ορθόδοξο. 

Μας μιλάτε για ανεξιθρησκεία χωρίς ποτέ να έχετε φιλοσοφήσει έστω και στην πιο αρνητική κριτική θεωρία περί θρησκείας. Αποκαθηλώνοντας τον σταυρό απλώς ευτελίζετε τα οράματα και τις θυσίες των πατέρων σας. Γυρίζοντας την πλάτη στον Ιησού Χριστό απλώς ομολογείτε ότι ελέγχεστε από την κοσμοθεωρία και φοβάστε την βασιλεία Του. Ζητάτε ίσως εκδίκηση και δικαίωση για την συστράτευση εκκλησιαστικών παραγόντων με συντηρητικά σχήματα στο παρελθόν, με την αήθη εκμετάλλευση Χριστού και Σταυρού από αντιλαϊκά τυρρανικά καθεστώτα. Σκεφτήκατε όμως για μια έστω στιγμή την βλασφημία και τον παραλογισμό μιας τέτοιας εκμετάλλευσης; Μέσα από τις δικές σας πληγές(όσοι βέβαια λάβατε πληγές και δεν εξαργυρώσατε εντυπώσεις) είδατε ποτέ το σύμβολο του Σταυρού ως αντικέιμο εκμετάλλευσης; Τον Χριστό ως συμμάρτυρα; Τον απλό παπά να προσπαθεί να ισορροπήσει στην  αξιοπρέπεια, προδωμένο και εκφοβισμένο από υψηλόβαθμους ιεροκόρακες;

Ή μήπως τώρα τελευταία η εθνική σας συνείδηση έγινε απλώς Εθνική και κάθε τι χριστιανικό σας φαίνεται αλλότριο και ανθελληνικό; Είστε εσείς οι ίδιοι που πριν μερικές δεκαετίες αμφισβητούσατε και αποκηρύσσατε μετά ... βδελυγμίας κάθε μορφή αρρωστημένης προγονολατρείας και νεοεθνικιστικά μορφώματα. Και τώρα απλά πάτε να δικαιώσετε αυτούς που θα σας οδηγούσαν ευχαρίστως σε κάποιο ικρίωμα, μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά...

Κύριοι, πώς μπορείτε να ξεχνάτε τον σταυρό που έκανε ο πατέρας σας, την αγωνιώδη προσευχή της μάνας πάνω από το παιδικό σας προσκεφάλι, την απλοϊκή πίστη και πιστότητα κάποιου παππού σας, την αθωότητα της παιδικής σας ηλικίας; Πώς μπορείτε να απεμπολείτε ιδανικά και να αποχρωματίζεται κάθε τι ελληνικό για να φανείτε απλώς "τίμιοι και ορθοί" την στιγμή που είστε άτιμοι,τζουτζέδες και υποχείρια ξένων αφεντάδων, ξένων με την ελληνική πραγματικότητα,παράδοση και ιστορία;

Αφήστε τον Χριστό και τον Σταυρό ήσυχο στην θέση του. Εκεί που πρέπει να βρίσκεται. Τον βγάλατε από τις καρδιές σας, μην τον βγάζετε από την δική μας ζωή. Δεν έχετε το ιστορικό και ηθικό δικαίωμα. Διοχετεύστε την δημοκρατικότητα και την ευαισθησία σας αλλού. Οι πληγές της χώρας είναι ανοιχτές και ο λαός είναι και πάλι στα πεζοδρόμια...

2 σχόλια:

zoro είπε...

σε συνεχεια του προηγουμενου θέματος λοιπόν. το σταυρο τον έχουμε ξεριζώσει από μέσα μας πρωτίστως. παλιά θυμάμαι η μητέρα ξεπροβόδιζε τα παιδιά της με προσευχές για να περάσουν μια όμορφη μέρα και περνούσε την δικη της μέρα ήσυχη, με πιστη ότι τα παιδιά της θα γυρίσουν γερά σπίτι, εφόσον εστί είχε προσευχηθεί. σήμερα οι μητέρες αποχαιρετούν τα παιδιά τους θυμίζοντας τους να μην ξεχάσουν να πάρουν το κινητό μαζί διότι αλλιώς θα τρελαθεί από την αγωνια της. και μετά περνάει την υπόλοιπη μέρα της παίρνοντας τα συνεχεια τηλέφωνο να δει αν είναι καλά, μην έπαθαν τίποτα κακό. (μα το κακό το έχουμε πάθει ήδη με αυτόν τον τρόπο ζωής). διότι όπου λείπει η πιστη, έρχεται ο έλεγχος, ο αγχώδης. ωραία ζωή φτιάχνουμε...

π Παντελεήμων Kρούσκος είπε...

θλίψη...