...Εκείνος που χθες, μέσα στην άπειρη συγκατάβασή του δεν καλούσε να τον
βοηθήσουν οι λεγεώνες των Αγγέλων, λέγοντας στον Πέτρο, ότι είναι στο
χέρι μου να παρατάξω τώρα αμέσως, περισσότερες από δώδεκα λεγεώνες
Αγγέλων (Ματθ. 26, 53), σήμερα κατέρχεται με τον θάνατό Του κατά του
Άδου και του θανάτου, του τυράννου, όπως ταιριάζει σε Θεό και Κυρίαρχο,
επί κεφαλής των αθανάτων και ασωμάτων στρατευμάτων και των αοράτων
ταγμάτων, όχι με δώδεκα μόνο λεγεώνες, αλλά με μύριες μυριάδες και
χίλιες χιλιάδες Αγγέλων, Αρχαγγέλων, Εξουσιών, Θρόνων, Εξαπτερύγων,
Πολυομμάτων, ουρανίων ταγμάτων, τα οποία, ως Βασιλέα και Κύριό τους,
προπέμπουν, δορυφορούν και τιμούν τον Χριστό. Όχι, ότι συμμαχούν και
συμπολεμούν μαζί Του. Όχι, ποτέ! Γιατί από ποια συμμαχία έχει ανάγκη ο
παντοδύναμος Χριστός; Τον συνοδεύουν γιατί χρωστούν πάντοτε και ποθούν
να είναι κοντά στον Θεό τους. Οι άγγελοι έτρεχαν σαν δορυφόροι οπλίτες,
ωπλισμένοι με ξίφη και σαν αστραπόμορφοι κεραυνοβόλοι, ωπλισμένοι με
τους θεϊκούς και παντοδύναμους κεραυνούς του Βασιλιά τους, οι οποίοι
πρόφθαιναν με πολύ ζήλο και ξεπερνούσαν ο ένας τον άλλο στη γρηγοράδα,
υπακούοντας στο θεϊκό μόνο νεύμα και κάνοντας έργο και πράξη τη διαταγή
και στεφανωμένοι με το στέφανο της νίκης κατά της παρατάξεως των εχθρών
και τυράννων. Γι αυτό και κατέβαίνουν στα υποχθόνια δεσμωτήρια των
πανάρχαιων νεκρών, που ήταν μέσα στην καρδιά του Άδη και βαθύτερα απ’
όλη τη γη, για να βγάλουν από εκεί μέσα τους αλυσοδεμένους και από
αιώνες τώρα κεκοιμημένους.
19. Μόλις δε φάνηκε στα κλεισμένα απ’ όλες τις πόρτες, τα ανήλια και
κατασκότεινα δεσμωτήρια, στα υπόγεια και τα σπήλαια του Άδη η θεϊκή και
λαμπρή παρουσία του Κυρίου, προβαίνει εμπρός απ’ όλους ο αρχιστράτηγος
Γαβριήλ, επειδή είχε συνηθίσει να φέρνει χαράς ευαγγέλια στους
ανθρώπους, και με φωνή δυνατή, αρχαγγελικότατη, έντονη και λιονταρίσια
φωνάζει προς τις αντίπαλες δυνάμεις: «άρατε πύλας οι άρχοντες υμών». Και
μαζί του φωνάζει ο Μιχαήλ: «γκρεμισθήτε προαιώνιες πύλες». Έπειτα οι
Δυνάμεις συμπληρώνουν: «κάνετε πέρα παράνομοι θυρωροί». Οι δε Εξουσίες
διατάζουν με εξουσία: «Σπάστε άλυτες αλυσίδες». Κι ένας άλλος Αρχάγγελος
προσθέτει: «Αίσχος σε σας, ανάλγητοι τύραννοι».
Και καθώς συμβαίνει όταν παρουσιασθεί μια φοβερή, αήτητη και
παντοδύναμη βασιλική στρατιωτική παράταξη, φρίκη μαζί και τρόμος και
ταραχή και οδυνηρός φόβος κυριεύει τους εχθρούς του ακαταγώνιστου
Στρατηγού, το ίδιο έγινε ξαφνικά, μόλις παρουσιάσθηκε τόσο παράδοξα ο
Χριστός στα καταχθόνια του Άδη. Από επάνω μια δυνατή αστραπή τύφλωνε τα
πρόσωπα των εχθρικών δυνάμεων του Άδη και ταυτόχρονα ακούονταν βροντερές
στρατιωτικές φωνές που διέταζαν: «Αρατε πύλας, όχι ανοίξετε, αλλά
ξερριζώστε τις από τα θεμέλια, βγάλτε τις τελείως από τον τόπο τους,
ώστε να μη μπορούν πιά να ξανακλείσουν. Αρατε πύλας οι άρχοντες υμών,
όχι γιατί δεν μπορεί να τις ανοίξει ο Κύριός μας, που όταν θέλει,
διατάζει και μπαίνει με κλεισμένες τις πόρτες, αλλά σας διατάζει, σαν
δραπέτες δούλους, να σηκώσετε και να μεταφέρετε αυτές τις προαιώνιες
πύλες. Γιά τούτο και δεν διατάζει τους όχλους σας, αλλά σας που
παρουσιάζεσθε σαν αρχηγοί τους: άρατε πύλας, οι άρχοντες υμών» (Ψαλμ.
23´ 7-10).
Από τώρα και έπειτα δε θα είστε πια άρχοντες κανενός, παρόλο που
κάκιστα κυριαρχήσατε πάνω στους μέχρι τώρα κεκοιμημένους. Ούτε αυτών θα
είστε πλέον άρχοντες, ούτε άλλων, ούτε των εαυτών σας ακόμη. Αρατε
πύλας, γιατί ήρθε ο Χριστός, η ουράνια θύρα. Ανοίξτε δρόμο σ’ Αυτόν που
έβαλε το πόδι Του στη φυλακή του Άδη. Το όνομά του είναι Κύριος και ο
Κύριος έχει το δικαίωμα και τη δύναμη να περάσει τις πύλες του θανάτου.
Γιατί την μεν είσοδο του θανάτου τη φτιάξατε σεις, Αυτός δε ήρθε για να
επιτύχει το πέρασμά της. Γι αυτό ανοίξτε γρήγορα και μη αργοπορείτε.
Ανοίξτε και κάντε γρήγορα. Ανοίξτε και μη αναβάλλετε. Αν νομίζετε πως θα
σας περιμένουμε, κάνετε λάθος. Θα διατάξουμε τις ίδιες τις πύλες να
ανοίξουν αυτομάτως και χωρίς να βάλουμε χέρι: Ανοίξτε πύλες αιώνιες!
20. Και μόλις οι αγγελικές δυνάμεις εβόησαν, την ίδια στιγμή άνοιξαν
οι πύλες! Την ίδια στιγμή έσπασαν οι αλυσίδες και οι μοχλοί. Έπεσαν τα
κλειδιά και συγκλονίσθηκαν τα θεμέλια της φυλακής. Οι εχθρικές δυνάμεις
ετράπησαν σε άτακτη φυγή, ο ένας έσπρωχνε τον άλλο, άλλος μπερδευόταν
στα πόδια του άλλου και καθένας φώναζε στο διπλανό του να φεύγει
γρήγορα. Έφριξαν, συγκλονίσθηκαν, τα έχασαν, ταράχθηκαν, άλλαξε το χρώμα
τους, φοβήθηκαν, στάθηκαν και απόρησαν, απόρησαν και τρόμαξαν. Ο ένας
έμεινε με ανοιχτό στόμα. Αλλος έκρυψε το πρόσωπο μέσα στα γόνατά του.
Αλλος έπεσε κάτω, παγωμένος από το φόβο. Αλλος στάθηκε ακίνητος, σαν
νεκρός. Αλλος κυριεύθηκε από δέος και άλλος έτρεξε να σωθεί σε βαθύτερο
μέρος.
21. Την ώρα αυτή ο Χριστός αποκεφάλισε τους σαστισμένους τυράννους.
Τότε χαλάρωσαν τα χαλινάρια τους και ρωτούσαν: «Ποιός είναι αυτός ο
βασιλεύς της δόξης; Ποιός είναι αυτός που ήρθε εδώ, κάνοντας τόσα
παράδοξα πράγματα; Ποιός είναι αυτός ο βασιλεύς της δόξης, που
κατορθώνει τώρα στον Άδη, αυτά που δεν έγιναν ποτέ; Ποιός είναι αυτός ο
βασιλεύς της δόξης, που βγάζει από εδώ τους προαιώνιους φυλακισμένους;
Ποιός είναι αυτός που διέλυσε και κατέλυσε το αήτητο κράτος και το
θράσος μας; »
Σ’ αυτούς απαντούσαν οι δυνάμεις του Κυρίου και τους έλεγαν: «Θέλετε
να μάθετε ποιός είναι αυτός ο βασιλεύς της δόξης; Είναι ο Κύριος, ο
κραταιός και δυνατός, ο Κύριος, ο δυνατός και πανίσχυρος και αήττητος
στον πόλεμο. Είναι εκείνος, ελεεινοί και παράνομοι τύραννοι, που σας
εξόρισε και σας έρριξε κάτω από τις ουράνιες αψίδες. Είναι αυτός που
συνέτριψε μέσα στα νερά του Ιορδάνη τις κεφαλές των δρακόντων σας. Είναι
εκείνος που πάνω στο Σταυρό του σας έκανε θέατρο, σας διαπόμπευσε και
σας αφαίρεσε κάθε δύναμη. Είναι αυτός που σας έδεσε και σας έρριξε στο
ζόφο και στην άβυσσο. Αυτός είναι που θα σας εξοντώσει τελειωτικά μέσα
στην αιώνια φωτιά και τη γέεννα. Μην αργείτε, μην περιμένετε, αλλά
τρέξτε γρήγορα και βγάλτε τους φυλακισμένους, τους οποίους μέχρι τώρα
κακώς έχετε καταπιεί. Από εδώ κι εμπρός καταλύεται το κράτος σας.
Καταργείται η τυραννική εξουσία σας. Η αλαζονεία σας καταπατήθηκε
οικτρά. Η υπερήφανη καύχησή σας ξεκουρελιάσθηκε. Η δύναμή σας έσβησε και
χάθηκε για πάντα»
22. Αυτά φώναζαν οι νικήτριες δυνάμεις του Κυρίου στις δυνάμεις του
εχθρού και συγχρόνως ενεργούσαν με βιασύνη. Αλλοι γκρέμιζαν τη φυλακή
από τα θεμέλια της. Αλλοι καταδίωκαν τους εχθρούς που έφευγαν για να
σωθούν στα βαθύτερα μέρη. Αλλοι έτρεχαν και ερευνούσαν τα υπόγεια, τα
φρούρια καα τα σπήλαια. Και όλοι, από διάφορες κατευθύνσεις καθένας,
έφερναν τους δεσμώτες εμπρός στον Κύριο. Αλλοι έδεναν τον τύραννο, ενώ
άλλοι απελευθέρωναν τους προαιώνιους δεσμώτες. Και άλλοι μεν έτρεχαν
μπροστά από τον Κύριο, καθώς προχωρούσε βαθύτερα. Αλλοι δε τον
ακουλουθούσαν νικηφόροι, ως Θεό και Βασιλέα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου