ΙΕΡΕΑΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Δος μου κι εμένα άνεση, Παναγιά μου,
πριν ν’ απέλθω και πλέον δεν θα υπάρχω.(Αλεξ. Παπαδ.)

Τρίτη, Ιανουαρίου 08, 2019

O Πέτρος ο αμαρτωλός και οι δίκαιοι ιουδαίοι

Ο μέγας Αγιασμός σε καμία περίπτωση δεν είναι ισότιμος ή υποκατάστατος της Θείας Κοινωνίας.Αυτή η παρανόηση ξεκινά από το έθος της Εκκλησίας μας να μην αφήνει κανέναν απαρηγόρητο, αλλά να μεταδίδει τον μεγάλο αγιασμό σαν ανάσα παρηγοριάς και ενίσχυσης στους χριστιανούς , οι οποίοι για διάφορους λόγους, είναι για κάποιο διάστημα σε ακοινωνησία δηλ κωλύονται να λάβουν την Θεία Κοινωνία. Εδώ ακριβώς ανοίγει ένα θέμα. Από την πρακτική αυτή συνάγεται ότι -ναι- στην Εκκλησία μας για θεραπευτικούς λόγους ισχύουν επιτίμια, ισχύουν κωλύματα για την Θεία Κοινωνία. Και αυτό όχι προς τιμωρία και παραδειγματισμό- με ποινικούς δικανικούς όρους- αλλά μέσα στα πλαίσια της θεραπευτικής. Γιατί όλα στην ορθόδοξη Εκκλησία είναι θεραπευτική.Μόνο θεραπευτική! Ας γίνει κατανοητό. Όπως το φάρμακον στην ιατροφιλοσοφία και στην πράξη της θεραπευτικής μπορεί να είναι λύτρωση ζωής και ίαμα και ταυτόχρονα θανάσιμη καταδίκη, κατά περίσταση και κατά ασθένεια, το ίδιο συμβαίνει με πνευματικούς όρους για την Θεία Κοινωνία. Αλλά οι παλαιότεροι είχαν ταπείνωση, είχαν συναίσθηση, είχαν σεβασμό, φόβο Θεού, δεν ήταν παρτάλια σαν κι εμάς. Εμείς όταν ακούμε κώλυμα ή επιτίμιο ή αποχή για ένα διάστημα από την Θεία Κοινωνία, κυριευόμαστε από εγωϊσμό, από κατάθλιψη, από οργή. Νιώθουμε σεσημασμένοι, τιμωρημένοι, περιθωριοποιημένοι, στοχοποιημένοι. Αλλοίμονο! "Να στερηθώ εγώ ο τέλειος, ο άγιος,ο δίκαιος την Θεία Κοινωνία και να κοινωνούν οι ...αμαρτωλοί"! "Αλλοίμονο να με διώξει ο παπάς από την Εκκλησία, να με φορτίσει ενοχές, να με βλέπει ο κύκλος μου και να με δείχνει με το δάχτυλο" Πωπω ντροπή! Κακός ο παπάς, κακός ο πνευματικός, κακιά η Εκκλησία! ΑΓΙΟΣ ΕΓΩ!
Μα μήπως όλα αυτά δεν δείχνουν εξαρχής, ότι ούτε τί είναι Θεία Κοινωνία ξέρω, ούτε της Θείας Κοινωνίας δεν είμαι εξ αρχής άξιος, ούτε στην Εκκλησία ανήκω, μα στον εαυτό μου και τον περί εμέ κύκλο, πυρηνικό κύκλο με κέντρο κάποιον "γέροντα" που μου χαϊδεύει τα αυτιά, "που μπορεί να δει ό,τι δεν βλέπουν οι άλλοι", "που είναι εκεί γεμάτος κατανόηση ", "που πάντα με ηρεμεί και με δέχεται όπως είμαι", "που κοντά του βρήκα έναν Χριστό όπως τον φαντάζομαι", "που δεν με γεμίζει ενοχές" , "που μου εξασφαλίζει μια αποκάλυψη εντελώς διαφορετική και εύκολα προσβάσιμη, σε σχέση με την παραδοσιακή Εκκλησία", "που ποτέ δεν θα μου εμπνεύσει το ερώτημα αν αξίζω να είμαι κοντά στον Χριστό, παρά μόνο αν οφείλει ο Χριστός να μου κάνει χώρο δίπλα Του" κλπ

Μα δεν ξέρω τελικά, αν ισχύει αυτό που λέει η καλογερική παραβολή ότι στην κόλαση τρία πατώματα κάτω είναι οι επίσκοποι, πάνω τους πατάνε οι πνευματικοί, πάνω τους οι ιερείς και τέλος τα "πνευματικοπαίδια".

 Ο Πέτρος πότε έγινε Απόστολος; Όχι όταν συνάντησε τον Χριστό, ούτε όταν έβλεπε θαύματα, ούτε όταν άκουγε την διδασκαλία Του. Αλλά μόνο τότε τον κάλεσε ο Χριστός όταν έπεσε κάτω στην γή και φώναξε: Φυγε από κοντά μου Κύριε, γιατί είμαι άνθρωπος αμαρτωλός!!!! Τότε ήταν πιο κοντά στον Χριστό από ποτε!

από ανάρτηση μου στο fb 

Δεν υπάρχουν σχόλια: