Είναι τρομερό ότι πολλοί θεολόγοι λησμονούν τη ρητή και κατηγορηματική διαβεβαίωση του αψευδούς Κυρίου: “ο Παράκλητος…, τό Πνευμα της αληθείας, οδηγήσει υμας εις πασαν τήν αλήθειαν» (Ιω, ιστ’,13). Το Πανάγιο Πνεύμα είναι εκείνο το οποίο καταυγάζει τον νουν, πυρώνει την καρδιά. Δεν αρκεί η απλή ιδεολογική και νοητική ανάπτυξη. Αυτή είναι ανεπαρκής και συχνά επικίνδυνη. Αν δεν κατοικήσει το Πνεύμα του Θεού στις καρδιές μας, δεν είναι δυνατό να θεολογήσουμε. O θεολόγος πρέπει να είναι δοχείο του Πνεύματος και πλήκτρο του Πνεύματος, πνευματοφόρος και πνευματοκίνητος, «πλήρης Πνεύματος Αγίου» (Πραξ. στ΄. 3).
Σύμφωνα μ’ αυτά, η ορθόδοξη θεολογία είναι η αναζήτηση της ουσιαστικής αλήθειας, της ΑΛΗΘΕΙΑΣ η οποία είναι συγχρόνως η OΔOΣ και η ΖΩΗ (Ιω. ιδ’, 6). Αναζήτηση όχι μόνον διά της διανοίας, αλλά «εξ όλης καρδίας και ψυχής». Αναζήτηση ευλαβική και ικετευτική, ταπεινή και σεμνή. Μετά φόβου Θεού και ζώσης πίστεως, μετ’ αγάπης και πόθου, μετά ταπεινώσεως και συντριβής και κατανύξεως, μετά καθαρότητος ψυχής και συνεχούς εξαγνισμού, «κεκαθαρμέναις διανοίαις … και ταις αισθήσεσι», μέσα σε ατμόσφαιρα λατρείας και ασκήσεως, μέσα στο πυρ της Πεντηκοστής.
Μια τέτοια θεολογία είναι γονυκλισία προ του θείου μυστηρίου, είναι γεύση Θεού και ψυχική εμπειρία, είναι ιερουργία του Ευαγγελίου του Θεού. (Ρωμ. ιε’ 16) και κατεξοχήν λειτουργία, είναι οικείωση, βίωση και κοινωνία Θεού, συγχρόνως δε «καταγγελία των θαυμασίων Αυτού» .
Μόνον μια τέτοια όντως ορθόδοξη θεολογία δύναται να μας προφυλάξει από τις ολισθηρές ατραπούς της «ψευδωνύμου γνώσεως» (Α’ Τιμ. στ’10)., η οποία δεν παύει να υπάρχει ως μια μεγάλη απειλή σε κάθε εποχή.
Την καλλιέργεια μιας τέτοιας Θεολογίας περιμένει ο αιώνιος Θεός, αλλά και ο σημερινός άνθρωπος από τους θεολόγους της εποχής μας.
Αρχιμ. Ηλίας Μαστρογιαννόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου