Ο Ιησούς μας ευεργετεί και οι περισσότεροι είμεθα αγνώμονες
tenlepers.jpg
Δωδεκάτη Κυριακή του Λουκά (κεφ. ΙΖ΄ 12-19) σήμερα, αγαπητοί, και το άγιο Ευαγγέλιο μας αναφέρει τη θεραπεία των δέκα λεπρών. Επήγαινε ο Ιησούς Χριστός μας στα Ιεροσόλυμα για το Θείο Του Πάθος και περνούσε ανάμεσα στη Γαλιλαία και τη Σαμάρεια, έναν δικό Του δρόμο - είχε τον σκοπό Του. Και καθώς έμπαινε σ' ένα χωριό, Του φώναξαν από μακριά δέκα λεπροί άνδρες, οι οποίοι στάθηκαν και Τον παρακάλεσαν υψώνοντας τη φωνή, να τους ελεήσει, και Τον είπανε και Κύριο και Ιησού. Και ο Κύριος τους είπε να πάνε να επιδείξουν, αφού τους είδε πρώτα -όλα τα βλέπει ο Κύριος-, τους εαυτούς των στους ιερείς, για να πάρουν πιστοποιητικό ελευθεροκοινωνίας.
Και κείνοι το 'καμαν αμέσως, δείχνοντας και πίστη και υπακοή στον Κύριο. Kαθώς προχωρούσαν στον δρόμο κι είχαν φύγει αρκετά μακριά, διεπίστωσαν πως έγιναν καλά. Ενας απ' αυτούς, καθώς το είδε, αισθάνθηκε την ανάγκη να ευχαριστήσει τον ευεργέτη του, γι' αυτό και γυρίζει πίσω - ήταν Σαμαρείτης.
Οι άλλοι, που ήσαν Ιουδαίοι, θα χάρηκαν ασφαλώς, γιατί έφυγε από ανάμεσά τους ο Σαμαρείτης με τον οποίον συνυπήρχαν μέχρι την ώρα εκείνη γιατί τους ένωνε η κοινή δυστυχία, και θα είπαν: «Ασ' τον να φύγει». Δεν σκέφτηκαν και δεν υπέθεσαν πού τάχα θα πήγαινε. Και κείνος ήλθε τρέχοντας και με μεγάλη φωνή εδόξαζε τον Θεό. Πέφτει με το πρόσωπο στη γη, κοντά στα πόδια του Ιησού, και ευχαριστούσε τον Κύριο. Εφυγε η λέπρα του σώματος, θεραπεύθηκε ο άνθρωπος, το είδε, και ήθελε να ευχαριστήσει. Η ευγνωμοσύνη είναι θείον φυτόν, αλλά δυστυχώς σπάνιο. Και ο Ιησούς συγκινήθηκε με αυτή την πράξη του τέως λεπρού και είπε στους πέριξ: «Δεν έγιναν καλά οι δέκα; Οι εννέα πού είναι;».
Τα 9/10 της ανθρωπότητος είμεθα αγνώμονες και αχάριστοι. Και στη συνέχεια είπε ο Ιησούς μας: «Χάθηκαν να 'ρθουν και να ευχαριστήσουν τον Θεό;» -τον πονάει η αχαριστία και η αγνωμοσύνη τον Χριστό, πόσο μάλλον εμάς τους ταπεινούς και ταλαίπωρους- « ...;παρά μονάχα αυτός ήλθε, κι είναι αλλογενής, εί-ναι Σαμαρείτης; Ηλθε αυτός που δεν περίμενα ...;!». Καμιά φορά μας ευγνωμονούν και μας φέρονται καλά εκείνοι απ' τους οποίους δεν περιμένομε τίποτα ή περιμένομε ελά- χιστα. Και στο τέλος ο Ιησούς τους είπε: «Σήκω και πήγαινε». «Αναστάς πορεύου, η πίστις σου σέσωκέ σε». «Η πίστη σου σε Μένα σ' έκανε καλά από τη λέπρα του σώματος, αλλά εσύ τη συνέχισες την πίστη, σ' έκανε καλά κι από τη λέπρα της αχαριστίας και της αγνωμοσύνης. Κι ακόμα η πίστη αυτή σε συνδέει με Μένα, και θα μ' έχεις πάντα κοντά σου». Αυτό είναι η πίστη. Η πίστη είναι σχέση, σχέση ζωής, σχέση αγάπης, σχέση ελπίδος. Και 'μείς ας αγαπάμε τον Πανευεργέτη μας Ιησού και ας Του είμαστε ευγνώμονες.
Αυτό θα είναι η μεγαλύτερη χαρά Του και το καλύτερο για μας.
(Του αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη, Το κήρυγμα της Κυριακής)