Δεύτερη Κυριακή των Νηστειών: Το ησυχαστικό ήθος και η κλιμακωτή πορεία μας στην Νηστεία

Τοῖς ἐν σκότει ἁμαρτημάτων πορευομένοις φῶς ἀνέτειλας Χριστέ, τῷ καιρῷ τῆς ἐγκρατείας, καὶ τὴν εὔσημον ἡμέραν τοῦ Πάθους σου δεῖξον ἡμῖν, ἵνα βοῶμέν σοι· Ἀνάστα ὁ Θεὸς ἐλέησον ἡμᾶς.
 

Η σημερινή ημέρα τονίζει πώς όχι μόνο εμείς ανερχόμεθα στον ουρανό αλλά κυρίως πώς ο Θεός κατέρχεται σε εμάς.Ας φροντίσουμε να κρατήσουμε τον κόσμο μας άξιο μιας τέτοιας επισκέψεως!

Εξ άλλου προβάλλει το ησυχαστικό ήθος της ορθοδοξίας πού είναι το ακριβώς αντίθετο από το κοινό ανθρώπινο θρησκευτικό αίσθημα, το οποίο απασχολεί και αναπαύει δυστυχώς τον μέσο χριστιανό άνθρωπο.

 
Ο ησυχαστής δεν φροντίζει για την θρησκευτική του και εκκλησιαστική υστεροφημία, απέναντι Θεού και ανθρώπων.

Δεν περιθάλπει τον πολύτιμο εαυτό του, δεν κρύβεται από κανέναν, δεν επιμελείται το θεαθήναι για να υπάρξει ως χριστιανός.Δεν επιδιώκει την τεχνητή ευπρέπεια, δεν τον ενδιαφέρει να πιστεύει απλά σε έναν θεό.Δεν απομακρύνεται από τα προβλήματα του κόσμου, αλλά από τον φόβο και την κυριαρχία τους.

Δεν χρησιμοποιεί την λατρεία σαν κάτι το εξωτερικό αλλά είναι αυτός ο ίδιος λατρεία του Θεού.

Δεν συμβιβάζεται με την ακολουθία και την πίστη σε δόγματα. Ζητεί να βιώσει τα δόγματα.

Αποκαλύπτεται ως έχει σε Θεό και ανθρώπους, επιμελείται την ψυχή του, ποθεί τον Θεό σαν έρωτα , πιστεύει στον συγκεκριμένο Θεό και τρέχει να τον συναντήσει.

Έχει ΄σχέση με τον μόνο Θεό και όχι με την θρησκεία ενός Θεού. 

Ζητώντας την απάθεια, δεν ανέχεται να συμβιώνει με την αμαρτία. Η καρδιά του πλαταίνει για όλο τον πόνο του κόσμου και στενεύει για να υποδεχτεί μόνον τον Θεό και τίποτα άλλο δεν του είναι αρεστό και πλήρες. 

Δεν αφοσιώνεται πουθενά αλλού. Δεν ασκεί ηθική αλλά ήθος. Δεν ζητά την ανταμοιβή και δεν συμβιβάζεται με τον φόβο. Ζητά και θέλει το Μόνον Ποθούμενον.

Ήδη μπήκαμε στην τρίτη εβδομάδα των Νηστειών.

Πολλοί χριστιανοί νηστεύουν την πρώτη και την τελευταία εβδομάδα και ενδιάμεσα χαλαρώνουν και στην νηστεία και στην γενικότερη προσπάθεια.

Έτσι όμως ακολουθούν απλά κάποιες τυπικές θρησκευτικές συνήθειες, κομμένες και ραμμένες στις αναγκαιότητες μας και χάνουν τον δρόμο. Αστοχούν. Η Εκκλησία προσφέρει την νηστεία όχι ως επιλογή ή σκληρό καθήκον αλλά ως μονόδρομο προς την τελείωση μας. Η υπακοή είναι μια δοκιμασμένη οδός ελευθερίας. Ενας μονόδρομος πού βγάζει στο φως της Μεταμόρφωσης,της Ανάστασης.

Γιατί φτιάχνουμε δική μας θρησκεία; Δεν σας το λέω ως υποχρέωσή ή ως καθήκον ή ως ψόγο.
Έχουμε οδό και αλήθεια και ζωή. Γιατί αγαπάμε τον παράδρομο πού δεν βγάζει πουθενά ή μάλλον βγάζει σε ψευδαισθήσεις.
Μπήκαμε στην δεύτερη εβδομάδα; Να διπλασιάσουμε τον αγώνα. Στην τρίτη; Να τον τριπλασιάσουμε .

Έτσι ακολουθώντας μια κλιμακωτή πορεία φτάνουμε στα έσχατα, στην κορυφή. Μας δίνεται διέξοδος ελευθερίας , απελευθέρωσης.

Ας διασκεδάσουμε κάθε λανθασμένη εντύπωση. Το στεφάνι είναι για τους αγωνιστές. Μην συμβιβάζεστε με τίποτα λιγότερο.

Καλή συνέχεια!

π πκ σαββατοκύριακο 15-16 Μαρτίου 2014