Το Θύμα και οι φονιάδες

Το ανθρώπινο γένος δεν αναγνώρισε την επίσκεψη του Δημιουργού Του.

Στράφηκε με μίσος και οργή εναντίον Του και επέπεσε με μανία πάνω Του να Τον καταστρέψει.

Δεν βρέθηκε κανένας να Τον υπερασπιστεί. 

Και οι φίλοι Τον εγκατάλειψαν.
Και αργότερα Τον έβαλαν όπως όπως σε τάφο ζητιανεμένο.

Και νεκρό τον συκοφαντήσαμε και τον φυλάγαμε με φρουρά σαν κακούργο ή σαν λυσσασμένο ζώο.
 

Και όμως. Χωρίς μίσος και εκδίκηση, δέχτηκε να πεθάνει για όλους. 

Και όταν αναστήθηκε σε ΟΛΟΥΣ χάρισε την Ζωή. 

Προσκάλεσε στην χαρά ΟΛΟΥΣ. 

Μας έκανε συγκοινωνούς της νίκης ΟΛΟΥΣ. 

Ανεξαιρέτως.

Εμείς τον βάλαμε στο κριτήριο και Αυτός μας έβαλε στον θρόνο.

Εμείς στον Σταυρό και Αυτός στον νυμφώνα.

Εμείς στον θάνατο και Αυτός στην Ζωή.

Εμείς στον Άδη και Αυτός στον Παράδεισο.

Εμείς στην φυλακή και Αυτός στην ελευθερία.

Εμείς τον θάψαμε και Αυτός μας ανέστησε.

Εμείς τον φτύσαμε και Αυτός μας δόξασε.

Εμείς αποστρέψαμε το πρόσωπο μας και Αυτός μας αγκάλιασε.

Εμείς τον εμπαίξαμε και Αυτός μας αγάπησε.

Εμείς του δώσαμε όξος και χολή και Αυτός γλυκασμό σωτηρίας.

Εμείς Τον καταλογίσαμε με τους κακούργους και Αυτός εμάς με τους Αγγέλους.

Εμείς Τον αποδιώξαμε από Αδελφό και Φίλο και Αυτός μας υιοθέτησε για τον Πατέρα.

Το μυστήριο του Θεού είναι η Αγάπη Του για τον φονιά Του. Τον άνθρωπο.