Η επικίνδυνη ευλάβεια των bits

Παρακολουθώ πώς πολλοί φίλοι μου στέλνουν κατά καιρούς ονόματα για μνημόνευση στην πρόθεση. Αυτό δείχνει μια καλή αγάπη και ενδιαφέρον και για τους ζωντανούς και τους κεκοιμημένους μας και ώς ένα σημείο είναι επαινετό.

 Όμως... Υπάρχει και ένα μεγάλο όμως! Τα νενομισμένα και τα κανονικά στην Εκκλησία μας είναι πολύ πολύ διαφορετικά. Στην Εκκλησία μας υπάρχει η έννοια της θυσίας, της προσφοράς και της άμεσης σχέσης με τον ιερέα και την τοπική μας εκκλησία-ενορία, όπως και η λειτουργική μας προσευχή κατά την διάρκεια της λειτουργίας, η συλλειτουργία μας με τον ιερουργό ιερέα, πού σηματοδοτείται από την παρουσία μας και την ενεργό μας συμμετοχή την ώρα της θυσίας. 
Γι αυτό καλό είναι να γράφουμε κάποια ονόματα σε ένα χαρτί, να πέρνουμε και ακόμα καλύτερα αν μπορούμε να φτιάχνουμε το πρόσφορο μας και με τους καρπούς πού μνημονεύει η αίτηση της εκκλησίας μας, νάμα, λιβάνι, κεριά, έλαιον, ελεημοσύνη να τα πηγαίνουμε στον Ιερέα της ενορίας μας ή τουλάχιστον διά ζώσης σε κάποιον ιερέα και να παραμένουμε συμπροσευχόμενοι και εμείς οι ίδιοι, ει δυνατόν στην λειτουργία. Σε αυτήν την θυσία ευαρεστείται ο Θεός. 
Αυτή η μόδα με τις ιντερνετικές μνημονεύσεις και "ευκολίες" είναι μια καινοτομία, πού δεν έχει σχέση με το λειτουργικό ήθος και ασκητικό ήθος της εκκλησίας μας. Εκτός και αν κάποιος είναι ερημίτης και δεν μπορεί να πάει σε κάποιον ναό ή για οποιοδήποτε λόγο απέχει από καποια ενορία και μοναστήρι λόγω απόστασης ή ασθένειας. 

Και με όλο τον σεβασμό και εμείς οι ιερείς στο διαδίκτυο δεν πρέπει να ενθαρρύνουμε τέτοιες καταστάσεις. Υπάρχει καλή πρόθεση και διάθεση και γω ο ίδιος το έχω κάνει ατυχώς πολλές φορές, το καταλαβαίνω. Αλλά δεν είναι λειτουργική ορθότητα.Δεν υποστηρίζω κάτι τέτοιο επειδή είναι κόπος. Πολλές φορές με τον συνεφημέριο παπα Σάββα μνημονεύουμε μαζί και χίλια ονόματα ανα λειτουργία.Δεν κάνει να το λέμε, λες και είναι κάτι σπουδαίο, αλλά για να καταλάβετε πώς δεν το έγραψα από τεμπελιά αλλά από αληθινή ευθύνη. Ψυχοχάρτια πού μας έχουν αφήσει από καιρούς και δεν προσκομίζουν πρόσφορα οι οικείοι τους από αδυναμία ή από αδιαφορία, τα μνημονεύουμε κάθε Κυριακή και εορτή, σαν να μην εχει περάσει μια μέρα από το τελευταίο τους μνημόσυνο. Δεν είναι λοιπόν θέμα κόπου. Αλλά το σωστό να λέγεται και να υπογράφεται!

Αμα χαλάμε σε κάποιους την μαγιονέζα και την ευκολία ας κάνουν αυτοκριτική. Αλλωστε φταίω κι εγω που τους ενθάρρυνα. Για τον δικό μου ζήλο και ενθουσιασμό να εξυπηρετήσω, παραθεώρησα το ορθο και το δίκαιο. Λυπάμαι πού δεν υποστηρίζω μια ασώματη, θεωρητική εκκλησία!Η Εκκλησία είναι συγκεκριμένη και τόσο "σάρκινη" και πραγματική, πού κρίνει την όποια θεωρία και ευκολία μας.

Αφήστε πού δημιουργούμε εντυπώσεις για την ξεχωριστότητα της ιερωσύνης και της προσωπικότητας μας και διαδικτυακούς ενορίτες. Και οι εκτός διαδικτύου ιερείς, ο κάθε ιερέας, από τον μικρότερο έως τον αγιότερο αυτή την ίδια εργασία και χάρη κάνουν και επιτελούν στην θεία λειτουργία! Και πολλοί από αυτούς είναι και καλύτεροι από εμάς, καθ όσον δεν προβάλλουν σαν κάτι ιδιαίτερο και ξεχωριστό, αυτό πού τους έχει δοθεί και μας έχει δοθεί σε όλους τους ιερείς ανεξαιρέτως, με ή χωρίς οπαδούς και θαυμαστές στο διαδίκτυο.

Επίσης, πολλοί λαϊκοί στο διαδίκτυο οργανώνουν ομαδικές προσευχές. Αυτό και αν είναι καινοτομία! Δεν ξέρω ποιοί πνευματικοί το ενθαρρύνουν όλο αυτό, αλλά λέσχες και ομάδες δεν νοούνται στην Εκκλησία. Η ομαδική δηλαδή λειτουργική προσευχή πολλών ανθρώπων είναι ΜΙΑ και είναι αυτή πού τελείται στις ακολουθίες της Εκκλησίας μας και ιδιαίτερα στην Θεία Λειτουργία, όπου ουσιοποιείται η Εκκλησία, δηλαδή το Σώμα των Πιστών.

Όλα έχουν γίνει πλαστικά, αλα καρτ και χωρίς γεύση και ουσία. Κατά παραγγγελία. 

Σήκω βρε αδερφέ από την οθόνη και πάρε ένα πρόσφορο και δυο κεριά και πήγαινε στην εκκλησία στον ιερέα της γειτονιάς σου ή σε κάποιον ιερέα και δώσε ονόματα και κάτσε εκεί σε μια γωνιά να μυρίσεις λιβάνι και Θεό και πες μια προσευχή να νιώσεις μέλος εκ σώματος Χριστού. 

Ολα τεμπελιά και ψεύτικα. Χριστός φτιαγμένος από bits και ευλάβεια καλωδιωμένη! 

Θελετε να κάνετε μια ομαδική προσευχή; Μάζεψε δυο τρεις, πέντε, δεκα ενορίτες και φίλους, πηγαίνετε στον ιερέα σας και κανονίστε μια λειτουργία, μια παράκληση κάτι. Έτσι να σας δει ο Θεός συνηγμένους. Πήγαινε την Κυριακή στην Εκκλησία και δες αν γνωρίζεις ποιός κάθεται δίπλα σου, πώς τον λένε, τί το ήθος, η ποιότητα, τα προβλήματα του; Ωφελείστε ο ένας τον άλλο. Γνωριστείτε. Πιαστείτε χέρι χέρι. Δώστε τον ασπασμό της αγάπης, αφού πίνετε από το ίδιο ποτήρι και έχετε την ίδια μάνα, την κολυμβήθρα.Ποιό το όφελος να δίνετε διαδικτυακά ραντεβού για ομαδικές προσευχές και να κάνετε λέσχες εντός και εκτός διαδικτύου; Στην λατρεία πραγματώνεται η Εκκλησία, το κοινό, το επι το αυτό.Τα ίδια κάνουν και οι προτεστάντες.

 Έχετε πνευματικές απορίες ή θελετε να εξομολογηθείτε; Στους πνευματικούς! Στους ενορίτες εφημερίους. Σε κάποιον παπούλη σε έναν μοναστήρι. Και ο μόνο ο δρόμος πού θα κάνει κανείς για να πάει να τον βρεί, ωφελεί. Ποιό το όφελος να θρησκεύεις μέσα στο διαδίκτυο; Εμείς οι περισσότεροι πού δίνουμε συμβουλες, bitατες και καλωδιωμένες είμαστε ψεύτες και καθάρματα.Μας αρέσει η δόξα και το ενδιαφέρον των ανθρώπων και να γινόμαστε επίκεντρο ερωτημάτων και μοχλοί καθοδήγησης. Τις περισσότερες φορές δεν έχουμε πνευματικό ενοριακό ή μοναστηριακό έργο και προσπαθούμε να καλυφθούμε με προφίλ πνευματικού στο διαδίκτιο. Είναι τόσο απλό και τόσο αληθινό αυτό!

Θες να είσαι ελεήμων, αλληλέγυος, φιλάνθρωπος; Πήγαινε σε νοσοκομεία, γηροκομεία, ορφανοτροφεία, πες έναν καλό λόγο στον διπλανό σου. Δεν σε ωφελούν διόλου οι δωρέες, τα πόστ, οι δράσεις και οι πνευματικές αναρτήσεις μέσω διαδικτύου. Εκτός του ότι τρέφουν μια ψευδαίσθηση ανθρωπιάς και έναν εγωισμό επικίνδυνο, τις περισσότερες φορές κρύβουν μεγάλες διαφημιστικές καμπάνιες απάτης.

Και συνελόντι ειπείν: Το διαδίκτυο ενημερώνει, αλλά δεν σώζει! Συνδέει, αλλά δεν ενώνει! Δείχνει Χριστό πολλές φορές, αλλά δεν δίνει Χριστό!Είναι ιεραποστολή, αλλά δεν είναι η Εκκλησία! Ελπίζω το εορτάζον άγιο Πνεύμα να μας συνέχει όλους με αγάπη, κατανόηση αλλήλοις και αλληλοσεβασμό. Είναι τρία στοιχεία πού λείπουν απ όλους μας, κληρικούς και λαϊκούς. Ελπίζω στην υγιή μας εκκλησιαστικότητα!