Αύριο στο ευαγγέλιο αντιμετωπίζουμε έναν σκληρό Χριστό εκ πρώτης όψεως.
Ούτε απαντά, ούτε μιλά στην χαναναία γυναίκα και μάλιστα την ώρα του
μεγαλύτερου πόνου και της αγωνίας της, δεν φοβάται να δοκιμάσει την
πίστη της, για να την προβάλει βέβαια, με λόγια ανοίκεια και σκληρά.
"Να
αφήσω το ψωμί των παιδιών να το φάνε τα σκυλάκια;...".
Την ώρα αυτή ο
Χριστός δικαίωσε όλα τα "σκυλάκια" του κόσμου, γιατί έδωσε την ευκαιρία
στην Χαναναία να απαντήσει πώς και τα σκυλάκια ακόμα τρώνε
τα ψίχουλα των κυρίων τους.
Την στιγμή αυτή ο Χριστός έδειξε γύρω μας,
κάτω μας, στην αόρατη γωνιά πού η σημαντικότητα μας αρνείται και δεν
καταδέχεται να δεί. Εκεί πού ζουν τα "σκυλάκια" με πίστη πού δεν έχουν
ούτε τα "παιδιά Του".
Στον κόσμο με τα σκυλάκια έζησαν και πολλοι άγιοι
μας. Στο περιθώριο σαν να λέμε. Εξ επιλογής.Αυτό προϋποθέτει μια
γενναιότητα πού δεν την βρίσκεις σήμερα σε χριστιανούς και μη
χριστιανούς.
Εδώ η επιβίωση είναι να είσαι υιός και όσο μπορείς και πιό
πάνω από τους υιούς.
Γι αυτό γεμίσαμε με εκλεκτούς σημαντικούς ανθρώπους
"που αξίζουν" και είναι " το κέντρο του κόσμου". (Τα ακούμε και από
ημέτερους θεολογούντας τέτοια ανθρωπολογικά τσιτάτα).
Όμως με μια
φαινομενική σκληρότητα ο Χριστός, διέγραψε με μια μεγάλη εκφραστική
γραμμή όλη την απάτη του life style της αυτοπραγμάτωσης μας.
Και
εξαπέστειλε τους καλούς "ιουδαίους" κενούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου