Σκέψεις της 16ης Ιουλίου

Κάθε εποχή του χρόνου έχει τον πνευματικό της χαρακτήρα και αυτό είναι πού μας αρέσει και μας εμπνέει τα θρησκευτικότερα μας αισθήματα.Δεν φτάνει η Φύση και το Έθος, αλλά και αυτό πού κρύβεται πίσω από τα μεγάλα τους σύμβολα για να μας δώσουν μυστική χαρά. Χαίρομαι το θέρος. Είναι η εικόνα των εσχάτων πού ξεκινά με την εσχάτη εορτή της πεντηκοστής, τους θεριστές αποστόλους, τον αγρό των αγίων πάντων και την κάθε μέρα του πού πανηγυρίζουν οι μεγαλύτεροι μάρτυρες της πίστης μας. Το γεγονός πώς τελειώνει με την κοίμηση της Παναγίας, ως μια ανάπαυση και ανάσταση σε έναν άλλο νεο κόσμο είναι πού δίνει την ξεχωριστή εσχατολογική σφραγίδα σε αυτή την εποχή. Και είναι αυτός ο ανελέητος ξερός ήλιος πού στεγνώνει το καθε τι σαν να κατακαίει το "άχυρον πού εις πυρ βάλλεται και απόλυται" για να βρεί ο καινούριος κόσμος του Θεού τόπο να ανθίσει.

Και μέσα σε όλη αυτή την μεταφυσική, έρχεται ο "ενδικώτατος θυμός" του χριστιανού πού θέλει να ζήσει σαν χριστιανός μετά ησυχίας και ευχαριστίας, να μας φουντώσει και να κάνει τις πληγές μας καταγγελτήριο. Και όλα αυτά αφορούν στην επικαιρότητα, πού ξαφνικά μαυρίζει τα πάντα και θέλει να μας κάνει δούλους στην παντοδυναμία της.

 Όλο αυτό το αίμα, ο πόνος και το μίσος πού σήμερα χέονται άφθονα και ταλανίζουν την οικουμένη, δεν είναι αναπάντεχα και ξένα σημεία για την πίστη μας. Έχει προειπωθεί στις Γραφές,όχι μόνο για τις έσχατες μέρες, αλλά για την πορεία της ανθρωπότητας όλων των αιώνων, πώς διεκδικητής της τύχης των ανθρώπων και των λαών και εμπνευστής όλου αυτού του ζόφου, θα είναι το κράτος του Αντιχρίστου. Ο Αντίχριστος έχει δύο μεγάλα σκέλη. Το ένα είναι η θρησκεία. Η οποιαδήποτε θρησκεία ώς αλλοίωση και αντιποίηση της ορθής λατρείας στον Ιησού Χριστό, είτε αυτή λέγεται ισλάμ ή μοντέρνος δυτικός χριστιανισμός ή ακόμα και αθρησκεία/αθεΐα, μια πού η τελευταία άποτελεί θρησκεία του κόσμου με οπαδούς και αξιώσεις υπερθρησκείας μάλιστα. Ο,τιδήποτε δηλαδή άλλο εκτός από την πίστη στο ευαγγέλιοκαι την ένταξη στην μία εκκλησία του Χριστού. Τελικώς,η υδαρή στάση των χριστιανών καθιστά αμελητέα την παρουσία μας στον κόσμο. Δεν αποτελούμε παρά μία αίρεση, μειονότητα, απαρχαιωμένη προκατάληψη, ενώ η εννοια του χριστιανισμού, αφορά πλέον ένα είδος ευρωπαϊκού πολιτισμού, αντίποδα στις μοντέρνες θεωρίες του αθεϊσμου και τις ανατολικές θρησκείες πού κερδίζουν έδαφος και διεκδικήσεις. Με λίγα λόγια δεν αποτελοιύμε πλέον εκκλησία για τον κόσμο, αλλά έναν αντικείμενο πολιτισμό πού πρέπει να εκλείψει ή πού τείνει να εκελίψει από μόνος του. Ο σύγχρονος κόσμος αγνοεί την Πίστη και την Δυναμική της Ορθοδοξίας και μας θεωρεί κάτι παράδοξο και ομοιομορφο με την ευρωπαϊκή πολιτιστική κατάσταση. Κάτι πού δεν αξίζει να το παρει κανείς υπ όψιν του. Το δευτερο σκέλος είναι το χρήμα διά του οποίου ελεγχονται έθνη και λαοί και για το οποίο στήνονται φιλοσοφίες, ιδεολογίες, πολιτικές και παγκόσμιες συρράξεις. Το χρήμα υποστηρίζει την αθρησκεία και την θρησκεία και η θρησκεία δίνει ιδεολογικό και πενυματικό υπόβαθρο στον μαμωνά και στα σχέδια του Αντιχρίστου για παγκόσμια κυριαρχία. Εφτανε μια παγκόσμοια οικονομική κρίση για να βγουν στην επιφάνεια ή μάλλον να χρησιμοποιηθούν όλες οι θρησκευτικές μισαλλοδοξίες και τα εθνικά μίση των αιώνων. Γι αυτό φωνάζουμε και είμαστε αυστηροί. Να μην θέτουμε την πίστη μας μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα σε συγκρίσεις, ταυτίσεις, αντιπαλότητες, εθνικές διεκδικήσεις γιατί ουσιαστικά δηλώνουμε παρών σαν ακόμα λίγοι κωπηλάτες στο ψηφιδωτο του Τιποτα και δουλεύουμε για τον Αντίχριστο. Η πίστη μας δεν κινδυνεύει από συνόδους, τούρκους, φράγκους και γερμανικές τράπεζες. Όποτε ισχυριζόμαστε κάτι τέτοιο θέτουμε την ορθοδοξία στο ίδιο επίπεδο με όλα τα άλλα. Η πίστη μας είναι εσωτερική βασιλεία πού κανείς δεν μπορεί να την παρει και να την αλώσει. Μόνο όταν πάψουμε να ορθοδοξούμε μπορεί να πεθάνει η πίστη μας. Και πάλι όχι σαν πίστη, αλλά μόνο για εμάς τους ιδιους.

Είναι και όλη αυτή η οχλαγωγία των προφητολάγνων πού λαμβάνει διαστάσεις νεοπαγανισμού μέσα στην Εκκλησία.Αν ζούσαμε σε ευνομούμενο κράτος όλοι αυτοί πού παράγουν σταθερά προφητείες Γερόντων και εκμεταλλεύονται ανθρωπούς πού ανακηρύχτηκαν άγιοι της Εκκλησίας και άρα αποτελούν ισχυρό στοιχείο θρησκευτικότητας, θα έπρεπε να είχαν πάει φυλακή για προσβολή θρησκευτικής πίστης, εξύβριση νεκρού , αντιποίηση εκκλησιαστικής αρχής, φατρίας μέσα στην Εκκλησία και προσηλυτισμό/παραπλάνηση. Αλλά στην Ελλάδα η επίσημη ιεραρχία δεν ενδιαφέρεται για την ενημέρωση του λαού της εκκλησίας, παρά μόνο για το ποιός θα ακουστεί περισσότερο και θα αποκτήσει προσωπικούς οπαδούς. Όσο για την κυβέρνηση και τα όργανα τα αρμόδια θεωρούν τέτοιες εκφράσεις ως πολιτικό τους αντίπαλο και χαίρονται για την γραφικότητα και την κατάντια αυτή γιατί επιβεβαιώνει τον αντιχριστιανισμό και την άποψη πού έχουν για την θρησκεία.

Τέλος, ένα χρήσιμο tip σε αυτούς πού πλένουν τις ανομίες της ανεπάρκειας τους στα περασμένα μεγαλεία της φυλής μας, με έναν αυτοδικαιωτικό εθνικισμό.Η λέξη "Μποντρούμ" πού χρησιμοποιούν τα κανάλια για την Αλικαρνασσό και σας σκανδαλίζει τόσο, δεν είναι τούρκικη, όπως και ελάχιστα πράγματα είναι αμιγώς τούρκικα απέναντι μας. Γιατί για να είναι και κατι τούρκικο αμιγώς, θα πρεπε να υπήρχε και αμιγής τουρκικός πολιτισμός.Η Τουρκία όμως ιδρύθηκε με ένα διάταγμα, πάνω σε μια πολυεθνική και πολυπολιτισμική Οθωμανία.Και με ένα διάταγμα έθνος δεν γίνεται, κρατος ναι. Το Μποντρούμ είναι παραφθορά του Πετρούπολη, από την εκκλησία του αγίου Πέτρου πού είναι εκεί. Δεν υπήρχε ελληνικός πολιτισμός εκεί μόνο στην διάρκεια της ζωής του Ηροδότου Αλικαρνασσέως και της Αρτεμισίας, αλλά και πριν 80 χρόνια. Και αυτός ο ελληνισμός είναι πιό κοντα στην πραγματικότητα μας, από τα αρχαία μεγαλεία και όλον αυτό τον κλισε κλασσικισμό πού μυρίζει γερμανική αρχαιολατρεία.