"Να! Δες! Πάνω στις παλάμες μου ζωγράφισα τα τείχη σου και έτσι θα σε έχω μπροστά στα μάτια μου για πάντα"!
Μα τί έρωτας είναι αυτός! Τί "κραταιά ως θάνατος αγάπη"!
(Θες με ως σφραγίδα επί την καρδίαν σου,
ως σφραγίδα επί τον βραχίονά σου.
Ότι κραταιά ως Θάνατος Αγάπη,
σκληρός ως Άδης Ζήλος.
Περίπτερα αυτής περίπτερα πυρός, φλόγες αυτής.
Ύδωρ πολύ ου δυνήσεται σβέσαι την αγάπην,
και ποταμοί ου συγκλύσουσιν αυτήν.)
Ο Κύριος διατήρησε τις πληγές, τις οποίες έλαβε για εμάς , πάνω στο αναστημένο και άφθαρτο εκείνο Σώμα Του και τις ανέλαβε μαζί Του ως τον Ουρανό. Και τις έδειξε στους αγγέλους με καύχημα "δείτε τι έπαθα με χαρά για τον αγαπημένο μου άνθρωπο,δείτε τι έπαθα εκούσια και πρόθυμα για το χαμένο μου πλάσμα"!
Και η καρδιά του πιστού ατενίζει στις άφθαρτες αυτές πληγές, αιώνιο άσβεστο τεκμήριο μας αιώνιας και άσβεστης αγάπης, και κατανύσσεται και λιγωνει και στενεύει από πλανταγμό και χάνεται και κινείται προς έρωτα για τον Παθόντα Νυμφίο της.
Ας πληρωθούμε τώρα με κάθε ευγενικό αίσθημα ή καλύτερα ας αφομοιωθούμε με το πυρ της θείας αγάπης και ας καταθέσουμε τον ελάχιστο αυτόν πόνο μας στα πληγωμένα πόδια του Κυρίου μας.
Χριστέ μου, όταν ελθης εν Νεφέλες και "οψονται" Σε όλες οι φυλές της γης, δώσε μας την Ανάληψη! Ας μην προσμετρηθούμε στον τρόμο αυτών που Σε "εξεκέντησαν" !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου