Οκτώ ημέρες μετά τη γέννηση του Χριστού ο Ιωσήφ και η Μαρία πήγαν το βρέφος στη συναγωγή της Βηθλεέμ για να του κάνουν περιτομή. Η περιτομή είναι μία ειδική επέμβαση στα αγόρια του Ισραήλ , εντολή που δόθηκε στον Αβραάμ από τον θεό ως σημείο και σφραγίδα απόδειξης πως ήταν αφιερωμένοι στο θεό από τις πρώτες ημέρες της ζωής τους. Eνώ όποιος ήταν απερίτμητος εθεωρείτο θρησκευτικά ακάθαρτος και αλλόφυλος.
Μαζί με την σάρκωση και την απογραφή ως υπήκοος του Καίσαρα ο Χριστός καταδέχτηκε και την κατά σάρκα περιτομή για τους εξής λόγους:
Α) Πρώτον μας δίδαξε την ταπείνωση και την ευπείθεια στους θρησκευτικούς νόμους και για να μας δείξει πως ήρθε στον κόσμο ως ειρηνικός και ευσεβής και πράος. Ο Αμνός του Θεού.
Β) Θέλοντας να αποστομώσει τους Ιουδαίους που δίδασκαν ότι δεν σεβόταν ο Χριστός τους Νόμους και τους προφήτες. Ο Χριστός λοιπόν περιετμήθη κατά την παράδοση των ιουδαίων που τον έλεγαν αλλόφυλο και Σαμαρείτη. Εκείνος όμως πάντα σεβάστηκε το Νόμο του Μωσέως και μάλιστα τον συμπλήρωσε γιατί και κατά μυστικό τρόπο ήταν και ο ίδιος ο Νομοθέτης του νόμου.
Γ) Ο Χριστός έχει δύο φύσεις: Θεϊκή και ανθρώπινη που εκφράζονται σε ένα πρόσωπο τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό. Έπαθε λοιπόν και περιτομή και σταυρό και θάνατο , όπως όταν ζούσε και έκλαψε και πείνασε και δίψασε και πικράθηκε κατά τα ευαγγέλια ώστε να δηλώσει πως δεν ήταν πνεύμα μα αληθινά άνθρωπος με σάρκα και οστά. Η θεϊκή του φύση είναι πάντα ενωμένη με την ανθρώπινη αλλά απαθής και αθάνατη. Έτσι με την περιτομή αποστομώθηκαν και οι αιρετικοί που δεν δέχονταν την ανθρώπινη φύση στο Χριστό.
Δ) Ο Χριστός έπαθε περιτομή για να εγκαινιάσει έναν καινούριο κόσμο. Με το κομμάτι της σάρκας που απέβαλλε ήθελε να μας δείξει πως κάθε κακό παρέρχεται και όλοι μας ζούμε σε έναν νέο κόσμο και είμαστε μέλη αγιασμένα του σώματος Του.
Αυτό το πετυχαίνουμε με την αχειροποίητο όπως λέγεται δική μας περιτομή που είναι το άγιο βάπτισμα. Με το βάπτισμα μας αποβάλλουμε τον κόσμο της αμαρτίας και του θανάτου αλλά και τον κόσμο της παλαιάς διαθήκης και γεννιόμαστε στον κόσμο της ζωής , του Χριστού της καινής διαθήκης. Ο Αβραάμ κάνοντας περιτομή στα παιδιά του έκανε μια παλιά διαθήκη με τον Θεό μια διαθήκη αφιέρωσης τους στο Θεό ώστε να είναι λαός περιούσιος. Ο Χριστός όμως δίνοντας το Σώμα και το Αίμα του έκανε μια καινούρια διαθήκη με τον Θεό και έκανε την Εκκλησία και όχι μόνο τα παιδιά του Αβραάμ περιούσιο λαό του. Η εκκλησία είναι ο νέος Ισραήλ δηλ όλοι εμείς που βαφτιστήκαμε στην κολυμβήθρα του Χριστού.
Ο Χριστός περιετμήθη την όγδοη μέρα. Η ογδόη ημέρα είναι σημαντικό κεφάλαιο για την ορθόδοξη θεολογία και πίστη. Σε έξι μέρες κατά το βιβλίο της Γένεσης εποίησε ο Θεός το σύμπαν και την έβδομη αναπαύτηκε. Οι πατέρες της Εκκλησίας μας λένε πως αυτές οι μέρες ήταν μεγάλες χρονικοί περίοδοι και πως όλα αυτά είναι σύμβολα.
Η εβδόμη ημέρα που αναπαύτηκε ο Θεός είναι η εποχή του κόσμου που ζούμε Είναι ακόμα η αγαπημένη ημέρα των ιουδαίων όπου την εορτάζουν και την λένε Ανάπαυσις το γνωστό μας δηλ Σάββατον. Η Ογδόη ημέρα όμως που λέγεται και μία και πρώτη και Κυριακή δηλ ημέρα του Κυρίου είναι η νέα ημέρα της Εκκλησίας.
Η ογδόη ημέρα ξεκινά με την ανάσταση του Χριστού και διαρκεί αιώνια. Στην όγδοη ημέρα ζούμε όλοι οι ορθόδοξοι χριστιανοί και ενώ ο χρόνος γύρω μας φαίνεται ότι περνά και εμείς μεγαλώνουμε και τα πάντα φθείρονται και πεθαίνουν και κάτι άλλο ξαναγεννιέται η ΄’ογδόη ημέρα μένει πάντα ίδια και αιώνια. Που γίνεται αυτό το θαύμα αδερφοί μου; Μα μέσα στα μυστήρια της Εκκλησίας. Εκεί όλα μένουν άφθαρτα αιώνια και παντοτινά. Όταν λέμε "ευλογημένη η βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του αγίου Πνεύματος" Στην αρχή της λειτουργίας και των αλλων μυστηρίων ομολογούμε πως φύγαμε από αυτόν τον κόσμο και μπήκαμε για μια στιγμη στον κόσμο της βασιλειας του θεού. Τα μυστήρια δεν ανήκουν σε αυτό τον κόσμο αλλά στην ογδόη ημέρα. Ογδόη ημέρα λοιπόν λέμε την ημέρα μετά τη δημιουργία και την ανάπαυση , την αιώνια ημέρα της βασιλείας του Θεού. Για αυτό και ο Χριστός την ογδόη περιετμήθη για να βάλει τέλος στον παλαιό κόσμο και να εγκαινίσει τον νέο.
Ο Χριστός μαζί με την περιτομή έλαβε και όνομα κατά το τελετουργικό των Ιουδαίων.
Ονομάστηκε Γιεσουα που στα ελληνικά λέγεται Ιησούς και σημαίνει Σωτήρας, σύμφωνα με το όνομα που παρήγγειλε ο άγγελος στον Ιωσήφ γιατί αυτός έσωσε τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτού. Το όνομα που έδωσε ο Ησαΐας στον Χριστό είναι Εμμανουήλ που σημαίνει ο θεός μεθ ημων δηλ Θεός και άνθρωπος και μεταφορικά Θεός Σωτήρας. Αλλά και το όνομα Χριστός εβρ. Μεσσίας σήμαινε αρχικά κάθε προφήτη , βασιλέα και ιερέα που χριόταν με άγιο μύρο ώστε να αναλάβει κάποιο έργο και να σώσει τον Ισραήλ από τους εχθρούς του. Τα τελευταία όμως ιουδαϊκά χρόνια Μεσσία Χριστό εννοούσαν οι Εβραίοι τον εκλεκτό του Θεού που θα τους έσωζε ως λαό και θα βασίλευε αιώνια. Ώστε Χρίστος σημάνει πάλι Σωτήρας.
Και όντως ο Θεάνθρωπος Εμμανουήλ Ιησούς Χριστός είναι ο Σωτήρας που δεν ήρθε επί γης για να σώσει πλέον τον εγωιστή και φονέα Ισραήλ από τους εχθρούς του αλλά όλη την ανθρωπότητα από τον κοινό και μεγάλο εχθρό: τον τύραννο διάβολο με τον Σταυρό και την αγία του Ανάσταση. Και δεν εχρίσθη από άνθρωπο μα από το θεό Πατέρα , όχι με αγιασμένο μύρο αλλά με το Πνεύμα το Άγιο κατά την ανθρώπινη φύση Του.
Στον Χριστό μας λοιπόν ας ανήκει η δόξα και η ευχαριστία και η δύναμη στους αιώνες. ΑΜΗΝ.
