ΙΕΡΕΑΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Δος μου κι εμένα άνεση, Παναγιά μου,
πριν ν’ απέλθω και πλέον δεν θα υπάρχω.(Αλεξ. Παπαδ.)

Σάββατο, Δεκεμβρίου 26, 2009

Μια ερώτηση/μια απάντηση

"Πιγκουίνος είπε...

Χρόνια πολλά μετά μίας παρακλήσεως. Επειδή γίνεται αναφορά στην αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο, θα μπορούσατε σε μία ανάρτηση ή σε σχόλιο κάτω από το δικό μου, να εξηγήσετε σε κάποιους που δεν το καταλαβαίνουμε, πώς «επέτρεψε» («η πηγή της ζωής») πριν από πέντε χρόνια, τη δεύτερη μάλιστα ημέρα των Χριστουγέννων, να πεθάνουν περίπου 226.000 άνθρωποι από το τσουνάμι;
Εκτός αν πρόκειται για δείγμα της φιλευσπλαχνίας του προς τον άνθρωπο.
Ελπίζω ότι θα υπάρξει κάποιου είδους απάντηση, η απορία όντως υφίσταται.
Χρόνια πολλά και πάλι.

26 Δεκεμβρίου 2009 4:08 π.μ."


" Ο π.Παντελεημων είπε...

Χρόνια Πολλά!
Πράγματι είναι ένα είδος φιλευσπαλαγχνίας προς τον άνθρωπο από τον πανάγαθο Θεό. Ο θάνατος ο σωματικός  είναι μια ύψιστη ευεργεσία γιατί συμβάλλει στην ανάσχεση της διαιώνισης του Κακού στον κόσμο. Το Κακό που γεννάται από την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου εκμηδενιζεται και παύει να υφίσταται με τον θάνατο αυτού που το διαπράττει. Ο αιφνίδιος θάνατος αυτών ανθρώπων ήταν μια ευεργεσία ανάσχεσης του Κακού που διέπρατταν και συγκεκριμμένα της παιδεραστίας, είτε σαν έκδοση ή εκμετάλλευση ή σιωπηρή συνενοχή.
Άλλωστε ο σωματικός θάνατος στην ορθόδοξη διδασκαλία και παράδοση είναι μικρό κακό, σχεδόν μηδαμινό, πίστεψε με. Αυτό που είναι το όντως φοβερό είναι ο πνευματικός θάνατος δηλαδή η εκούσια και αιώνια αποκοπή του ανθρώπου από τον Πλάστη του που είναι η πηγή της ζωής. Αυτό που θα έπρεπε να μας απασχολεί λοιπόν δεν είναι το δυστήχημα του θανάτου αυτών τν χιλιάδων αλλά η πνευματική τους σχέση με τον Θεό πριν τον θάνατο τους και η αιώνια κατάληξη τους.

Προς επιβεβαιώση των γραφομένων μου
αναφέρω και την περίπτωση των νηπίων που έσφαξε ο Ηρώδης. Ο Θεός άφησε τον Ηρώδη ελεύθερο να πράξει ό,τι θέλει, όπως αφήνει κάθε εκμεταλλευτή και δολοφόνο. Εκείνος όμως ο άθλιος αποκόβοντας την ζωή τόσων αθώων την δε ψυχή του ζημίωσε στα δε νήπια πρόσφερε ακούσια την αιώνια ζωή.
Τέλος και ένα ακόμα παράδειγμα. Την 29η του μηνός θυμόμαστε την μνήμη όλων αυτών που πέθαναν από λιμό ή κρύο ή αρρώστια, μακρυά από τα μάτια των άσπλαχνων ανθρώπων ή και ίσως μπροστά στην πόρτα μας. Ο σχολιαστής του συναξαρίου μας πληροφορεί λοιπόν πώς όλες αυτές οι αιτίες θανάτου δεν ήταν παρά μόνο μηχανισμοί σωτηρίας επινοημένοι από τον Θεό για να σωθούν αιώνια αυτοί οι άνθρωποι. Στην παράδοση μας , αναφέρεται πώς ακόμα και οι άγιοι πριν την κοίμηση τους υπέφεραν ολιγοημερη ασθένεια έτσι ώστε μέσα από το καμίνι της θλίψης ακόμα και τα ελάχιστα παραπτώματα τους να κατακαούν κατά κάποιο τρόπο για να παρουσιαστούν οι ίδιοι σαν χρυσάφιι καθαρό μπροστα στο Θεό (συγχώρα με που χρησιμοποιώ ποιητικές εκφράσεις αντί για θεολογικές μα μου είναι πιο εύκολο).
Κατά κάποιον τρόπο αποδεικνύεται πάλι πώς για τον Πανάγαθο Θεό που οικονομεί την σωτηρία όλων σημασία δεν έχει το ατύχημα του σωματικού θανάτου αλλά το δυστήχημα του πνευματικού θανάτου, της αιώνιας κόλασης.




... Τό ότι αυτό συνέβη την δεύτερη ημέρα των Χριστουγέννων δεν σημαίνει τίποτα. Για τον Θεό ο χρόνος είναι ανύπαρκτος. Οι εορτές είναι μόνο για τους ανθρώπους, που έχουν ανάγκη να μαθαίνουν και να ωφελούνται μέσα από τα μηνύματα της κάθε εορτής. Επιπλέον, εμείς έχουμε δώσει τόση βαρύτητα στην εξωτερική λαμπρότητα και σημασία των εορτών, όπως τις εννοούμε και τις εορτάζουμε. Για κάποιον ορθόδοξο χριστιανό προετοιμασμένο κατάλληλα και έχοντας άριστη σχέση με τον Πλάστη του, ο σωματικός θάνατος,δηλαδή ο διαχωρισμός σώματος και ψυχής είναι πραγματική ευλογία. Για τον κοσμικό άνθρωπο ένας θάνατος μέσα στις εορτές είναι απλά μια ύψιστη ατυχία που τον ξεβολεύει και του χαλάει το εορταστικό ηλεκτροφωτισμένο και μάταιο χαζοχαρούμενο κλίμα.
Όμως μας διαφεύγει η ουσία: το μήνημα των Χριστουγέννων είναι η ενανθρώπηση του Θεού για να γίνει δυνάμει ο άνθρωπος Θεός και να αποκαταστήσει την σχέση του μαζί Του, ώστε να ζωοποιηθεί. Ένα μήνυμα ταπείνωσης από τον ίδιο τον Θεό και αγάπης για τον άνθρωπο. Όλα τα άλλα ή συνυπάρχουν ή έπονται ή δεν έχουν καμία σημασία.


Ελπίζω να σε κάλυψα.

26 Δεκεμβρίου 2009 10:10 π.μ.

9 σχόλια:

Modern Father είπε...

το γεγονός της θείας Σαρκώσεως ξεπερνά τα ανθρωπινα όρια και μας ταξειδεύει σε κόσμους άκοσμους και πολιτισμούς απολίτιστους αφού ο Χριστός έγινε άνθρωπος ενώ ηταν ο εν υπεροχή Ων...ο Θεός του Σύμπαντος κόσμου πλέον κοσμεί την ανθρωπότητα ως ένας εξ αυτού του ανθρωπίνου πλήθους...ίνα σώσει και θεώσει το πρόσλημα της σαρκός και να οδηγήσει όλους εμάς προς προσκύνησιν Του!
ετη πολλά

π Παντελεήμων Kρούσκος είπε...

Έτη πολλά και ευλογημένα πάτερ Ιερόθεε!

Πιγκουίνος είπε...

Ευχαριστώ για την απάντηση. Δυστυχώς, αντί να με κάνει να σκεφτώ τα πράγματα διαφορετικά, με απογοήτευσε.
Θεωρείτε ότι οι άνθρωποι αυτοί πέθαναν επειδή είχαν σχέση με την παιδεραστία; 50.000 εξ αυτών ήταν παιδιά, οι περισσότερες γυναίκες. Τι σχέση έχει η παιδεραστία;
Αν βλέπατε μπροστά σας κάποιο από τα ορφανά που άφησε πίσω της η... φιλευσπλαχνία του Θεού, τι θα του λέγατε; Ότι ο μπαμπάς και η μαμά πέθαναν επειδή ήταν παιδεραστές και αμαρτωλοί;
Γενικά, αυτή είναι η τιμωρία των κακών; Ο θάνατος; Είναι δυνατόν να χρησιμοποιείτε τη φράση: «Το Κακό που γεννάται από την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου εκμηδενιζεται και παύει να υφίσταται με τον θάνατο αυτού που το διαπράττει»; Δεν υποτίθεται ότι είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε τις επιλογές μας;
Και πλέον, ποια θα είναι η επόμενη... φιλευπλαχνία; Θσ θανατωθούν οι κακοί Αμερικανοί, ή οι τρομοκράτες Άραβες;
Tέλος πάντων. Ευχαριστώ και πάλι που μπήκατε στον κόπο να απαντήσετε.

π Παντελεήμων Kρούσκος είπε...

Δεν έγραψα τιμωρήθηκαν. Έγραψα ΕΥΕΡΓΕΤΗΘΗΚΑΝ.( Η έννοια του τιμωρού Θεού με νομικιστικούς όρους που συναντάμε στη χριστιανικη Δύσή ή τις θρησκείες, δεν υπάρχει στην ορθοδοξία).Ήταν ανάσχεση όπως έγραψα του κακού όλο αυτό, όχι τιμωρία για το κακό.Νομίζω πως υπάρχει τεράστια διαφορά.
¨Αλλωστε μπορεί όλα αυτά να μην ξεπερνούν τα όρια της προσωπικής εκτίμησης. Ένα τσουνάμι σάρωσε 226000 ανθρώπους μέσα στα μύρια της Ιστορίας. Ακόμα όμως και αυτό έγινε με θεϊκή παραχώρηση.

Ναι και βέβαια είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε τις επιλογές μας. Αυτό που συμβαίνει όμως σχεδόν πάντα είναι 1) Ποτέ δεν αναλαμβάνουμε την ευθύνη των ελεύθερων επιλογών μας. 2) Παρασυρόμενοι στο Κακό, καταφέρνουμε πάντα να αγνοούμε τις συνέπειες του: την εκμηδένιση,τον τραυματισμό,το ρίσκο της απώλειας μας, πνευματικής ή σωματικής. Γιατί ακριβώς την ελευθερία μας την αντιλαμαβανόμαστε σαν μία ασυδοσία κινήσεων και πράξεων για την οποία δεν θα αποδόσουμε λογαριασμό ούτε στον ίδιο τον εαυτό μας, όχι ακόμα στον Θεό που δεν θέλουμε να γνωρίσουμε.

π Παντελεήμων Kρούσκος είπε...

Ναι αύριο μπορεί να πεθάνουν χιλιάδες άραβες ή αμερικάνοι. Οι άνθρωποι είναι φθαρτοί και πεθαίνουν καθημερινά.ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΪΝΑΙ ΜΕΙΖΟΝ ΖΗΤΗΜΑ, το ξανατονίζω. Όπως δεν τίθεται ζήτημα αθωότητας ή ενοχής στον θάνατο. Άλλο να επαναστατείς για έναν θάνατο και άλλο να αμφισβητείς την παναγαθότητα του Θεού που δεν τον εμπόδισε.
Αυτό που τόνισα είναι πως ο θάνατος διέκοψε την διαιώνιση του Κακού. Δεν υπάρχει θέμα τιμωρίας.
Αντίστοιχα υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που ελεύθερα είναι ελεύθερα πόλοι κακίας και εκμετάλλευσης και ο Θεός τους αφήνει ζωντανούς. Δεν ξέρω αν περιμένει την μετάνοια τους ή σαν προγνώστης που είναι γνωρίζει πώς αυτή δεν θα υπάρξει ποτέ.

Σε ένα από τα χιλιάδες ορφανά παιδιά που υπάρχουν δεν θα έδινα τέτοια απάντηση. Δεν είναι δίκαιο να φορτίζεις τα παιδιά με αμαρτίες άλλων. Το ορθό είναι να αγωνίζεται κανείς να εξοικειωθεί όχι με τον θάνατο αλλά με μια Α πραγματικότητα έστω και αν ο θάνατος είναι πράγμα αφύσικο και οδυνηρό.
Ούτε ποτέ η τραυματική εμπειρία του θανάτου ή της ορφάνιας πρόκειται να εξαλειφθεί από την ψυχή ενός παιδιού , όπως και να το χειριστεί κανείς. Αυτά είναι πράγματα που τα κουβαλάμε μέσα μας για πάντα. Ελπίζουμε μόνο στην πρόνοια του Θεού που φροντίζει εκατομμύρια χρόνια τώρα ακόμα και για το απειροελάχιστο ζωϋφιο που ζει σε ένα χιλιοστό χώματος, σε έναν ασήμαντο πλανήτη, ενός ασήμαντου γαλαξία, μέσα στα δισεκατομμύρια σύμπαντα. Αυτή η ίδια πρόνοια αγκαλιάζει το κάθε ορφανό και ταπεινό, γιατί ακριβώς αυτή η ασημαντότητα για τον θεό είναι το πιο σημαντικό πράγμα: η φροντίδα για κάθε ζωή. Αν η μετάβαση ενός ανθρώπινου όντος από μία ζωή σε μία άλλη είναι ευεργεσία, τότε αυτό είναι οικονομία της φιλανθρωπίας του Θεού.

Τέλος, όλοι πρέπει να αναλάβουμε δραστική θέση για την εξάλειψη του Κακού στον κόσμο επειδή ακριβώς έγκειται στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ της συνείδησης μας αν θα του επιτρέψουμε να υπάρχει ή όχι, πριν καταλογίσουμε με ευκολία στον Θεό απρονοησία,σαδισμό,αδιαφορία ή ανυπαρξία.Είναι πανεύκολο και βολικό να πλάθουμε έναν Θεό είδωλο στα μέτρα μας στον οποίο θα ανάγουμε την καταγωγή μας αλλά αντίστοιχα θα μεταθέτουμε όλα τα κακά και τις δυστυχίες του κόσμου.
Ο άνθρωπος δεν πλάστηκε για να πεθάνει. Όταν ελεύθερα επέλεξε την πτώση από την ισοθεΐα για να γίνει τάχα Θεός, έβαλε τον εαυτό του στην διαδικασία της φθαρτότητας και του θανάτου. Όπως υπάρχουν φυσικοί νόμοι , έτσι υπάρχουν και πνευματικοί.Ο Θεός είναι η Ζωή , μέσα σ'Αυτόν ζούμε. Δεν είναι ένας εξωτερικός παράγοντας που κινεί τις μαριονέτες. Μεσα στο πλέγμα της ζωτικής Του πνοής υπαρχουμε και ζούμε.Όταν αυτονομηθούμε( και αυτό είναι ελεύθερη επιλογή) γνωρίζουμε την πραγματικότητα του θανάτου.
Για τον φυσικό όμως θάνατο αίτιος είναι μόνο ο άνθρωπος. Ο Θεός τον παραχωρεί για τη μη διαιώνιση του Κακού όπως προείπα.

ΌΛΟΙ ΜΑΣ ΕΪΜΑΣΤΕ ΔΕΜΕΝΟΙ ΜΕ ΑΟΡΑΤΟΥΣ ΔΕΣΜΟΥΣ ΚΑΙ Ο ¨ΕΝΑΣ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟ. Εϊτε όμως συμβαίνει αυτό είτε όχι, ευτυχώς που υπάρχει Θεός να "καθαρίσει" για λογαριασμό μας.

¨Οταν μιλώ για τον Θεό ή Τον "φαντάζομαι" βλέπω μόνο ένα τεράστιο πατρικό χέρι που μου δίνει άπλετα την ελευθερία της αυτονόμησης ή της ασφάλειας. Προτιμώ το δευτερο. Αφήνομαι ελεύθερα να με οδηγήσει όπου θέλει. Εκείνος ξέρει.

ypomoni είπε...

Όταν εμείς οι άνθρωποι σκοτώνουμε τα παιδιά μας και αλληλοσκοτωνόμαστε δεν ακούσαμε κανέναν να παραπονεθεί, είναι δηλαδή "δικαίωμά" μας και όταν ο Θεός επιτρέπει να συμβούν κάποια γεγονότα μιλάμε για έλλειψη φιλευσπλαγχνίας;

Κύριε... φώτισόν μας το σκότος!!!

Ευλογημένα Χριστού-γεννα!!!

Πιγκουίνος είπε...

Δεν είχα προλάβει να βάλω την ανταπάντησή σας στο δικό μου μπλογκ. Φυσικά, θα μπει αμέσως στα σχόλια της ανάρτησης.
Κακώς απολογηθήκατε για κατάχρηση του χώρου, απεναντίας σας ευχαριστώ για την επίσκεψη και για το σχόλιό σας.
Είναι, βέβαια, προφανές ότι διαφωνούμε πλήρως (πιο πλήρως δεν γίνεται) όμως άλλο το ένα και άλλο το άλλο!
Καλή Κυριακή.

π Παντελεήμων Kρούσκος είπε...

Kαλημέρα. Φυσικά Πιγκουίνε. Την ευχαρίστηση ενός πολιτισμένου διαλόγου την απολαμβάνει κανείς σπάνια. Χαίρομαι που περνάς από δω και καταθέτεις την γνώμη σου, εστω και αν διαφωνούμε. Πολλές φορές η διαφωνία ειναι πιο γόνιμη από τη συμφωνία.
Καλημέρα Υπομονή με το ωραιο nick.
Καλό δωδεκαήμερο.

Πιγκουίνος είπε...

Αγαπητή ypomoni, όταν ανθρώποι σκοτώνουν τα παιδιά τους τιμωρούνται, όπως και όταν αλληλοσκοτώνονται.
Και όπως παραπονιέστε -υποθέτω- εσείς όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο έτσι κάνουμε κι εμείς οι... κακοί και αμαρτωλοί. Πώς εσείς δεν έχετε ακούσει κάτι, όπως διατείνεστε;
Το -ας πούμε- «επιχείρημα» (φοβάμαι πως ούτε ο Θεός μπορεί να το κάνει!!!) που χρησιμοποιήσατε («είναι δηλαδή δικαιώμά μας να σκοτώνουμε»!!!) για να φτάσετε στο συμπέρασμα να θεωρείτε ότι οι άνθρωποι δεν αντιδρούμε όταν βλέπουμε γύρω μας το θάνατο (με απώτερο σκοπό να υπερασπιστείτε τη φιλευσπλαχνία του Θεού) με κάνει να αναφωνήσω: Κύριε... φώτισόν μας το σκότος!!!