Πιστεύω ότι το βασικό ηθικό πρόβλημα της σύγχρονης Αμερικής είναι ότι αναζητούμε πολιτικές, ψυχολογικές ή επιστημονικές λύσεις, εκεί όπου στην πραγματικότητα τα προβλήματα είναι ηθικοθρησκευτικά. Οι αιτίες γι' αυτή την κατάσταση των πραγμάτων μπορούν να εντοπισθούν στην τρομακτική ανάμιξη του απογυμνωμένου από την ιστορία Ευαγγελικού Προτεσταντισμού με τον κοσμικό Διαφωτισμό και τον εκκοσμικευμένο Ρωμαιοκαθολικισμό. Αυτό το μίγμα αποτελεί την επίσημη θρησκεία του έθνους μας. Είναι μία θρησκεία, της οποίας οι ιστορικές ρίζες ξεκινούν από ένα κράμα αισθηματικής ουτοπίας, διεφθαρμένου Χριστιανισμού και Δυτικού ορθολογισμού. Τα φιλοσοφικά της θεμέλια είναι ο ανθρωποκεντρισμός του Διαφωτισμού, η συναισθηματολογία του Ρομαντισμού, η ακρωτηριασμένη λογοκρατούμενη θεολογία της Μεταρρύθμισης και ο υλισμός του αποκαλούμενου «αμερικάνικου ονείρου».
Τα μέλη κάθε πολιτισμικής ομάδας -οι εκπρόσωποι του Ανθρωπισμού και του Διαφωτισμού, οι Ευαγγελικοί Προτεστάντες και οι εκκοσμικευμένοι Ρωμαιοκαθολικοί με προτεσταντικές αντιλήψεις- θεωρούνται μεταξύ τους ιδεολογικά αντίπαλοι. Πιστεύω όμως ότι στην πραγματικότητα ο καθένας αντιπροσωπεύει μία διαφορετική όψη ενός και του αυτού νομίσματος· ενός κράματος δηλαδή, κατασκευασμένου από θραύσματα της αρχαίας Χριστιανικής Πίστεως και από εντελώς καινούργιες, αντιπαραδοσιακές, υλιστικές και συχνά ουτοπιστικές ιδέες.
Η προτεσταντική, τύπου Διαφωτισμού πολιτική θρησκεία της Αμερικής έχει στον πυρήνα της μία πίστη στο δόγμα της ακαριαίας, ακοπίαστης και κατά ένα μαγικό τρόπο μεταστροφής και αλλαγής. Για τους συντηρητικούς Προτεστάντες αυτή η αλλαγή εκδηλώνεται από μόνη της ως «αναγέννηση». Οι μοντέρνοι όμως απόγονοι των ανθρωπιστών του Διαφωτισμού και οι δικοί μας εκκοσμικευμένοι αμερικανοί Ρωμαιοκαθολικοί πιστεύουν κι αυτοί στην «αναγέννηση» αλλά με τη μορφή μιας κοσμικής μεταστροφής.
Οι άνθρωποι των κοσμικών και επιστημονικών κύκλων έχουν επίσης τη δική τους άποψη για την εμπειρία της «αναγέννησης». Μεταστροφή γι' αυτούς σημαίνει ένα είδος δέσμευσης στην πολιτική αρετή, ένα τρόπο ζωής σύμφωνο με τα σύγχρονα ρεύματα, πού οδηγεί στην κοσμική «αναγνώριση». Για τους καθαρούς κοσμικούς ή μεταστροφή δεν σχετίζεται με την πίστη στον Ιησού, όπως συμβαίνει με τον συντηρητικό Προτεστάντη, αλλά με την πίστη σε κάθε μία από τις μυριάδες ιδεολογικές, πολιτικές και κοινωνικές λατρευτικές ομάδες, οι οποίες στις μέρες μας αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της κοινής αμερικανικής συνείδησης. Όλες αυτές χαρακτηρίζονται από τις πολύ τυποποιημένες διακηρύξεις, τις οποίες αρέσκονται να κάνουν οι πολιτικοποιημένοι κοσμικοί επίσκοποι της αμερικανικής Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, καθώς απελπισμένα επιχειρούν να στηρίξουν τη συνεχώς ελαττούμενη επιρροή τους . Η ειδική ενασχόληση με το περιβάλλον, με τον λεγόμενο Τρίτο Κόσμο, με την καταπολέμηση των πυρηνικών όπλων, με τον φεμινισμό, με τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, με το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, με τον εκδημοκρατισμό, με τον πολιτισμικό πλουραλισμό, με τη νέα τάξη πραγμάτων στον κόσμο, με τον ειρηνισμό, με τον αφροαμερικανισμό, με τον καταναλωτισμό, με το δικαίωμα για έκτρωση και γενικά με την ευαισθητοποίηση, αποτελούν τις σύγχρονες «θρησκείες», οι οποίες, μαζί με πολλές άλλες, έχουν τους δικούς τους ένθερμους «θρησκευτικούς» οπαδούς.
Μερικοί από τους δικούς μας συγχρόνους αναζοπυρωτές του θρησκευτικού συναισθήματος βγαίνουν να καταθέσουν τη μαρτυρία τους για τον Ιησού, άλλοι να μιλήσουν για το κίνημα υπέρ των φαλαινών, για τον πολιτισμικό πλουραλισμό, για τους άστεγους, για τα εκτεταμένα κυβερνητικά κοινωνικά προγράμματα, για τους αφροαμερικανούς, για τις λεσβίες, για τα ερυθρά δένδρα της Καλιφόρνιας, για το συνταγματικό δικαίωμα όσων θέλουν να φέρουν όπλα και να θεωρούνται αυτόχθονες αμερικανοί, για την προστασία των αποδημητικών πουλιών ή για την επαναφορά της προσευχής στα δημόσια σχολεία.
Ζούμε σε έναν έντονα «θρησκευτικό», τεμαχισμένο και πολυφυλετικό πολιτισμό. Μέσα σ' αυτό το περιβάλλον, ακόμη και αυτοί οι λεγόμενοι κοσμικοί εχθροί της θρησκείας είναι θρησκευτικά ευαίσθητοι για την εκπλήρωση ενός πλήθους από ατομικούς και δημόσιους ηθικιστικούς σκοπούς, ενώ οι λεγόμενοι πιστοί φαίνεται να αναζητούν με περισσότερο ζήλο τις πολιτικές αξίες παρά την αγιότητα.
πηγή:εγκόλπιον
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου