Όταν ο άγιος Αμβρόσιος ήταν έπαρχος στα Μεδιόλανα, τότε απέθανε ο επίσκοπος, και οι άλλοι επίσκοποι της Εκκλησίας μαζεύτηκαν και συζητούσαν για τη διαδοχή του. Ο λαός ήταν συναθροισμένος απ’ έξω και ανυπομονούσαν όλοι, γιατί φοβούνταν μήπως η Ιουστίνα, η μητέρα τού αυτοκράτορα Βαλεντιανού, που ήταν αρειανή, τους επέβαλλε πάλι αρειανό επίσκοπο· ο ορθόδοξος επίσκοπος Στέφανος είχε αποθάνει εξόριστος στην Καισαρεία της Καππαδοκίας. Τότε, σαν και να ήταν από Θεού, ακούστηκε μια παιδική φωνή· «Ο Αμβρόσιος επίσκοπος»! Αυτό διαδόθηκε σαν σύνθημα αμέσως σε όλη την πόλη και οι επίσκοποι, κλεισμένοι στην Εκκλησία για την εκλογή, εξέλεξαν τον έπαρχο Αμβρόσιο, που ακόμα δεν ήταν χριστιανός, αλλά κατηχούμενος.
Ο άγιος Αμβρόσιος θέλησε με κάθε τρόπο να αποφύγει, δικαιολογούμενος πως ήταν δημόσιος αξιωματούχος και πως έπρεπε τάχα να έχει τη συγκατάθεση του βασιλέα. Ο βασιλέας, όταν πληροφορήθηκε την εκλογή και τις αντιρρήσεις του έπαρχου, απάντησε· «Χαίρω, ότι τον άνθρωπο που εγώ διόρισα έπαρχο η Εκκλησία τον εξέλεξε επίσκοπο. Να πείτε στον Αμβρόσιο ότι τον διατάζω να δεχθεί την εκλογή τον». Ο Άγιος Αμβρόσιος, μη έχοντας πια να δικαιολογηθεί, βαπτίσθηκε κι έλαβε διαδοχικά τους βαθμούς της ιεροσύνης, πρώτα διάκονος, ύστερα πρεσβύτερος και τελευταία επίσκοπος. Όλοι χάρηκαν και πανηγύρισαν, κι ο Μέγας Βασίλειος του έγραψε· «…εδοξάσαμεν τον Θεόν ημών, τον καθ’ εκάστην γενεάν εκλεγόμενον τους αυτώ ευαρεστούντας».
Ο άγιος Αμβρόσιος, ως επίσκοπος τώρα, με το παράδειγμά του και με το εύγλωττο κήρυγμά του, μέσα σε λίγο καιρό, εξυγίανε το ποίμνιό του από το μίασμα του αρειανισμού και, ως έξοχος ποιητής, διοργάνωσε τη θεία λατρεία της επισκοπής του. Μεγάλη πολεμική εναντίον του αγίου Αμβροσίου έκανε η μητέρα του βασιλέα και φανατική αρειανή Ιουστίνα· έφτασε να έχει την αξίωση να παραδώσει ο άγιος Αμβρόσιος το ναό του στον αρειανό επίσκοπο. Όταν τον κάλεσαν στα βασιλικά ανάκτορα και τον διέταξαν να παραδώσει το ναό, ο άγιος Αμβρόσιος απάντησε· «Ο επίσκοπος της Εκκλησίας δεν παραδίδει τους ναούς τον Κυρίου». Η απάντηση αυτή ομοιάζει σαν εκείνη που έδωκε ο Μέγας Βασίλειος στον έπαρχο Μόδεστο, απεσταλμένο του αρειανού αυτοκράτορα Ουάλη.
όλος ο βίος εδώ
Σχόλιο: Η περίπτωση της εις αθρόον χειροτονίας και μάλιστα από κατηχουμένων του αγίου Αμβροσίου, δεν πρέπει να μας ξενίζει , ούτε αναιρεί την κανονολογία της Εκκλησίας, διότι "το Σάββατον έγινε για τον άνθρωπο" και όχι το αντίστροφο. Το Άγιο Πνεύμα υπαγορεύει τους Ιερούς Κανόνες και ορίζει τις εξαιρέσεις.Στην ορθοδοξία δεν έχουμε κληρικαλισμό και όποτε έχουμε τέτοια φαινόμενα δεν είναι αρκετά για να ανατρέψουν το σύστημα της. Τα σχολαστικά τα αφήνουμε σε βατικάνειους ρετσετολόγους, αλλά από την άλλη δεν πρέπει να αμφιβητούμε την εγκυρότητα και χρησιμότητα των Ιερών Κανόνων. Ούτε βατικανισμός και ιησουιτισμός, αλλ'ούτε βίαια απάρνηση της Παράδοσης μας για να περισωθεί η ελευθερία.Oι κανόνες δεν θεσπίστηκαν ex cathedra τυρρανικής για να ευνοηθεί η "κάστα" των κληρικών, όπως ακούμε από πολλούς ορθοδόξους μάλιστα και για να καταδυναστευτεί το λαϊκό στοιχείο και να μπουν σε καλούπια ή υπό έλεγχο οι ελευθερίες ή τα προνόμια του νομικιστικά και δικανικώ τω τρόπω (άλλωστε για ελευθερίες και προνόμια μιλάνε οι ιδεολόγοι, εμείς έχουμε διακονίες, χαρίσματα και σχέσεις) .Οι κανόνες είναι εμπειρία της Εκκλησίας επί υπαρκτών ιστορικών θεμάτων και προβλημάτων και ο φαρμακευτικός τρόπος επίλυσης τους και αυτό αφορά ισότιμα κληρικούς και λαϊκούς.Ο Κύριος άφησε επί γης Εκκλησία και Ευαγγέλιο, διακριτούς ρόλους μεταξύ κλήρου και λαού και χαρισματικά πρόσωπα στην εκκλησιαστική κοινότητα. Υπάρχει η ετερότητα, υπάρχει και η ταύτιση, υπάρχει και η διάκριση. Ας μην μπερδεύονται όσοι θέλουν να μας επιβάλουν την γενικότητα και υπεροχή της γενικής ιερωσύνης επί του ο,τιδήποτε άλλου. Υπάρχει το μέτρον και πάντων χρημάτων μέτρον Χριστός ενανθρωπήσας.Ούτε όπλο επιβολής και άλλοθι ύπαρξης είναι οι κανόνες, αλλ'ουτε και περιττοί, αφού τάχα υπάρχει φωτισμός και φωτισμένοι(και οι διαλογιστές τα ίδια δεν λένε;) Και φυσικά ο καθένας λαμβάνει την ευθύνη του, έναντι του Κυρίου και των ανθρωπίνων ψυχών.
18 σχόλια:
Την ευχή σου Παππούλη. Χαιρόμαστε που ανέλαβες δράση.
Λοιπόν Παππούλη υπάρχουν τα διακονήματα και υπάρχουν τα χαρίσματα. Δέν είναι το ίδιο. Και απεργάζονται την οικοδομήν της Εκκλησίας. Κληρικαλισμός στην Ορθόδοξία σημαίνει, όπως μας το φανέρωσε ο Σμέμαν, την εξουσία των κληρικών στην Θ.Ευχαριστία, λόγω της φανταστικής τους βεβαιότητος ότι είναι διάδοχοι των αποστόλων, όχι στην πίστη, όπως εκφράστηκε απο τον Πέτρο στις πράξεις των αποστόλων, αλλά ότι λόγω διαδοχής κληρονομούν και το Άγιο Πνεύμα. Η κατάργηση των πάντων. Γι'αυτό και δέν υπάρχει κατήχηση. Επειδή δέν υπάρχουν πλέον χαρίσματα στην Εκκλησία, αφού έχουν συγχυστεί με την Χάρη των διακονημάτων. Ο ίδιος ο Μ.Βασίλειος ξεκίνησε την σύγχυση, η οποία σήμερα κατέκλυσε τα πάντα! Σήμερα δέν υπάρχει ενορία, διότι ο Ιερεύς ή ο παππάς είναι ο διιοκτήτης του Ναού και ο άρχων των ακολουθιών. Οι Αγιορείτες στις ακολουθίες προσεύχονται, ψάλλουν με την σειρά, όπως είναι και Ιερείς με την σειρά. Κανένας Αγιορείτης δέν φέρει τον τίτλο του Ιερέως. Διότι είναι διακόνημα. Ή θα έπρεπε να είναι. Σήμερα δέν λείπει ο λαός. Λείπουν οι Χριστιανοί. Και στους Ιερείς και στους λαϊκούς! Ο Γιατρός Παππούλη κάνει διάγνωση, δίνει το φάρμακο αλλά δέν δίνει την θεραπεία. Την θεραπεία, την κερδίζει ο άνθρωπος, ο άρρωστος, ο οργανισμός του, η φύσις. Η Θεία Ευχαριστία είναι και φάρμακο και θεραπεία, διότι τον αγιασμό τον δίνει μόνον ο Κύριος. Ο Ιερεύς πραγματοποιεί την θυσία και μόνον. Θυμήσου ότι θυσία είναι ο σταυρός του Θεού, στον οποίο μαρτύρησε απο την προδοσία και απο την άγνοια των ανθρώπων. Σήμερα στην Εκκλησία ο Ιερεύς επαναλαμβάνει το φρικτό μαρτύριο, γνωρίζοντας την φρικτή προδοσία απο μέρους των ανθρώπων. Για να θυμούμαστε την φρικτή προδοσία. Οι Χριστιανοί όπως και ο Ιερεύς δέν έχουν τίποτα να καυχώνται πραγματοποιώντας και επαναλαμβάνοντας το φρικτόν του Κυρίου Μαρτύριο.
Συμφωνώ πώς είναι ο Χριστός πού σώζει, και δεν ισχυρίστηκα πώς διακονήματα και χαρίσματα ταυτίζονται,αλλιώς θα είμασταν τόσο αποτελεσματικοί όσο οι Γιαπωνέζοι.Όμως οι ιερείς μας δεν είναι άψυχα medium εκτελεστές.Έχουν ποιμαντική ευθύνη είς τύπον και τόπον Χριστού και διά τούτο κρίνονται.
Οι κανόνες,δηλαδή,έχουν άπαξ θεσπισθή και ισχύουν αμετάβλητοι και αμετάθετοι εσαεί,πάτερ;Ταυτίζονται με το δόγμα που είναι η φανέρωση και η έκφραση και η γλωσσική αποτύπωση των καρπών της Τριαδικής Ζωής του πιστού;Έχει μετατραπή 'σε κενό γράμμα σήμερα,πια,όλη αυτή η συζήτηση.Δεν το αντιλαμβάνεσθε;Πού είναι η χάρις του Κυρίου,πάτερ;'Στα αναπαυτικά,βολικά,ευρύχωρα ανάκλιντρα και 'στους πλουσίους,ευμεγέθεις,γευστικούς μπουφέδες των κατά τόπους μητροπόλεων καθώς και 'στους χώρους ''ομιλιών''-κατηχήσεων-ερμηνείας του Λόγου του Κυρίου των ενοριών (όσων έμειναν ακόμη)του εκφυλισμού και της κενολογίας;Το κατ'οικονομίαν πού πηγαίνει εδώ;Περίπατο;Δε νομίζετε πως καταπονείτε αδίκως και κακήν-κακώς τους αναγνώστες σας(όσους) με το σχόλιό σας αυτό;
Δεν ξέρω τί καταλάβατε, αλλά ΠΟΥ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ;;;;;
Τώρα όσο για τα άλλα ο καθένας όπου τον παίρνει και όπου είναι η καρδιά του εκεί και βλέπει , εκεί και ασχολείται,όλα τα άλλα τα ΩΡΑΙΑ τα αντιπαρέρχεται...
'Στην οικονομία του Κυρίου και Θεού αναφέρομαι πιο 'πάνω και ό χ ι 'στην οικονομία των ανθρώπων που 'θέλουν να βασανίζουν τους συνανθρώπους των με την ανερμάτιστη αυτήν κανονολογία...
Ο νόμος του Θεού είναι ο αυτός με το νόμο που διδάσκουν και υπαγορεύουν και επιτάσσουν οι θεσπισθέντες κανόνες;Αυτά τα έργα,δηλαδή,που είναι nul ενώπιον του Κυρίου,είναι δυνατό να μας σώσουν,χωρίς το Πνεύμα Του και το οποίο έχουμε συσκοτίση και κρύψη με τις ανομίες και την εμπάθεια του νου και της καρδίας μας;
Αν επιμένετε πως ισχύει,κατά το σχόλιό σας,ο άνθρωπος για το Σάββατο,τότε για τί να μας λέγη η γραφή ''ΔΙΚΑΙΩΙ ΓΑΡ ΝΟΜΟΣ Ο Υ ΚΕΙΤΑΙ'';Δεν είμεθα υ π ό χάριν;Μένουμε ακόμη 'στο μωσα'ι'κό νόμο,'στη σκιά του,'στο καταπέτασμα αυτό και 'στα επιμέρους;'Στο κενό γράμμα;Δεν ήλθε ο πνευματικό νόμος του Κυρίου να μας λύση από τη δουλεία αυτή του νόμου της αμαρτίας 'στον οποίον και είμεθα προσδεδεμένοι σιδηροδέσμιοι;
Ο Νόμος του Μωυσή είναι το ίδιο με τους κανόνες των συνόδων;
Ο δίκαιος ζεί την εν Χριστώ ζωή με την χάρη και έτσι με την βιοτή του πληρώνει το ευαγγέλιο, είναι η ζώσα Γραφή, είναι κανών ο ίδιος για τους άλλους.
Συμπλήρωση 'μικρή:''πνευματικό ς''.
Άλλο συνοδικοί όροι και άλλο συνοδικοί κανόνες,πάτερ.Για τί εξισούτε τους κανόνες αυτούς με το μωσα'ι'κό νόμο;Οίκοθεν δε νοείται και δεν εξυπακούεται;Έπειτα,πού είναι η συνοδικότητα 'στο σήμερα που την έχουμε τόσο ανάγκη για την καταπολέμηση και τον αναθεματισμό της παναίρεσης του Οικουμενισμού;Περιέτυχε...λήθηι;
Οι κανόνες δεν είναι όροι (δόγματα) αλλά δεν καταργούνται ποτε. Μένουν απλώς ανενεργοί.
Οι ιεροί κανόνες είναι δρόμοι προς σωτηρία, αν δεν τους τηρούμε το βάραθρο είναι μπροστά μας. Καλά σε ποιά Εκκλησία ανήκετε;Δεν είστε ορθόδοξος; Δεν μπορώ να καταλάβω. Οι θεοφόροι πατέρες ήταν κληρικαλιστές όταν θέσπιζαν του κανόνες;Ο ίδιος πού θέσπισε τους όρους δεν θέσπισε και τους κανόνες
Ας διευκρινίσουμε,λοιπόν,πάτερ μου,μερικά πράγματα εδώ,επί τηι ευκαιρίαι του λόγου και του σχολίου σας.Με κάθε καλή πρόθεση και προαίρεσή μου για να μάθω και εγώ.
Οι κανόνες,εφ'όσον δεν αποτελούν δόγματα,όρους δογματικούς,συντελούν 'στη σωτηρία;Είναι αναγκαίοι;Για τι,δε,''μένουν απλώς ανενεργοί'';Ποίος τους κατέστησε ανενεργούς;Η εκκοσμίκευσή μας και το κοσμικό φρόνημα,το φρόνημα του κόσμου τούτου,του πεπτωκότος δεν είναι που τους έχει αχρηστεύση επί της ουσίας;
Έπειτα,κληρικαλισμός δεν υπάρχει,όταν οι κληρικοί μας θεωρούν και πιστεύουν για τους εαυτούς των πως είναι το κέντρο της θείας ευχαριστίας,το κέντρο του σύμπαντος,οι διάδοχοι των πυρφόρων Αποστόλων του Κυρίου;Δεν αποτελούν απλώς τον κ λ ή ρ ο που εξελέγη από τον Κύριο για να Τον υπηρετή,να Το διακονή,υπηρετώντας και διακονώντας,όμως,τους ανθρώπους Του,το λαό Του,το υπόλειμμα αυτό;Γίνομαι αντιληπτός ή όχι;Πώς και τι συμβαίνει,όμως,σ ή μ ε ρ α και/που οι ενορίες μας έχουν εκλείψη 'σε σημαντικό,επικίνδυνο βαθμό και σημείο και δε μετανοεί και δεν καλεί 'σε μετάνοια ουδείς,σχεδόν,για να μην αδικήσω και υπερβάλλω,από τους ''προκαθημένους της Ορθοδοξίας'' προκειμένου να θεμελιωθή και να ριζώση η κατήχηση,ο λόγος του Κυρίου 'στα νέα παιδιά,'στους νέους μας της Ελλάδος,που είναι τόσο αθεολόγητοι και αφιλοσόφητοι;Κάποιος ή κάποιοι ευθύνεται για την κατάσταση αυτή.Δε 'μπορεί να μένουμε αμέτοχοι και απαθείς ενώπιον των εγκλημάτων,τα οποία διαπράττουν οι ιερείς επί μονίμου βάσεως και να επαφιέμεθα 'στους στείρους κανόνες των πρακτικών των Οικουμενικών μας Συνόδων.Ή κάνω κάπου λάθος;Διορθώσατέ με ή,εάν 'θέλετε,συμπληρώσατέ με και μη καταφεύγετε 'στην ειρωνεία με την πρώτη αφορμή για να μας δείξετε πόσο πιστός είσθε εσείς και πόσον,αντιθέτως,άπιστοι εμείς...
Φαίνεται,αδυνατούμε να συνεννοηθούμε,εμείς οι Ορθόδοξοι και παρεξηγούμε και παρεξηγούμεθα αμέσως...
Εάν δ ε ν α ν α ν ή ψ ο υ μ ε,πώς είναι πιθανό και εφικτό να σώσουμε την ψυχή μας,πάτερ;Εάν δε μ ι σ ή σ ο υ μ ε το κοσμικό φρόνημα 'στο οποίο είναι σύσσωμη ερριμμένη η σημερινή Εκκλησία και Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος,εν προκειμένω,πώς δυνάμεθα να αντικρίζουμε το πρόσωπο του Κυρίου;Επαναλαμβάνοντας τα λόγια των Πατέρων και αρκούμενοι 'στα κενά περιεχομένου Μυστήρια και 'στους κανόνες που θέτουν προς πρόσκομμα οι ιερωμένοι 'στους πιστούς,'στους όσους ενορίτες έχουν,δηλαδή,μείνη και διέλθη...αβλαβείς και...σώοι από τη νοσηρότητα της επαφής και σχέσης μαζί των;Προσποιείσθε πως αγνοείτε τι συμβαίνει 'στην ελληνική/ελλαδική επαρχία,ειδικότερα,δηλαδή;Δεν είναι ζοφερή και αντίχριστη εξ ολοκλήρου η κατάσταση;Ζήτε 'στον αναπαυτικό...θρόνο σας για να δικαιολογήσετε τη θέση σας και εσείς;
Δεν σας ειρωνευτηκα. Πραγματικά, υπάρχει παραεξήγηση. Ξέρετε είμαστε στο διαδίκτυιο και όχι δύο γνωστοί πού συνομιλούν εκ του σύνεγγυς.
Υγιής ο προβληματισμός σας. Τώρα διευκρινίζονται όλα.
Για την κατάσταση πάντως επιτρέψτε μου να ας πώς πώς ήταν ΠΑΝΤΑ ΕΤΣΙ. Το ευαγγέλιο,οι κανόνες και η διασαφήνιση των δογμάτων δόθηκαν ακριβώς επειδή υπήρξαμε πάντα αμαρτωλοί και αφώτιστοι. Δόθηκαν σε κοινωνία χειραγωγουμένων(όχι πάντως από ανθρώπους) πού ζητούν την τελείωση τους. Αν είμασταν όλοι άγιοι, δεν θα χρειαζόμασταν ούτε τον Νόμο , ούτε την Χάρη.
Oι Ιεροί Κανόνες δεν έχουν δικαιικό αλλά ιαματικό χαρακτήρα. Μπορεί να μιλάνε στην ακαδημαϊκή θεολογία για κανονικό δίκαιο εξ επιδράσεως θεολογικής, αλλά δεν πρόκειται για Νόμο, παρόλο πού στο Βυζάντιο και στο σύγχρονο Σύνταγμα του φαρισαϊκού κράτους της Ελλάδος είναι και νόμοι. Πραγματικά εκνευρίζομαι όταν επισημαίνουν όλοι την κατάντια της σύγχρονης Εκκλησίας και την ισοπέδωση των πάντων, αφού όλα εξ άλλου είναι και κατάντησανάχρηστα. Ακριβώς αν κρατούσαμε την παράδοση μας, τότε θα είμασταν διαφορετικοί.Αν και σε γενικές γραμμές από την εποχή των Αποστόλων οι ίδιοι είμαστε.
Ακόμα και για τα δόγματα, πού υπαρχουν από πάντα και δεν χρειάζοντα την επικύρωση των ανθρώπων υπάρχει κανόνας της β΄οικουμενικής συνόδου. Οι άνθρωποι είμαστε αδύναμοι και χοντροκέφαλοι. Ο Θεός μιλά με την γλώσσα των ανθρώπων, αλλά αυτό δεν σημαίνει πώς ο Θεός εγκλωβίζεται σε κώδικες.
''Για την κατάσταση πάντως επιτρέψτε μου να ας πώς πώς ήταν ΠΑΝΤΑ ΕΤΣΙ.''.
Τι εννοείτε με το άνωθι;
''Αν είμασταν όλοι άγιοι, δεν θα χρειαζόμασταν ούτε τον Νόμο , ούτε την Χάρη.''.
Με αυτό;
Σ ή μ ε ρ α,έχουμε α ν ά γ κ η το Νόμο;Το δικανικό νόμο;Ζούμε υπό νόμον α κ ό μ η,πάτερ;Δεν έχουμε λάβη τη θεία Χάρη Του παιδιόθεν;
''Αν και σε γενικές γραμμές από την εποχή των Αποστόλων οι ίδιοι είμαστε.''.
Δε 'μπορώ παρά να αμφιβάλλω ισχυρότατα εδώ.Τίθεται εν αμφιβόλω αφ'εαυτού του,εάν κρίνουμε από το νέφος των μαρτυριών και ομολογιών Χριστού της εποχής εκείνης και,συνεπώς,των ανθρώπων Του.'Στο σήμερα,τι ε ί δ ο υ ς λαός τ ο υ Θεού,του Υψίστου και Παντοκράτορος,είναι αυτός,άρα γε,που υποτάσσεται και κυριαρχείται και διακατέχεται τόσον ευχερώς αφενός μεν από το ενυπόκριτο αυτό ιερατείο αφετέρου δε από τα ακάθαρτα πάθη του,γέμοντα και μιαίνοντα,κοινούντα και όσους,ακόμη,εναπέμειναν αγωνιζόμενοι και φίλαγνοι,φιλότιμοι,απαρνούμενοι;Β ο ώ ειλικρινέστατα,με κάθε ειλικρίνεια,μερικές,αρκετές φορές εκ των εγκάτων μου,από καρδίας μου για την παναθλιότητά μ α ς και δεν έχω παρά να αυτομέμφομαι και να ικετεύω τον Κύριο να μας συγχωρήση..
''Ακόμα και για τα δόγματα, πού υπαρχουν από πάντα και δεν χρειάζοντα την επικύρωση των ανθρώπων υπάρχει κανόνας της β΄οικουμενικής συνόδου.''.
Θα μας τον γράψετε κανόνα αυτόν;
''Οι άνθρωποι είμαστε αδύναμοι και χοντροκέφαλοι.''.
'Θέλετε να 'πήτε,προτιμητέον,''χονδροειδείς'' και σ α ρ κ ι κ ο ί.
'''Θέλετε να 'πήτε,προτιμητέον,χονδροειδείς και σ α ρ κ ι κ ο ί.''.
Δημοσίευση σχολίου