Tότες
εταραχτήκανε τα σωθικά μου και έλεγα πως ήρθε ώρα να ξεψυχήσω· κι’
ευρέθηκα σε σκοτεινό τόπο και βροντερό, που εσκιρτούσε σαν κλωνί στάρι
στο μύλο που αλέθει ογλήγορα, ωσάν το χόχλο στο νερό που αναβράζει·
ετότες εκατάλαβα πως εκείνη ήτανε η Ελλάδα*· αλλά δεν έβλεπα μήτε το
κάστρο, μήτε το στρατόπεδο, μήτε τη λίμνη, μήτε τη θάλασσα, μήτε τη γη
που επάτουνα, μήτε τον ουρανό· εκατασκέπαζε όλα τα πάντα μαυρίλα και
πίσσα, γιομάτη λάμψη, βροντή και αστροπελέκι· και ύψωσα τα χέρια μου και
τα μάτια μου να κάμω δέηση, και ιδού μες στην καπνίλα μία μεγάλη
γυναίκα με φόρεμα μαύρο σαν του λαγού το αίμα, οπού η σπίθα έγγιζε κι’
εσβενότουνε· και με φωνή που μου εφαίνονταν πως νικάει την ταραχή του
πολέμου άρχισε:
«Tο χάραμα επήρα
Tου Ήλιου το δρόμο,
Kρεμώντας τη λύρα
Tη δίκαιη στον ώμο,―
Kι’ απ’ όπου χαράζει
Ώς όπου βυθά,
Tα μάτια μου δεν είδαν τόπον ενδοξότερον από τούτο το αλωνάκι.»
Από την Κυριακή της Ορθοδοξίας στον
Ευαγγελισμό της Υπεραγίας Θεοτόκου και στην επέτειο της Παλλιγενεσίας
μας. Λαμπρό το διήμερο και με μεστά μηνύματα. Από τους δυό μας ποταμούς,
Ορθοδοξία και Ελληνικότητα, θα γευτεί μια νύχτα η έρημος καρπούς.
Φτάνει να το θελήσουμε και να μην αποστατησουμε, να μην λιγοψυχήσουμε,
να μείνουμε ζωντανοί και όρθιοι. Ας μεθύσουμε από την χαρά και την νίκη
της Αλήθειας και ας αντιπαλέψουμε κάθε ζόφο και κάθε μικρό ή μεγάλο
θάνατο.
Καλή λευτεριά καλά μου αδέλφια. Να δώσει ο άγιος Θεός, ο εκδικητής των δικαίων και των αδυνάμων και η Υπέρμαχος Δέσποινα, γρήγορα να απαλλαχτούμε από τα
φεουδαρχικά μιάσματα και την ντροπή της αμαρτίας. Στο χέρι μας είναι. Η
διεκδίκηση είναι μοναχά δική μας υπόθεση. Ο σταυρός νικά! Χρόνια πολλά! Καλή ανάσταση!
*φυσικά ο Σολωμός γράφει "εκείνο ήτανε το Μεσολόγγι"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου