Habemus papam

Aπό σχόλια μου στο Facebook. Δεν θα μπορούσα να έχω τίποτα με τον άνθρωπο. Εμένα με ενδιαφέρει η δική μας πλευρά. Τα λέμε στην νύφη να τ'ακούει η πεθερά.

Μην σας ενθουσιάζει η ασκητικότητα και η απλότητα του πάπα. Είναι ιησουιτική πρακτική η εξωτερική λιτότητα ούτως ή άλλως. Έτσι περιγράφει ο Ντοστογιέφσκη και τον μεγάλο ιεροεξεταστή εξωτερικά:σεβάσμιο και ασκητικό. Επίσης, όλες αυτές οι δημοσιοποιημένες φωτό από τους ασπασμούς on camera ασθενών είναι ασέλγεια επί του πόνου του άλλου. Και αυτά δεν τα λέω επειδή είναι παπικός. Είναι κοινές ασθένειες της όποιας θρησκευτικότητας.

 Ολα επικοινωνιακά είναι σε ανατολή και δύση.

Βεβαια η διαφορά είναι πώς στην ανατολή τα ψυχανεμίζεσαι αυτά. Στην Δύση είναι αρετή το σωστό μαρκετινγκ. Και φυσικά η Ελλάδα Δύση είναι.

Πού είναι τώρα " ο μαύρος πάπας" Πέτρος ο Ρωμάνος, "πεφωτισμένοι" μου "προφήτες";Ντροπή... Ήμουνα σίγουρος πώς πάλι κάτι θα βρίσκατε να δικαιολογήσετε τα αδικαιολόγητα ω θεουργοί, μάγοι, προφητολάτρες!

 Το ότι ένας ιησουίτης είναι απλός είναι τόσο θαυμαστό όσο το ότι ο Δαλάι Λάμα είναι χορτοφάγος ή ένας ορθόδοξος παπάς συντηρητικός στα πολιτικά. Ανατέλει ο ήλιος από την ανατολή;

  Μπορεί ο χι άνθρωπος να είναι καλός και ωραίος. Ο κάθε ηγέτης όμως δεν αποβάλει εύκολα τα δόγματα του Μακιαβέλι. Αφού πουλάνε. Έτσι πάει. Είναι απλό.

 Δεν είναι θέμα προκατάληψης. Αλλιώς ειδήμονες δεν θα μπορούσαν να είναι και οι υποστηρικτές του πάπα ή οι καθολικοί πόυ βλέπουν σε κάθε πάπα τον θρησκευτικό superman(υπερουμανισμός). Κάθε άνθρωπος με ευαιθησία και λογική, πού ξεχωρίζει από το κοπάδι μπορεί να δεί κάποια πράγματα

... ο Φραγκίσκος της Ασσίζης ήταν ένας θρησκόληπτος γκουρού. Απλά. Δεν υπάρχει τίποτα το συγκινητικό σε αυτό. Αλλά τον παραδέχομαι σαν ποιητή...

 Κοίτα αυτό που λέω πολύ απλά είναι πώς για έναν ιησουίτη η απλότητα είναι δεδομένο, όσο για έναν βουδδιστή πώς είναι χορτοφάγος. Και επίσης η δημοσιοποίηση των καλών επιδεικτικών έργων, μπορεί να είναι αρετή στην Δύση σαν μάρκετινγκ, αλλά σε ανθρώπινο επίπεδο είναι ασελγές. Μιλάω για δύο συγκεκριμένα θέματα πού βγάζουν μάτι.Και για να μιλήσουμε και για τα καθήμάς ακόμα θυμάμαι με οργή και θλίψη τις πόζες ενός δικού μας επισκόπου σε ένα νοσοκομείο παιδιών με καρκίνο. Τόοοοοσο συγκινητικό, αλλά κατά βάθος αισχρότατο. Αφού οι κάμερες διότι.

... αλλά η θρησκευτικότητα είναι αρρώστια αυτό τελεία και παύλα. Ο χριστός μας έδειξε τον δρόμο του ορθόδοξου ανθρώπου.Αυτό είναι ο στόχος ...

 Να σας ρωτήσω ρε παιδιά: Ξεχνάτε την σποδόν και τον σάκκον των Εβραίων; Τα καπέλα και την αυστηρή τιμιότητα των κουακέρων; Την απαθή παθητικότητα των βουδδιστών;Ολα αυτά πού τα κρίνουμε σαν αγαθά και αξιομίμητα είναι απλά θρησκευτικά στοιχεία και σημεία. Και ο φαρισαίος μια χαρά τίμιος ήτανε. Αλλά ο νόμος έγινε γι αυτόν καθρέφτης της αγιότητας του. Μπααα.. Δεν είναι εκει η ουσία. Θέλει αίμα πολύ. Και αφάνεια.

... η Sächische Zeitung παρατηρεί για τον νέο πάπα: «Ο Φραγκίσκος θα πρέπει να κάνει τελικά την Εκκλησία πιο μοντέρνα, πιο ανοιχτή στον κόσμο και πιο χαρούμενη. Όχι μόνο όσον αφορά στα θέματα πίστης, αλλά και στον τρόπο που παρουσιάζεται, τις κινήσεις, τη γλώσσα. Ο άνθρωπος από τη Λατινική Αμερική, ο οποίος φάνηκε τόσο συμπαθητικός, σεμνός και χαρούμενος, θα μπορούσε να επιφέρει κάποιες από αυτές τις αλλαγές». Η Εκκλησία δηλαδή είναι ένα σωματείο εξωτερίκευσης θρησκευτικών και κοινωνικών εκδηλώσεων και πρέπει να γίνει πιο μοντέρνα και χαρούμενη για να τραβάει πελάτες. Ενα σωματείο δηλαδή μέσα στα άλλα. Φυσικά το μάρκετινγκ είναι αρετή για τον πολιτισμένο κόσμο της Εσπερίας. Είναι αυτονόητο για τον καθένα πώς δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό στην παραπάνω έκκληση. Σας θυμίζει κάτι; Τα χαΐρια τα δικά μας. Του νεοβαρλααμισμού και της εκκοσμίκευσης της Εκκλησίας. Νομίζουμε πώς όλα είναι διαλεκτικά στο δίπολο συντήρηση-πρόοδος, όπως συμβαίνει στα κόμματα, στα σωματεία και τους φυσιολατρικούς συλλόγους. Ποτέ μας δεν γνωρίσαμε τον Χριστό.Γιατί αν τον γνωρίζουμε και έχουμε και εμείς τέτοιες αγωνίες, δεν πάμε καλά.

δεν καταλαβαίνω τίς τόσες αρές και αναθέματα κατά του καθολικισμού όταν εμείς ξεχνάμε να μαθαίνουμε(παθαίνουμε) την ορθοδοξία και όταν ούτως ή άλλως αποσχισμένοι είμαστε μετους δίπλα από την εποχή Φωτίου του Μεγάλου.Τί ηδονή υπερπίστης είναι αυτή; Και ο ήλιος ανατέλει από την ανατολή. Τί μας λέτε; Κάτι νέο;Γίναμε όλοι μας ορθόδοξοι; Εγώ όχι ακόμα....

Το θέμα με μας τους ορθοδόξους είναι ότι έχουμε πρόβλημα προσδιορισμού και προσδιοριζόμαστε από τους άλλους. Πάντα. Είμαστε ένα "αντί" σε όλα. Δεν μας αξίζει αυτό. Υπάρχουμε από μόνοι μας και ίσως είμαστε οι μόνοι πού υπάρχουμε. Αλλά δεν καταλάβαμε την αξία μας.