Κυριακή Ε΄Νηστειών: Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΤΗΡ ΗΜΩΝ ΣΑΒΒΑΣ

«Τους δοξάσαντάς με αντιδοξάσω»

Αγαπητοί μου  αδελφοί,

«Πανηγυρίζει χορεύουσα σήμερον η νήσος της Καλύμνου, εν πνεύματι ευφημουσά σε πίστει, Σάββα μακάριε».

Η χάρη και η ευλογία του Πανάγαθου Θεού επισκιάζει, ως  δρόσος Αερμών η καταβαίνουσα επί τα όρη Σιών, τους ταπεινούς στην καρδία ανθρώπους, επισκιάζει σε εκείνους τους ανθρώπους που απαρνούνται τον εαυτό τους, σηκώνουν τον  σταυρόν  τους  και δεν υψηλοφρονούν διότι «Ο Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν».

Ο ταπεινός και πράος στην καρδιά άνθρωπος, όταν παραδοθεί ανεπιφύλακτα στο Θεό και αφήσει τις επιθυμίες του και αφοσιωθεί ολοκληρωτικά, ψυχή τε και σώματι, στο θέλημα του Θεού, τότε θα πλημμυρίσει την καρδία του ειρήνη, χαρά και ευλογία και η ένωσή του με τον Πανάγαθο Θεό θα είναι πραγματικότητα.

Αυτή την ταπείνωση, αυτή την πραότητα, αυτήν την αυταπάρνηση στα του κόσμου τούτου πράγματα, αυτή την αφοσίωση επέδειξε στην επι γής ζωή του και ο Όσιος και Θεοφόρος Πατήρ ημών Σάββας, ο της Νήσου Καλύμνου θείος φρουρός και Δωδεκανήσου απροσμάχητος βοηθός.

Οι λόγοι του Σωτήρα Χριστού προς τους μαθητές Του Ιάκωβο και Ιωάννη, «ουκ οίδατε τι αιτείσθε», ήταν πάντοτε  φλογεροί και πάντοτε νωποί  στην ταπεινή καρδιά του μοναχού Σάββα.

Πράος και ταπεινός, σώφρων και αγάπης έμπλεως, δεν ζήτησε θέσεις και πρωτοκαθεδρίες, αξιώματα και υστεροφημίες αλλά, αφού εγκατέλειψε άπαντα τα του βίου τερπνά και πρόσκαιρα, στους ισχνούς ώμους του σήκωσε τον δικό του σταυρό και ζήτησε να βρεί, «ως η διψώσα έλαφος παρά τας διεξόδους των υδάτων», τον φραγγελωμένο, σταυρωμένο και αναστημένο Χριστό.

Το Άγιον Όρος, οι Άγιοι Τόποι, η Παλαιστίνη, η εγκαταβίωσή του στην σκήτη της Αγίας Άννας εν Χοζεβά, η Αθήνα, η Αίγινα, η Πάτμος, τόποι περισυλλογής  και προσευχής, και τέλος η μυροβόλος Κάλυμνος, με την χάρη του Τριαδικού Θεού, έγινε τόπος  εγκαταβίωσης, προσευχής  και ανάπαυσης της ψυχής του πράου και ταπεινού στη καρδία αγίου ανδρός. Η μετά του Αγίου Νεκταρίου συγκαταβίωσή  του στην Νήσον Ύδρα, συνέβαλε μεγάλως στην περαιτέρω πνευματική πρόοδο του ιερομονάχου Σάββα.

Η αξιάγαστος και αυστηρά άσκηση, οι πόλεμοι  και οι σκευωρίες υπό των μικρών ανθρώπων, η αρετή, η παροιμιώδης ταπείνωση, η απλότητα και η απαλότητα του χαρακτήρα, οι πνευματικές αναβάσεις, και προ πάντων οι πατρικές συμβουλές του Αγίου Νεκταρίου, έγιναν πνευματικό έρεισμα δια την πνευματική ζωή του πατρός Σάββα.

Κατά τον Θείον Παύλον, λέγοντας προς Φιλιππησίους, «πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ», όλα έχω την δύναμη για τον Χριστό να τα κάνω, ο οποίος με ενδυναμώνει, συνεχίζει αθόρυβα να ασκείται στο στάδιο των πνευματικών καμάτων του, ο ελάχιστος εν Κυρίω ιερομόναχος πατήρ Σάββας, ο νέος ασκητής της Νήσου Καλύμνου.

Προσευχή, αγρυπνία, μετάνοιες, νηστεία, η τροφή του ήταν τροφή ενός πτηνού, «μιά κουταλιά βρεγμένο σιτάρι την ημέρα και νερό από τον ποταμό», μαρτυρία πολλών Καλυμνίων πού γνώρισαν εκ του σύνεγγυς τον  σεβάσμιο Ιερέα, τον πνευματικό, τον πράο και ταπεινό τη καρδία και Άγιο της Καλύμνου,  Γέροντα Σάββα.

Ο Όσιος Σάββας, της Θράκης ο θεόσδοτος βλαστός και της Καλύμνου, ο πολύτιμος θησαυρός όλη του την καρδία την έδωσε σε Εκείνον, ο Οποίος σήμερα ανεβαίνει προς τα Ιεροσόλυμα και προλέγει τα μέλλοντα σ’ Αυτόν συμβαίνειν.

Ο Όσιος και Θεοφόρος Πατήρ ημών Σάββας της Καλύμνου, ο Μέγας Ασκητής, όλα τα συναισθήματά του τα κατάθεσε κάτω από τον Σταυρό Εκείνου, ο οποίος εμπαιγμούς και εμπτυσμούς και μάστιγας και κολαφισμούς και θάνατο υπέμεινε δια την σωτηρία του ανθρωπίνου γένους.

Ο Όσιος και Θεοφόρος Πατήρ ημών Σάββας, των Ιερέων το καύχημα, των Μοναζόντων το κλέος, της μετανοίας ο διδάσκαλος, έμπλεως αγάπης προς πάντα άνθρωπο, αγάπησε τον Νυμφίο της Εκκλησίας Χριστό και έτυχε παρ’ Αυτού δόξης αφθάρτου, και στεφάνου αμαράντου και έγινε κρουνός θείων θαυμάτων ανεξάντλητος και θερμός προστάτης και αντιλήπτορας, της Νήσου  Καλύμνου το σέμνωμα και της Ορθοδόξου Εκκλησίας ο αλάστορας.

Αυτήν την Αγία Μορφή, τον ταπεινό και πράο εργάτη του αμπελώνα του Κυρίου, φιλέορτοι Πατέρες και αδελφοί, εορτάζει σήμερα των Καλυμνίων η Νήσος και μετ’ αυτής σύμπασα η Ορθοδοξία.

Αυτόν τον επί γης ισάγγελο και θαυματουργό Άγιο με  ύμνους και ωδές πνευματικές τον παρακαλούμε και τον ικετεύουμε από την χαριτόβρυτο λάρνακά του να περιφρουρεί και να σώζει από πάσης επιβουλής εναντίας την νεολαία μας και μετά του ψαλμωδού ας ψελλίσουμε και εμείς:

«Ευχαρίστοις άσμασι, των Καλυμνίων η νήσος, προσκαλείται σήμερον των Ορθοδόξων τα πλήθη, μέγιστον νεοφανέντα εγκωμιάσαι, καύχημα ορθοδοξίας αναφανέντα, Σάββα τον θείον, τον ρύστην ταύτης ομού και πρόμαχον». ΑΜΗΝ.  

Ο.Λ.Κ.Α.Παΐσιος