Κυριακή του Ασώτου ή του Εύσπλαχνου Πατέρα

Κυριακή της επιστροφής του άσωτου γιού.Κυριακή της αγάπης του σπλαχνικού Πατέρα. Δεύτερη στο Τριώδιο, αλλά πρώτη στην ιεράρχηση προτεραιοτήτων πνευματικών. Η συναίσθηση, η μετάνοια, η απόφαση, η χαρά!

 

Η δύναμη της μετανοίας! Η αγιοποίηση των αμαρτωλών. Στην ορθοδοξία μιλάμε για άγιους τελώνες και μακαρίες πόρνες και ασώτους σεσωσμένους. Είναι η μοναδική πίστη στον κόσμο πού αναγνωρίζει σε έναν μετανοημένο άνθρωπο, όχι μόνο σωτηρία, αλλά και αγιότητα, πού σημαίνει θέωση. Ο υμνωδός αναφέρεται στην αγία Μαρία την πρώην πόρνη από την Αίγυπτο, ως αγγελική παρουσία στον κόσμο. Ενώ οι δύο κορυφαίοι απόστολοι είναι ένας αρνητής και ένας διώκτης. Ο δε Χρυσόστομος επιμένει να ονομάζει "μακαρία πόρνη" την αλείψασα με μύρο τον Κύριο, δηλαδή αγία, κατακτήτρια της μακαριότητας.Kαι πρώτος γευσάμενος τον παράδεισο, ο Ληστής! Ο μετανοημένος( ο πάντα μετανοημένος) Ληστής!

Σε καμιά χριστιανική ή χριστιανίζουσα πίστη ή ιδέα δεν υπάρχει αυτό το θαυμαστό. Και αν εξαίρεται η μετάνοια και τα αποτελέσματα της, αυτή προβάλεται ως ένα ηθικό εκφοβιστικό παράδειγμα, χωρίς να απέχουν όλα αυτά από μια συναισθηματολογία και έναν διδακτισμό. Στην ορθοδοξία όμως , ο μετανοημένος αμαρτωλός που αγιάζει, δεν είναι απλά ένα ηθικό πρότυπο, πού γλύτωσε τις κολάσεις και την καταδίκη. Είναι ένας πνευματικός πατέρας ή μητέρα πού βρήκε τον παράδεισο. Και μπορεί να οδηγήσει τα παιδιά του στον παράδεισο αυτόν. Όχι μόνο ως μοντέλο ηθικής και μεταστροφής. Αλλά με όλες τις χάριτες του αγίου Πνεύματος. Δεν είναι ένας άνθρωπος πού κατάκτησε την άφεση και προχώρησε, ούτε σέρνει την άφεση και την πρότερη ζωή του μέχρι το τέλος, για να παραδειγματίζει ή να βρίσκεται σε διαρκή απελπισία.Αυτή δεν υπάρχει ως παλιά κατάσταση, γιατί μεταβλήθηκε σε κάτι άλλο. Είναι ένας άνθρωπος πού ξεπέρασε την 'αφεση ως σταθμό απαραίτητο στην ζωή του, προχώρησε σε αγιότητα, προέκοψε στον Θεό, ξεπέρασε τους αγγέλους και έφτασε ως τον θεωμένο άνθρωπο. Καινός άνθρωπος!

Η κοινωνία μας είναι ασφυκτικά ηθικολόγα. Δεν συγχωρεί εύκολα, δεν κατανοεί την αδυναμία του ανθρώπου, αν και αποτελείται από ομοιοπαθείς καθ΄ολα μα καθ΄ολα ανθρώπους! Ειδικά τα θρησκευτικά περιβάλλοντα βρίθουν από τέτοιες συμπεριφορές. Είναι πολύ δύσκολο να διακρίνει ο άνθρωπος μεταξύ της άρνησης και καταδίκης του Κακού, από την άρνηση και την καταδίκη  του κακού αδελφού του. Και πιό δύσκολο είναι για τον καθένα χωριστά και για όλους εμάς μαζί να δούμε κατάματα τις ελλείψεις, τις πτώσεις, τα λάθη μας και να τα αντιμετωπίσουμε. Για να σωθούμε βέβαια, να γιατρευτούμε. Πάσχουμε τον φαρισαϊσμό και την αγανάκτιση του μεγαλύτερου αδελφού. Ψάχνουμε σαν σύνολο, αλλά και σαν οντότητες τον εξορκισμένο αποδιοπομπαίο τράγο , στον οποίο εναποθέτουμε με ασφάλεια και ανακούφιση όλες τις αμαρτίες του κόσμου, την ενοχή για το Κακό στον κόσμο, για το οποίο ηθικά υπεύθυνοι είμαστε τις περισσότερες φορές όλοι μας.

Πίστη δυνατή στην παντοδυναμία και την αθωότητα του Θεού χρειάζεται. Ο Δημιουργός μας δεν ευθύνεται για ένα τόσο ευμετάβλητο και ευπαθές δημιούργημα, αφού Αυτός μας έπλασε τέλειους και εμείς αποστατήσαμε ελεύθερα. Κάθε γογγυσμός εναντίον του αμαρτωλού, είναι μια προσβολή, μια κατηγορία στον Θεό για το ηθικό κακό πού επικρατεί στον κόσμο. Αντί να μεταστραφούμε, να νιώσουμε την ανάγκη ιατρείας, να αποδεχτούμε την συλλογική και ατομική ευθύνη σε όλα τα δεινά πού γίνονται πλάι μας, γύρω μας, απανταχού της οικουμένης, ψάχνουμε τον αίτιο και τον φταίχτη έξω από μας.Ο κατήγορος είναι και βλάσφημος. Ο αμετανόητος πνευματικός αυτόχειρας. Ο συκοφάντης επιδεικνύει την μεγαλύτερη ασπλαχνία. Ο ηθικολόγος πέφτει στην δεινότερη αίρεση της αθεΐας.

Η Μεγάλη Σαρακοστή είναι μια ευκαιρία επανεξέτασης της οπτικής μας για τον Θεό, τον κόσμο, τον αδελφό, επαναπροσδιορισμού της αποστολής και του έργου μας σε αυτήν την γη, θαυμάσια ευκαιρία έμπρακτης φιλοσοφίας πάνω σε ότι αφορά την σωτηρία και τελείωση μας. Διότι τους "βάλτους" δεν τους αγαπάει ο Θεός. Μας έπλασε για να κινούμαστε διαρκώς προς την τελείωση, την μεγάλη επιστροφή στην μακαριότητα. 

Την ευχόμαστε για όλους μας!

ππκ 3-2-2015