Οι μη ιδόντες και πιστεύοντες

Μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύοντες...

Τί γυρεύουμε εμείς σήμερα κάθε Κυριακή πρωΐ, και κάθε πρωΐ,όρθρου βαθέως σαν τις μυροφόρες, γύρω από μία αγία τράπεζα πού εικονίζει αυτόν τον τάφο του Χριστού τον καινό,

γύρω από ένα Ποτήρι, γεγονός της ανάστασης, 

όπου ανάμεσα στ άλλα κατέρχεται ο Κύριος ως εν μέσω των μαθητών Του,

μαθητών όχι αρχαίων αλλά νέων,με την λαχτάρα του Θωμά να δεί να αγγίξει και να ΖΗΣΕΙ... 

Τί γυρεύουμε...

 Δεν είναι όλο αυτό η ζώσα μαρτυρία μας στην πίστη της ανάστασης;...

Γυρεύουμε Χριστό Αναστάντα να μας πεί το Χαίρετε και το Ιδού εγω μεθ ημων ειμι... 

Από την πρώτη Κυριακή εκείνη της Εκκλησίας, 

το κάθε γλυκοχάραμα είναι συνάντηση με άγγελο λευκοφόρο πάνω στο λίθο του μηνύματος, 

κάθε μεσημβρία μια καρδιά πού καίγεται στον δρόμο για τους Εμμαούς, 

κάθε εσπέρα μια παράκληση στον Ιησού να μείνει κοντά μας για να μην μας καταλάβει η νυχτα... Ομολογία αναστάσιμη. 

Πήρε μια ανα-τροπή η ζωή μας από κείνη την νύχτα την επιφώσκουσα την μία των σαββάτων...

Κάθε στιγμή μια συνάντηση με τον Ιησού, ένα νέο ευαγγελικό γεγονός στην μακρά ιστορία του ανθρώπου... 

Αυτή η Ανάσταση διχοτόμησε την ιστορία. 

Οχι πιά προ Χριστού και μετά Χριστόν χρόνος,

μα προ Αναστάσεως και μετά την Ανάστασιν άνθρωπος.