Ο Λάζαρος ονομάζεται από το ευαγγέλιο "φίλος του Χριστού".
Οι πατέρες ερμηνεύουν την φιλία αυτή με πνευματική έννοια και δίνουν κάποιες προϋποθέσεις για το ποιοί από εμάς είναι φίλοι με τον Χριστό.
Ωστόσο όμως ο Χριστός ως τέλειος άνθρωπος και όχι μόνον τέλειος Θεός, είχε ένα φίλο, σαν να ήταν ο καθένας από εμάς.
Είναι συγκλονιστικό να σκέφτεται κανείς, πώς κάποτε ο Θεός περπάτησε σε αυτή την γη ως απλός άνθρωπος και μοιράστηκε τις κοινές ανθρώπινες συνήθειες.
Το φαΐ, τον ύπνο, την χαρά, την θλίψη και την φ ι λ ί α.
Τελικά ο άνθρωπος επειδή είναι δεμένος με αυτή την γη και την φύση του, γοητεύεται όταν ενθυμείται κάτι τέτοιο και αυτή η πραγματικότητα μας φέρνει πιό κοντά στον Χριστό μας, πού έζησε και αυτός σαν άνθρωπος.
Η Γραφή λέει: Η μάνα και ο πατέρας μου με εγκατέλειψαν, ο Κύριος όμως δεν με εγκατέλειψε ποτέ.
Όποιος μένει ορφανός από ανθρώπους, φίλους, αγαπημένους, συγγενείς κάνει φίλο τον Χριστό.
Και αυτό είναι το μεγαλύτερο προνόμιο, πού μπορεί να υπάρξει ποτε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου