O νέος της σημερινής περικοπής φαίνεται ότι αγαπούσε πολύ την θρησκεία και φύλαττε τις εντολές του Θεού.Γι αυτό και ο Χριστός τον συμπάθησε και τον κάλεσε σε ανώτερες καταστάσεις: στην τελειότητα, την αγιότητα. Αυτός όμως όπως κάθε "λογικός" άνθρωπος, ένας από εμάς, αγαπούσε και την ζωή του, τον μικρόκοσμο του, τα αποκτήματα του και έφυγε λυπημένος(απογοητευμένος) από τον Χριστό.
Πολύ συχνά ο Χριστός δεν μας ζητα τόσο δύσκολα πράγματα και φοβερά. Δεν είμαστε όλοι προωρισμένοι για την ζωή της αποταγής, του μοναχού, του ιεραποστόλου, του ασκητή μέσα στον κόσμο. Κατά την πνευματική μας κατάσταση μας ζητά ο Χριστός μια μικρή ή μεγαλύτερη θυσία, , μια στέρηση, λίγο παραπάνω προσευχή, ελεημοσύνη, ευσπλαχνία, λίγο παραπάνω φιλότιμο στην άσκηση... και ευθύς αρχίζουμε την γκρίνια, τις προφάσεις, τις δικαιολογίες...
Να ξέραμε πόσο δειλοί και αφιλότιμοι δειχνόμαστε πολλές φορές..Ο Θεός επαιτεί(ζητιανεύει) σχέση αγάπης με μας, σχέση αφοσίωσης, εμπιστοσύνης. Αν τον αγαπούσαμε με αυτόν τον τρόπο θα τρέχαμε να Τον αγαπήσουμε προτού μας το ζητήσει, να κάνουμε το ο,τιδήποτε για να μην χάσουμε την σχέση μαζί Του. Και μείς κολλάμε στις μιζέριες και στα "ψιλικατζίδικα" τσαλίμια μαζί Του...Πωπω μίρλα!
Οι άγιοι δεν έθεσαν στον εαυτό τους διλήμματα, διαβαθμίσεις και προϋποθέσεις. Μόλις άκουσαν το ευαγγέλιο έτρεξαν να το κάνουν πράξη. Αυτο θα πεί έρως, εμπιστοσύνη, αυτογνωσία και θεογνωσία. Ευθέα, ίσια, αντρίκεια πράγματα...
'Οπως ο άγιος Στυλιανός,όπως ο μέγας Αντώνιος, ο οποίος όταν άκουσε το σημερινό ευαγγέλιο, δεν κάθησε να ψάξει συμβολισμούς και προαιρέσεις, αλλά βγαίνοντας από τον ναό, πήγε αμέσως και μοίρασε τα υπάρχοντα του στους φτωχούς και ακολούθησε τον δρόμο του Χριστού.
Κάθε συναξάρι σχεδόν, ξεκινά με αυτή την πράξη. Κάθε άγιος αρχίζει την πορεία του με αυτό το μοίρασμα της περιουσίας στους φτωχούς. Και αυτό δεν είναι ούτε τυπική επανάληψη, ούτε τυχαία αναφορά.Είναι η αγάπη της τελειότητας. Η αυθεντική αγιότητα.Η αγωνία να αρέσω στον Θεό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου