Από π. Panagiotis Kostoulas

"Στην Ρώμη, στην κατακόμβη της Πρίσκιλλας, σώζεται μια από τις αρχαιότερες χριστιανικές εικόνες, η τοιχογραφία των τριών Παίδων στο καμίνι της φωτιάς (3ος αιώνας). Οι νέοι φοράνε φρυγικούς σκούφους και κοντά φορέματα, όπως συνήθιζαν οι Πέρσες. Οι φλόγες αναπηδούν γύρω τους σαν να τις φυσάει άνεμος από ψηλά, όπως διηγείται η Βίβλος. Πάνω από τα τρία παιδιά ένα πουλί κρατώντας κλαδί στο στόμα πετάει και τους προστατεύει."

Κάθομαι και κοιτώ

πως έχουν τα χέρια ψηλά,

λένε οι ειδικοί είναι σύμβολο

της προσευχητικής τους στάσης

μέσα στην κάμινο του πυρός,

αλλά εγώ, να με συμπαθάτε,

πιο πολύ σα να χορεύουν μου φαίνονται.

Σα να πλημμύρισε η χαρά από μέσα τους

και τους παρέσυρε σε χορό,

σα να μέθυσαν μέσα εκεί

χωρίς να υπάρχει

ούτε γλέντι με μουσική,

ούτε τραπέζι με φαΐ,

ούτε άφθονο γλυκό κρασί.

Μια αμφιβολία μόνο μένει αναπάντητη.

Άραγε η χαρά αυτή

φούσκωσε στα στήθη τους

αφότου είδαν πως το ανεξήγητο αεράκι

που φυσηξε στο κλειστό καμίνι

λυγούσε τις φλόγες

και τις έκανε να τους προσκυνούν

αφήνοντάς τους ανέγγιχτους;

Ή η χαρά αυτή ήταν κάτι το άλλο,

το διαφορετικό,

που ηταν φωλιασμένη στην ψυχή

και την καρδιά τους,

και ξεκινούσε από αυτή την σχέση

που είχαν με τον Θεό που πίστευαν,

που αγαπούσαν,

που λαχταρούσαν;

Είναι χαρά γιατί κάτι κέρδισα,

κάπως γύρισε η ζυγαριά της ζωής υπέρ μου,

και τώρα θα αλλάξουν κάποια, ίσως, πράγματα δυσάρεστα,

ή είναι χαρά γιατί μέσα στην καρδιά μου

υπάρχει αυτή η σχέση η ζωντανή

με κάτι άλλο,

με Κάποιον άλλο,

που αυτή γεννά την χαρά μέσα μου

σε τέτοιο βαθμό,

με τέτοια ποιότητα,

που στο καμίνι (γιατί όχι και της ζωής!)

εγώ σηκώνω τα χέρια ψηλά

και χορεύω αναίτια για τους πολλούς;

Ε βρε και συ απορίες που τις κουβαλάς;

Θα μου πείτε οι περισσότεροι....

(Η φωτογραφία καθώς και οι αρχικές πληροφορίες προέρχονται από τον π. Efraim Gkivisis ο οποίος πολύ όμορφα από καιρού εις καιρόν μας ενημερώνει για θέματα που άπτονται της χριστιανικής αρχαιολογίας και τον ευχαριστούμε!)