Η δεύτερη άρνηση και το μαρτύριο του απoστόλου Πέτρου

Από ένα απόκρυφο πρωτοχριστιανικό κείμενο , που αναφέρεται όμως στην γνήσια παράδοση της Εκκλησίας της Ρώμης, μαθαίνουμε πώς όταν ο Νέρων ο παράφρων αυτοκράτορας πυρπόλησε την αιώνια πόλη, έριξε την ευθύνη στους χριστιανούς.Τότε άρχισε μέγας διωγμός. Ο απόστολος Πέτρος , γέρος πια και αναγνωρισμένος σαν στύλος της Εκκλησίας, δειλίασε, αρνήθηκε τον Χριστό για δεύτερη φορά και εγκατέλειψε την Ρώμη και το ποίμνιο του στο έλεος των διωκτών. Οδεύοντας όμως,  είδε σε οπτασία τον Χριστό να πορεύεται προς την Ρώμη. Σταμάτησε, έφριξε και ρώτησε τον γλυκύ του διδάσκαλο: "Κύριε, που πάς;". Ο Ιησούς απάντησε: "Πάω στην Ρώμη για να ξανασταυρωθώ", εννοώντας τα μαρτύρια και τους διωγμούς της Εκκλησίας. Τότε ο γηραιός Απόστολος συνήλθε, μετανόησε και επέστρεψε στην Ρώμη και στο ποίμνιο του. Οι αρχές τον συνέλαβαν αμέσως και τον καταδίκασαν σε σταυρικό θάνατο. Ο άγιος Πέτρος όμως θεώρησε τον εαυτό του ανάξιο για μία τέτοια τιμή, μια και αρνήθηκε ξανά τον ίδιο τον Κύριο του,να μαρτυρήσει δηλ. όπως ακριβώς ο Κύριος του και ζήτησε από τους δήμιους να τον σταυρώσουν ανάποδα(με το κεφάλι κάτω). Έτσι με το πανάγιο μαρτύριο του ο κορυφαίος Απόστολος και τον εαυτό του αποκατέστησε  και τον διδάσκαλο Του εδόξασε, επιστρέφοντας έτσι στο κορυφαίο αποστολικό του αξίωμα.

Λέγεται επίσης , χωρίς να είναι ιστορικά εξακριβωμένο πώς ο απόστολος Πέτρος μαρτύρησε την ίδια ημέρα με τον άγιο Παύλο και ότι πηγαίνοντας και οι δύο προς την σφαγή, συναντήθηκαν στον δρόμο και ασπάστηκαν ο ένας τον άλλο. Αυτό όμως θεωρείται ιστορικά αβάσιμο, μια και ο Παύλος μαρτύρησε τρία χρόνια αργότερα διά αποκεφαλισμού. Η παράδοση για τον ασπασμό των αποστόλων πλάστηκε ακριβώς για να τονιστεί η συμφιλιώση μεταξύ των δύο μερίδων της Εκκλησίας διά των αντιπροσώπων τους: του Πέτρου ως των εξ Ιουδαίων χριστιανών προασπιστού και του Παύλου ως πατέρα των εξ εθνών χριστιανών.