Όταν σταθούμε μπροστά στον Θεό...

«Εγώ δε λέγω, ότι οι εν τη γεέννη κολαζόμενοι τη μάστιγι της αγάπης μαστίζονται. Και τι πικρόν και σφοδρόν το της αγάπης κολαστήριον;»
Ισαάκ Σύρου

Όταν σταθούμε μπροστά στον Θεό, ενώπιοι ενωπίω θα είναι για μας φώς ή πυρ καταναλίσκον; Τί φοβερή αίσθηση! Όλα τα δεδομένα και οι σταθερές, οι προσοπωληψίες , οι ιδέες, οι εντυπώσεις και τα σχήματα καταρρέουν! Η Τρομερότερη συνέντευξη σε μιά στιγμή ελαχιστότερη και από το κοσμικό συμβατικό δευτερόλεπτο... Ας συμφιλιωθούμε με τον Θεό που είναι Αγάπη όσο είναι νωρίς. Στο τώρα. Γιατί όταν βρεθεί έξαφνα μπροστά μας και μας βρεί αποστειρωμένους από Αγάπη και Ουσία ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΝ ΑΝΤΕΞΟΥΜΕ.

 Όλοι μας κάποτε έχουμε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας. Ο αδύναμος άνθρωπος χρειάζεται ενέσεις αυτοπεποίθησης και αυτοδικαίωσης. Όμως όταν αυτή η συναίσθηση παγιωθεί, τί ελεεινή διαστροφή!Όταν η αυτοσυντήρηση μεταστραφεί σε ειδωλοποίηση και υπερηφάνεια, τί ξεπεσμός! Πολλές φορές ατενίζουμε με λύπηση και ειρωνία τον ψωροφαντασμένο. Σκεφτήκαμε ποτέ ΤΙ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΔΙΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ σε παρομοια περίπτωση; Για συμπόνοια είμαστε. Όλοι μας...Ας κάνουμε την μεγάλη χάρη στους εαυτούς μας, να αποφέυγουμε τόσο την αυτολύπηση όσο και την ψωροπερηφάνια. Είμαστε εικόνες Του και παραπάει να παραπαίουμε.

 Ας μην επαναστατούμε ενάντια στον Θεό. Δεν βάζουμε εμείς τους όρους. Να συμφιλιωθούμε γρήγορα με αυτήν την μοναδική αλήθεια. Ο Θεός δεν ελέγχεται ούτε κρίνεται για τίποτα. Έχουμε προσκολληθεί τόσο στα κοσμικά δεδομένα, πού Τον θέλουμε ελεγχόμενο. Ας μας δώσει ο Θεός την ελευθερία της κατανόησης και της σοφίας για να βρούμε την ειρήνη μεσα μας. Τίποτα δεν είμαστε χωρίς τον Θεό, γιατί αυτός ΕΙΝΑΙ. Εμείς υπάρχουμε δι'αυτού και όχι αλλιώς.