Θεοφανώ η αγία και οι βασιλείς της Ρωμανίας

16 Δεκεμβρίου.Εορτάζει η αγία Θεοφανώ η βασίλισσα.

Νήστευε, κοιμόταν κατά γης, φορούσε κατάσαρκα τρίχινο χιτώνα, πού τον έκρυβε επιμελώς με τα βασιλικά ρούχα, ελεούσε ακατάπαυστα, διακονούσε ασθενείς, ΟΝΟΜΑΤΙΖΕ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ από δούλο μέχρι άρχοντα με το προσωνύμιο ΚΥΡΙΕ ΜΟΥ και τους έβαζε μετάνοια. 

Ο μακαριστός π. Ρωμανίδης γράφει πώς πολλοί από τους ήρωες της Ρωμηοσύνης είναι Άγιοι της Ορθοδοξίας. Και επιβεβαιώνεται ασφαλώς.

Ποιός λαός, ποιό γένος έβγαλε ποτέ τέτοιες βασίλισσες; Τι λέω βασίλισσες; Αυτοκράτειρες. Κοσμοκράτειρες της εποχής τους. Τί να μας πούν Ελισαββέτες, Ισαβέλλες, Βικτωρίες, Αντουανέττες και αυτό το φεουδαρχικό αιμομικτικό ανεμοκάτωμα της δεσποτείας; Υπάρχει σύγκριση;

Αυτή είναι η αληθινή Ρωμανία. Το αληθινό Βυζάντιο. Με το μεγαλείο της Ελληνίδας και την Ταπείνωση της Χριστιανής. Με λίγα λόγια η  ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ! 

Χαλάσαμε σαν γένος από τον καιρό πού οι πλαστογραφημένοι αστοί με όλα τα κουσούρια των πραγματικών αστών αυτοχρίστηκαν ελίτ και πήραν στα χέρια τους τα νήματα. Ζούμε στο ψευτορωμαίικο του αγίου Κοσμά του Αιτωλού.Φραγκέψαμε.Φτιάξαμε την χώρα της κομπίνας, της πονηριάς και της μαγκιάς. Πάει η αληθινή περηφανεια και το φιλότιμο. 

Στην Ρωμανία ήσουν σκαφτιάς, αγωγιάτης και υπηρέτης και σε έχριζαν αυτοκράτορα. Και αυτός ο πρωην αγωγιάτης είχε όλο το μεγαλείο και την πιστότητα του ηγετικού ανθρώπου. Τώρα ηγέτες είναι τα ξεπλύματα και τα τσουτσέκια, πού νομίζουν πώς κρατούν από κούνια και βασιλικά δέντρα. Απ εξω ασβεστωμενοι τάφοι και από μεσα βρωμα και δυσωδία.Και ο λαός τους προσκυνά και έχει ιδανικό να τους μοιάσει. Κάποτε όμως ένας "πληβείος" μπορούσε να τους ξεπεράσει και να τους κυβερνήσει. Κάποτε...Γιατί στην Ρωμανία σημασία είχε ο ΡΟΛΟΣ ΚΑΙ Η ΑΞΙΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΣΤΗΡΙΖΕ, σαν μια ψηφίδα σε σχέδιο θεϊκής οικονομίας και όχι η καταγωγή ή η οποιαδήποτε επιφάνεια.

Στην Ρωμανία ο βασιλιάς λεγότανε "δεσπότης". Και τέτοιοι υπήρξαν πολλοί. Οι περισσότεροι όμως έμοιαζαν και φέροταν σαν Άγιοι , σαν χριστοί Κυρίου. Έφτανε να είσαι αλλόδοξος, αιρετικός ή αιμοβόρος για να περάσεις στην Ιστορία σαν "τυρρανήσας", βασιλίσκος, ασήμαντος δηλαδή τύρρανος και όχι αυτοκράτωρ σεβαστός των Ρωμαίων. Λαός και σύγκλητος σου ορμούσε και σε έκανε κομματάκια. Γράφει ο συγγραφέας Θεοτοκάς,με λίγα λόγια και ολίγον αλλαγμένα, πώς κάποτε τούτους εδω τους δρόμους(της βασιλευούσης) τους διάβαιναν βασιλείς σεβαστοί, Τσιμησκήδες και Φωκάδες και Κομνηνοί , με μίτρα και σάκκο, άνθρωποι σεβάσμιοι , πού σου έρχοταν να τους φιλήσεις το χέρι. Τώρα η σάρα και η μάρα(αναφερόμενος στην τότε επίσκεψη του Γερμανού ψευδο-Κάιζερ)...Και είναι τραγικά επίκαιρος.

Φασουλήδες κυβερνάνε. Αποκομμένοι από τον λαό, τα προβλήματα και ασφαλώς την Παράδοση και την ιδιοσυγκρασία του.Ξεπεσμένη ψευδοαριστοκρατία και εκφυλισμένοι "επαναστάτες" του χτες, τζάκια με τσαρούχια και φράκο. Η μιζέρια του αρχοντοχωριάτη και του πρώην τσιφλικά.Εργολάβοι τυχάρπαστοι της μάσας με το επίχρισμα του Ευρωπαίου ανώτερου ανθρώπου.

Το φταίξιμο βέβαια είναι σίγουρα δικό μας. Όπως λέει μια φίλη μου:

"βαριόμαστε να κυβερνήσουμε τον εαυτό μας και τον αναθέτουμε στα ξεπλύματα και τα τσουτσέκια!! ασταμάτητη αυτοκτονία μέχρι αφανισμού..."

Και έχει δίκιο!