H Eκκλησία μας, αύριο Κυριακή 16 Νοεμβρίου, εορτάζει την μνήμη του αγίου αποστόλου και ευαγγελιστού Ματθαίου. Είναι λειτουργικό έθος στην εκκλησία μας, όποτε εορτάζεται Κυριακή κάποιος απόστολος, να προτιμάται η ανάγνωση ευαγγελικής περικοπής από την ημέρα μνήμης του, κατ'εξαίρεσιν και λόγω της εξαιρετικής θέσης πού κατέχουν οι δώδεκα στην αγιολογική συνείδηση. Έτσι λοιπόν η περικοπή αφορά την κλήση του Ματθαίου στο αποστολικό αξίωμα και την υποδοχή πού έκανε στον Κύριο ο απόστολος σε ένα τιμητικό δείπνο, όπου παρευρίσκονταν τελώνες και αμαρτωλοί και στιγματισμένοι εν αμαρτίαις άνθρωποι της περιοχής.Το δείπνο αυτό εγείρει την αγανάκτηση των θρησκευομένων ανθρώπων, της μερίδας των Φαρισαίων, οι οποίοι σκανδαλίζονται διότι μετά των αμαρτωλών συναναστρέφεται ο Διδάσκαλος , για να ακούσουν την απάντηση πώς: "έλεον θέλω και ου θυσίαν" και πώς αυτοί που έχουν ανάγκη ιατρού είναι οι ασθενείς και οι αδύναμοι και όχι οι "ισχύοντες ιατρού".
Ας έρθουμε πρώτον στην περίπτωση του αποστόλου Ματθαίου, ο οποίος πριν από την κλήση του ονομάζοταν Λευίς και μετά την κλήση ονομάζεται από τον Κύριο "Ματθαίος", που σήμαίνει "δώρον Θεού". Είναι σύνηθες στην ανατολική αρχαία παράδοση οι κύριοι να ονοματίζουν τους δούλους, διότι αυτό είναι δείγμα πώς τους εξουσιάζουν και ορίζουν την ζωή τους. Έτσι μεγάλοι άνδρες της παλαιάς και καινής διαθήκης μετονομάζονται από τον Θεό, εις ένδειξιν ότι τίθενται υπό μία θεία αποστολή . Και το όνομα τους είναι χαρακτηριστικό της αποστολής τους. Ο Λευίς λοιπόν, διαφεύγει από την εξουσία του πλούτου, της αμαρτίας , του κόσμου , από την κοινή επωνυμία και κατάσταση των ανθρώπων και γίνεται Δώρον Θεού. Όχι απλώς μετονομάζεται αλλά τίθεται υπό την εξουσία της Αγάπης, της καινής ζωής. Και το νέο όνομα του δικαιώνεται από την θέση πού κατέχει στην εκκλησία. Είναι ένα δώρον Θεού για τους χριστιανούς αφού μας παρέχει την αποστολική και ευαγγελική διδασκαλία πρώτον, διά του ευαγγελίου πού συνέγραψε, αλλά και ως αιώνιο παράδειγμα μεταστροφής και μετανοίας.Έτσι ένας δύσχρηστος και φορτικός εξουσιαστής, ένας τελώνης όχι μόνο άχρηστος, αλλά και φορτικός και επικίνδυνος για τους πολλούς ανθρώπους, γίνεται χρηστικός, χρήσιμος, θεού δώρον, λαμβάνει ουσία και αποστολή ανάμεσα τους, μεταμορφώνεται σε παρουσία θεϊκή και ευλογία.Ότι αγγίζει ο Θεός το επαναφέρει από την αχρησία και την κατάρα, στην χρησιμότητα και την ευλογία!
Αλλά ο Ματθαίος είναι μια ευλογημένη φυσιογνωμία και πριν από την κλήση. Η θέση του είναι δεινή βέβαια και είναι λαομίσητος και σύμφωνα με την θρησκευτική παράδοση και κοινωνική πρόληψη είναι ένας άνθρωπος πού καταπιέζει τον λαό, προσβάλει τον Θεό του Ισραήλ, ζεί με αδικίες και εκμετάλλευση των άλλων, αφού είναι φοροεισπράκτορας κατακτητών και φοροεισπράκτορας ειδωλολατρών και συγκαταλέγεται κατά τους Προφήτες με τις πόρνες και τους αδίκους της γης, τους λεγομένους "πλουσίους και πονηρούς".
Αυτός ο στιγματισμένος άνθρωπος φαίνεται όμως να έχει μια κρυφή πνευματικότητα και αξία πού δεν είναι ορατή στον καθένα.Στην περίπτωση του Ζακχαίου , πού ήταν και αυτός τελώνης, ο Κύριος τον διάλεξε ανάμεσα σε πολλούς τελώνες της Ιεριχώ, επιβραβεύοντας την λαχτάρα του να δει τον Μεσσία. Στην περίπτωση όμως του Ματθαίου δεν υπάρχει κίνηση και πρωτοβουλία από τον ίδιο, αλλά ο ίδιος ο Χριστός τον συναντά στο τελωνείο, στον χώρο της αμαρτίας του και τον καλεί. Διότι σε αυτόν διαβλέπει αξία, κρυφόν αγώνα, μετάνοια και μεταμέλεια πού δεν την βλέπουν όσοι θέλουν να κατακρίνουν και να βάζουν ηθικές ετικέτες. Βλέπει ο Κύριος την καρδία. Και πράγματι, το ευαγγέλιο του Ματθαίου μας αποδεικνύει έναν άνθρωπο πού γνωρίζει κάλλιστα τον Νόμο και τους Προφήτες, περισσότερο από τους άλλους ευαγγελιστές. Αυτό προϋποθέτει το εξής: Πώς αυτός πού ήταν άνομος και απόκληρος για το Ισραήλ , είχε κρυφό αγώνα και αγάπη για τον Νόμο του Θεού. Όταν αμάρτανε από αδυναμία ή φρικτή συνήθεια είχε πάντα προ οφθαλμών του το ανόμημα του και ίσως με ανεκλαλήτους στεναγμούς διήνυε την ζωή του. Γι αυτό και μόλις μια αχτίδα φωτός, διαπέρασε το σκοτάδι της απελπισίας του, η ώρα της κλήσης του, αμεσως ακολουθεί τον Χριστό και αφήνει την προηγούμενη ζωή της μειοδοσίας και του θανάτου, αλλά και τα πλούτη και την οικία του.
Τόσο ο ίδιος ο Ματθαίος, όσο και οι συνανακείμενοι τελώνες και πόρνες πού βρίσκονται στο σπίτι του,προφανώς με ανάγκη και πόθο μιας αλλαγής πνευματικής, μας αποδεικνύουν μια τεράστια αλήθεια, πού οι ευσεβιστικοί φακοί μας αδυνατούν να κατανοήσουν.Κάθε άνθρωπος, σε όποια κατάσταση αμαρτίας και αν βρίσκεται, σε όποια σφάλματα έχει πέσει, όποια ζωή τρυφής και αδικίας και αν κάνει, ενάντια σε κάθε φαινομενολογία και προκατάληψη, κρύβει μέσα του μια νοσταλγία για επιστροφή στον Θεό, μια κρυφή πνευματικότητα μετανοίας , πού είναι προτιμότερη από χιλιάδες θυσίες και από μυριάδες προσφορές των καλών θρησκευομένων της γης.Σε κάθε άνθρωπο μπορούμε να συναντήσουμε τον Θεό, σε όποιο βούρκο και αν έχει πέσει. Αν σκεφτούμε με ειλικρίνεια και ταπεινό πνεύμα, οφείλουμε να παραδεχτούμε πώς όλοι μας ανεξαιρέτως μοιραζόμαστε την αφόρητη βρωμιά της αμαρτίας, ουδείς δίκαιος ενώπιον του Θεού και όλοι αναπολόγητοι έναντι της μοναδικής Του αγιότητας. Άρα όλοι συνασθενείς και όλοι σε κοινο παρανομαστή, έχουμε ανάγκη από την μετάνοια και από την παρουσία Του. Του Αυτού γένους οι άνθρωποι και κοινή η αναφορά πάντων των ανθρώπων. Από την στιγμή λοιπόν πού οι πάντες έχουμε "χρείαν ιατρού" πόσο καταχρηστική, αλαζονικά καταχρηστική και άδικη είναι αυτή κατηγοριοποίηση των ανθρώπων σε αυτοδίκαιους και αμαρτωλούς, σε ανθρώπους της επιφάνειας και του περιθωρίου, σε αδίκους και δικαίους!
Ο Κύριος ζητά από εμάς έλεον και ου θυσίαν. Όταν δεήσουμε επιτέλους να ελεήσουμε τον εαυτό μας με αυτομεμψία και συγκλονιστική ταπείνωση και τους αδελφούς μας με αδιάκριτη αγάπη και ευσπλαχνία για την κοινή μας συνασθένεια, ίσως κατανοήσουμε τα βαθιά λόγια του Κυρίου . Ίσως η κοινή για όλους αγάπη συντρίψει κάθε όριο, περιθώριο και διαχωρισμό. Η Εκκλησία, ως κοινό θεραπευτήριο είναι παρούσα. Ας μην λησμονούμε στιγμή τον ιαματικό της ρόλο μέσα στον κόσμο. Αυτή είναι το δώρο του Θεού για τους ανθρώπους.
ππκ σάββατον 15 νοεμβρίου 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου