Ο ΘΕΟΣ ΖΗΤΙΑΝΕΥΕΙ

 

Η μνήμη του ελεήμονα Ιωάννη μας υπενθυμίζει πώς ο ίδιος ο Θεός είναι το κορύφωμα της ελεημοσύνης και η ελεημοσύνη των αγίων, δεν είναι απλά ένας κατάλογος καλών πράξεων, ένας αλτρουϊσμός, αλλά αγώνας για μίμηση του Θεού, με ανυστερόβουλη διάθεση και φιλότιμο ότι επιστρέφουν στον Ίδιο αυτό πού έλαβαν. 

Ο Θεός είναι ελεήμων και επαίτης. 

Κοινώς ζητιάνος. 

Επαιτεί και όχι απαιτεί.

Επαιτεί από εμάς αυτά πού ο ίδιος μας χάρισε γι αυτούς πού δεν μπορούν να τα έχουν. Υλικά και πνευματικά. 

Αυτή είναι η ευγένεια και η διακριτικότητα Του. 

Θα μπορούσε να συλήσει αποθήκες, να κατακεραυνώσει φιλάργυρους πλουσίους και να γεμίσει τα χέρια των φτωχών και των αδικουμένων. 

Δεν το κάνει όμως. Ζητιανεύει από εμάς αυτό πού μπορούμε να δώσουμε και αυτό πού μπορούμε να στερηθούμε.

Διαχειριστές είμαστε και όμως μας αντιμετωπίζει σαν να είμαστε ιδιοκτήτες. Ενώ έχουμε απλώς την χρήση , μας ατενίζει σαν να έχουμε την διακριτική ευχέρεια. 

Λεπτότητα θεϊκή και ταπείνωση άφατη!

Εμείς θα προδώσουμε την αγάπη Αυτή; 

Μετά ας μην αγαναχτούμε για την κόλαση πού δημιουργούμε για τον εαυτό μας και τους γύρω μας. 

Εμείς μεγαλώνουμε το χάσμα!