Άγιος Γεώργιος,το παλληκάρι της πίστης μας, ο των αιχμαλώτων ελευθερωτής και των πτωχών υπερασπιστής, ασθενούντων ιατρός, βασιλέων υπέρμαχος, τροπαιοφόρος και των Μαρτύρων ταξίαρχος.
Μαρτύρησε πάνω στην άνοιξη της λεβεντιάς και της νεότητας του, γι αυτό και άνοιξη τον εορτάζει η Εκκλησία.Πέθανε μαρτυρικά για να συμβασιλέψει με τον Αναστημένο μας Κύριο, γι αυτό και η μνήμη του είναι ζυμωμένη με την ανάσταση και το πάσχα. Γιατί οι δίκαιοι ζουνε εις τον αιώνα και ο θάνατος δεν τους κατακυριεύει, αλλά με τον θάνατο τους νίκησαν και εκείνοι τον θάνατο με Πρώτο τον Αγιο των Αγίων και Κύριο τους.
Και ο υμνωδός μας καλεί να ευωχηθώμεν, γιατί ανέτειλε το Έαρ και να καταστέψουμε τον μεγαλομάρτυρα του Χριστού με εαρινά άνθη και αναστάσιμες υμνωδίες.Ο άγιος Γεώργιος είναι λαοφίλητος άγιος. Αυτός σηματοδοτεί την έναρξη του θέρους και στον αντίποδα , το άλλο παλληκάρι ο άγιος Δημήτριος την έναρξη του χειμώνα.
To όνομα του είναι εξελληνισμένος τύπος αρμενικού ή ιβηρικού βαρβαρικού ονόματος( ο άγιος κατάγοταν από καππαδοκική οικογένεια),ενώ ο υμνωδός με ποιητική και θεολογική διάσταση, τον ονομάζει αξίως φέροντα το όνομα Γεώργιος, γιατί αναδείχθηκε του Θεού το γεώργιον, η καλή και εύφορη γη δηλαδή πού απέφερε πολλαπλασίονα πνευματικό καρπό.
Συμπαθής και ελεήμων στουςαιχμαλώτους, ταπεινούς και αδικημένους, ακόμα και στους αλλόθρησκους πού τον σέβονται και τον τιμούν και φοβερός εκδικητής των ταπεινών έναντι των αδίκων και των ισχυρών της γης. Τα θαύματα του πολλά και η παρρησία του μεγάλη.Τα όπλα πού φέρει στην εικόνα του , αλλά και η δρακοκτονία έχουν περισσότερο πνευματικό χαρακτήρα και δικαιώνουν τον τίτλο του ως Τροπαιοφόρου.Με το μαρτύριο του κατανίκησε τον παγγέλαστο και ανίσχυρο νοητό δράκοντα διάβολο και με τα πνευματικά όπλα της πίστης, της ομολογίας και της προσευχής κατίσχυσε πάνω στον όφι των πειρασμών και της δοκιμασίας και αναδείχθηκε υπέρμαχος των ορθοδόξων και όλων όσοι τον επικαλούνται με πίστη.Έχουν όμως και ρεαλιστικό και παρακλητικό χαρακτήρα, καθ όσον οι οπλοφόροι άγιοι και μάλιστα οι στρατιωτικοί, εικονίζονται αρματωμένοι από τον καιρό εκείνο πού την Ρωμανία επιβουλεύοταν επιδρομείς από το εξωτερικό και αιρετικοί από το εσωτερικό και έψαχνε ενίσχυση και προστασία στα ιερά και όσια της.
Η Εκκλησία μας ψάλλει:
Ἐν θαλάσσῃ με πλέοντα, ἐν ὁδῷ με βαδίζοντα, ἐν νυκτὶ καθεύδοντα, περιφρούρησον, ἐπαγρυπνοῦντα διάσωσον, παμμάκαρ Γεώργιε, καὶ ἀξίωσον ποιεῖν, τοῦ Κυρίου τὸ θέλημα, ὅπως εὕροιμι, ἐν ἡμέρᾳ τῆς δίκης τῶν ἐν βίῳ, πεπραγμένων μοι τὴν λύσιν, ὁ προσδραμὼν ἐν τῇ σκέπῃ σου.
Πολλά είναι τα θαύματα τα μαρυρούμενα και πραγματικά, αλλά και οι λαϊκές παραδόσεις κατά τόπους για τον άγιο. Αυτήκοος υπήρξα μαρτυριών για την παρουσία και το πέρασμα του, παλαιών χριστιανών, οι οποίοι πολλές φορές άκουσαν τον καλπασμό και τον ήχο από τις οπλές των αλόγων του,πέριξ των ναών και των ναϋδρίων πού φέρουν το όνομα του.Μάλιστα , υπήρχε παλια συνήθεια να μαζεύουν τις πέτρες και τα χαλίκια από τον δρόμο και να τις εναποθέτουν στον χώρο πού είναι οι ναοί του, για να χρησιμοποιηθούν σε χρηστικά έργα. Αυτό είναι μια αρχαία συνήθεια, προχριστιανική ελληνική συνήθεια.Πρόκειται για το έθος του "αργού λίθου" όπως λέγεται, απόδειξη πώς διαιωνίζονται τα καλά έθη μέσα στους αιώνες και τις θρησκείες και πώς αυτός ο ελληνισμός είναι αρχαία και διαιώνια δύναμη και γένος παλαιό και ζωντανό.
Η μεγαλύτερη ευλογία και χαρά ήταν πού προσκύνησα πέρσι τον τάφο του , στην Λύδδα της Παλαιστίνης.
Χρόνια πολλά σε όσους και σε όσες εορτάζουν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου