Το δέκατο εωθινό ευαγγέλιο, είναι και αυτό από την μαρτυρία του θεολόγου και ευαγγελιστή Ιωάννη. Αναφέρεται στην φανέρωση του Αναστάντος Χριστού σε επτά μαθητές, στην θάλασσα της Τιβεριάδος και στην θαυμαστή αλιεία. Έπειτα οι μαθητές γευματίζουν με τον Αναστάντα Κύριο.
Θέλοντας ο Ιωάννης να μας εισάγει στην διήγηση χρησιμοποιεί το ρήμα "εφανέρωσεν". Ο Αναστημένος δηλαδη Χριστός, αποκαλύπτει τον εαυτό Του σε αυτούς πού Εκείνος θέλει και οι οποίοι του είναι και οικείοι, αλλά και άξιοι. Δεν πρόκειται για μια απλή εμφάνιση, αλλά για μια φανέρωση, πού σημαίνει αποκάλυψη καθαρή της θεότητας και της δύναμης Του. Οι μαθητές ήταν επτά από τους ένδεκα: Ο Σίμων Πέτρος, ο Θωμάς, ο Ναθαναήλ, ο Ιωάννης με τον Ιάκωβο και άλλοι δυο πού δεν κατονομάζονται. Αυτή την φορά η φανερωση δεν γίνεται στα Ιεροσόλυμα, την πόλη πού σκοτώνει τους προφήτες και λιθοβολεί τους αποστόλους του Χριστού, αλλά στην φιλική και ειρηνική Γαλιλαία. Πράγματι, ο Άγγελος διά των μυροφόρων εμήνυσε, όπως ξέρουμε, στους έντεκα να πάνε στην Γαλιλαία, όπου θα δουν τον Κύριο. Ο Χριστός λοιπόν είναι ο απόλυτος Κύριος της αποκάλυψης όχι μόνο σε επίπεδο προσώπων, ή χρόνου , αλλά και τόπου.
Πηγαίνοντας λοιπόν για ψάρεμα, όπου ήταν η βιοποριστική τους ασχολία, ο Σίμων και οι λοιποί, στάθηκαν άτυχοι γιατί δεν έπιασαν τίποτα, ενώ κοπίασαν όλη νύχτα.Έπρεπε να μην σταθούν τυχεροί στην αλιεία τους οι μαθητές και για να καταδειχθεί το θαύμα πού θα ακουλουθήσει, επειδή χωρίς του Χριστού δεν μπορούν πλέον να ποιήσουν ουδέν, αλλά χωρίς Αυτόν παραμένουν άγονοι και άκαρποι. Αλλά και για να γίνει φανερό, πώς αφού κάποτε κατέλιπαν τα πάντα για να Τον ακολουθήσουν, κάθε παλινδρόμηση εις τα οπίσω, δεν ωφελεί και δεν αποδίδει πνευματικούς και υλικούς καρπούς, αλλά μάλλον και ζημιώνει. Γιατί είναι πλέον αλιείς ανθρώπων και ιεραπόστολοι, και η φύση της εργασίας και αποστολής τους μετηλλάχθη και είναι αντιδιαμέτρου αντίθετη, πνευματική και όχι υλική, ουράνια και όχι επίγεια, αμέριμνη και όχι πλήρης βιοτικής μέριμνας.
Το πρωΐ όμως στέκεται ο Αναστάς Κύριος στην ακρογιαλιά και εκείνοι δεν Τον γνωρίζουν, γιατί είναι επιλογή του Χριστού να είναι ξένος ή οικείος στους ανθρώπους πλέον, αλλά και η ετέρα μορφή πού υπονοείται ότι λαμβάνει μετά την ανάσταση, δεν είναι σε όλους γνωστή και οικεία. Ίσως η απελπισία και απιστία των μαθητών στον Θεό πού έως τότε τους φρόντιζε και μεριμνούσε και για τα απλούστερα των αναγκών τους, τους κατέστησε ανάξιους να αναγνωρίσουν το πρόσωπο Του. Όμως αυτό πού δεν καταφέρνουν οι ανθρώποι, το προνοεί και το καταρτίζει με εξουσία ο Θεός. Και τους γίνεται φανερός, ως Εκείνος ηθέλησε, όταν αποδεικνύει την παντοδυναμία Του και την επιβολή Του στην φύση.Τους προστάζει λοιπόν, ακόμα άγνωστος, να ρίξουν το δίχτυ στα δεξιά του πλοιαρίου και ιδού τα ψάρια πού έπιασαν ήταν τόσα πολλά, ώστε να δυσκολεύονται να τραβήξουν απάνω και αυτό το δίχτυ!
Τότε ακριβώς και μετά το θαυμαστο σημείο γίνεται αντιληπτός και φανερός ο Κύριος τους. Γιατί, μόνον αυτός και αποκλειστικά Αυτός είχε την εξουσία του λόγου, ώστε να επιβάλλει στην φύση να υποταχτεί στο θέλημα Του, για την αγάπη και φροντίδα των αγαπημένων Του και άλλωστε ήταν αυτός πού και πριν την Ανάσταση, με θαυματουργικό τρόπο και άλλοτε είχε θαυματουργήσει σε μια πρώτη αλιεία, όταν εκάλεσε τους μαθητές, αλλά και εχόρτασε τους πεντακισχιλίους με πέντε ψωμιά και δυό ψάρια.Πρώτος, πού Τον αναγνωρίζει είναι ο αγαπημένος μαθητής Ιωάννης, πράγμα πού δηλώνει πώς η αντίληψη του η πνευματική ήταν πιό οξυμμένη και λόγω της αγνότητας, και της πνευματικής του προκοπής, αλλά και της αγάπης πού είχε στον Χριστό. Ο Ιωάννης αποκαλύπτει τον Χριστό στον Πέτρο και αυτός περιζωνύεται ένα ρούχο, γιατί είναι γυμνός και πέφτει στην θάλασσα να συναντήσει με θέρμη και πόθο τον Χριστό. Ο Ιωάννης είναι ο θεολόγος πού αποκαλύπτει τον Θεό στον ποιμένα της Εκκλησίας, πού είναι ο Πέτρος και ο ποιμένας τρέχει αφού ενδυθεί με θέρμη και ζήλο, εκεί πού του δείχνει ο θεολόγος, δηλαδή αυτός πού μιλάει με τον Θεό και Τον αναγνωρίζει. Και στην Εκκλησία ο γέροντας, ο φωτισμένος, ο προφήτης,ο επίσκοπος, υποδεικνύει πού εστί ο Θεός, όταν τον αναγνωρίζει και καθοδηγεί τους πιστούς εκεί όπου βρίσκεται, με πρώτους τους ποιμένες της Εκκλησίας.
Στην συνέχεια πλησιάζουν και οι άλλοι μαθητές με το πλοιάριο και στο παράγγελμα του Χριστού, να φέρουν τα ψάρια τα οποία έπιασαν στο γυαλό, τα μετρούν και τα βρίσκουν εκατόν πενήντα τρία.Εδώ, πολλοί ερμηνευτές ομιλούν για έναν συμβολισμό. Εκατόν πενήντα τρία, χωρίς να πιστοποιείται όμως, ήταν τα έθνη και τα γένη των ανθρώπων την εποχή του Χριστού. Έχουμε δηλαδή εδώ ένα σημείο, μιά πρόσκληση ιεραποστολικού χαρακτήρα. Ιδιαίτερα μετά την Ανάσταση, οι μαθητές αποστέλλονται σε όλα τα έθνη για να κηρύξουν το ευαγγέλιο και να γίνουν αλιείς ανθρώπων. Όπως κάποτε ο Χριστός τους είπε να μαζέψουν τα περισσεύματα από το θαύμα των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων, για να μην χαθεί κανένα κλάσμα, και αυτό είχε εκκλησιαστικό χαρακτήρα και εικόνιζε το σώμα της Εκκλησίας, έτσι και τώρα τους καλεί να περιμαζέψουν όλα τα ψάρια, δηλαδή όλα τα έθνη. Αυτό το σημείο της θαυμαστής αλιείας είναι μια καθαρή ιεραποστολική πρόσκληση για μαρτυρία της Ανάστασης σε όλον τον κόσμο. Και αυτό κατά πολύ εξηγεί γιατί το θαύμα γίνεται όχι στην Ιουδαία και την Ιερουσαλήμ , της ιουδαϊκής πίστης και του εβραϊκού νόμου και του στυγνού εθνικισμού, αλλά στην Γαλιλαία των ειδωλολατρών, ΄πού εικονίζει τον κόσμο των εθνικών, τον εξουϊουδαϊκό κόσμο, πού πρέπει να αναγνωρίσει το ευαγγέλιο και την ανάσταση.
Τέλος, έχουμε μια καθαρά ευχαριστηριακή εικόνα.Όταν οι μαθητές βγαίνουν και συναντούν τον Χριστό, στον γυαλό, βλέπουν έτοιμο ψωμί και ψαρι στα κάρβουνα ψημένο, χωρίς να προέρχεται από αυτά πού έπιασαν οι ίδιοι, αλλά με μυστηριακό και μυστηριώδες τρόπο φερμένα εκεί. Οι πατέρες λένε πώς, αφού ο Υιός και Λόγος του Θεου είναι ο δημιουργός, όλης της κτίσης, άρα αυτό το ψωμί και το ψάρι πάνω στην ανθρακιά, δημιουργήθηκε εκείνη την στιγμή, απο του μηδενός από τον Χριστό, πού είναι ο δημιουργός, ο συντηρητής και προνοητής του παντός. Και πράγματι ο Χριστός τους προσκαλεί να προγευματίσουν και τους μοιράζει τον άρτο και το εκ του μηδενός δημιουργημένο ψάρι , με ευχαριστηριακό τρόπο, δηλαδή τελώντας μυστικά μια προεικόνιση της θείας λειτουργίας. Τόσο ο άρτος, με τον οποίο ταύτισε ο Χριστός το Σώμα Του, όσο και ο ιχθύς πού συμβολίζει την ανθρώπινη φύση του Χριστού, αλώβητη από το άλας της θαλάσσης της αμαρτίας, είναι ευχαριστηριακά στοιχεία. Είναι πολύ σημαντικό πού συνδυάζονται με την ιεραποστολή των μαθητών και με μια αναστάσιμη φανέρωση, γιατί για ακόμα μια φορά αποδεικνύεται πώς η Ευχαριστία είναι συνδεμένη με την ανάσταση και αποκαλύπτει τον Χριστό στους πιστούς, αλλά και πώς το μυστήριο της Εκκλησίας πού οικοδομείται από την επικείμενη ιεραποστολή, συγκροτείται και ουσιοποιείται από την Θεία Ευχαριστία. Κανείς από τους μαθητές δεν τολμούσε να ρωτήσει τον Χριστό ποιός ήταν, από δέουσα συστολή και θάμβος, όμως όλοι πλέον γνώριζαν πώς ήταν ο Κύριος τους, γιατί για ακόμα μια φορά τους έγινε φανερός στην κλάση του άρτου.
Αυτή μας λέει ο ευαγγελιστής Ιωάννης ήταν η τρίτη φανέρωση του Χριστού μετά την ανάσταση. Εδώ πρέπει να εννοήσουμε πώς ήταν η τρίτη κατά το ευαγγέλιο του Ιωάννη. Η πρώτη στην Μαγδαληνή στον κήπο των μνημείων, η δεύτερη στους ένδεκα και τον Θωμα(προσμετράται ως μία γιατί ο τόπος είναι κοινός) στο υπερώο, η δε τρίτη τώρα στην Τιβεριάδα. Και λέμε κατά Ιωάννην τρίτη, γιατί γνωρίζουμε πώς ο Χριστός εμφανίστηκε και σε άλλους πριν από την εμφάνιση, τους οποίους μνημονεύουν οι άλλοι τρεις ευαγγελιστές.
Ας μας μείνει από την σημερινή περικοπή ως μήνυμα το ευχαριστηριακό στοιχείο της, πού είναι και εκκλησιαστικό. Τελώντας, το μυστήριο της θείας ευχαριστίας σε κάθε σύναξη μας, διατρανώνουμε την ύπαρξη μας ως ενιαίο εκκλησιαστικό σώμα, Σώμα δε Χριστού. Σε αυτό το παρατεινόμενο εις τους αιώνας Σώμα Χριστού, πού είναι αυτή η Εκκλησία, προσκαλούνται πάντα τα έθνη, ώστε να γνωρίσουν "του φρικτού μυστηρίου την δύναμιν", την ύπαρξη της Εκκλησίας, πού θεμελιώθηκε με τον Σταυρό και την Ανάσταση του Χριστού. Και εδώ στο μέσον βρίσκεται ο αναστημένος Ιησούς Χριστός, πού μοιράζει τον αρτο και μας προσκαλεί να γίνουμε ένα σώμα, χωρίς να χαθεί κανείς. Αυτόν παρακαλούμε και σε Αυτόν δεόμεθα να μετάσχουμε εκτυπώτερον της γλυκείας του μεθέξεως, στην ανέσπερη Ημέρα της Βασιλείας Του.
1-8-2015 ππκ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου