Η εορτή του Θεολόγου έρχεται να μας θυμήσει πώς αληθινός
θεολόγος δεν είναι αυτός πού πληρούται από γνώσεις και φέρεται από
τάσεις και ρεύματα, αλλά κατά το χαρακτηριστικό λόγιον σύγχρονου
γέροντα, "αυτός πού ανέπεσε στο στήθος του Ιησού και άκουσε έναν έναν
τον χτύπο της καρδιάς Του".
Η ακαδημαϊκή από την όντως θεολογία, διαφέρει
στον βαθμό και την θέση πού διέφερε η Μάρθα με την Μαρία. Η Μάρθα
περιεσπάτο περί πολλήν διακονίαν, ενώ η Μαρία καθήμενη στα πόδια του
διδασκάλου απολάμβανε την διδασκαλία
Του. Χρήσιμη και ωφέλιμη ήταν η Μάρθα και είχε και αγάπη και διακονία, διακονία δε πολλή.Πλην όμως ήταν η Μαρία πού διάλεξε την αγαθή
μερίδα.
Αυτή η αγαθή μερίδα είναι τόσο δύσκολη στον ορισμό και την
προσέγγιση της.
Είναι ποθούμενον από μια καρδιά συντετριμμένη και
τεταπεινωμένη, γεμάτη την μακαρία χαρμολύπη και την πιό κρυφή και
πολύτιμη ταπείνωση. Καθώς τρέμει και πονά μέσα στο υπαρξιακό της
σκοτάδι, νιώθει δέος και συντριβή για την τάχα αναξιότητα της, όταν
έρχεται το φως του Θεού να την πληρώσει με παρθένα συναίσθηση και από
τότε ζεί μέσα σε χαροποιον τρόμο και καταλαβαίνει πώς ήταν χαμένη και
βρέθηκε , νεκρή και ανέζησε.
Πριν από την επίσκεψη του Θεού δεν υπήρχε
γι αυτήν ζωή. Και αν χάσει κάποτε αυτή την επίσκεψη γνωρίζει πιό καλά
από τον καθένα πώς είναι ο θάνατος.
Οι άλλοι δεν ζούν, ούτε γνώρισαν τί
εστί όντως Ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου