Σήμερα. ακούγοντας τις πράξεις των αποστόλων, πόύ αναφέρονται στην
διδασκαλία του αποστόλου Παύλου στην Αθήνα,εννόησα αμέσως γιατί οι
αργόσχολοι ανόητοι φιλοσοφούντες έχασαν το ιστορικό και πνευματικό
παιχνίδι. Συγκρίνοντας τους, με τους ευλαβείς και πιστούς ανθρώπους, με
τους οποίους τελεσαμε την θεία λειτουργία, στο μικρό ταπεινό εκκλησάκι
μας, ειδα πού είναι η άπλαστη και αυθεντική σοφία και πού η μωρία και ο
εμπαιγμός. Οι χλευαστές έμειναν στις ηδονιστικές και στωϊκές φιλοσοφίες
τους και έπαιζον για την ανάσταση νεκρών, μέχρι πού τους σκέπασε ο
τάφος και πάνε και αυτοί να χάνονται. Οι εξουθενημένοι όμως και οι απλοί
νίκησαν τον κόσμο και ακόμα λειτουργούσαμε τον αναστάντα, δύο χιλιάδες
χρόνια μετά, σε ένα μικρό νησί, σε ένα μικρό εκκλησίδιο, μία μικρή της
ημέρας ώρα, με την ίδια ένταση, πίστη και πεποίθηση των αποστολικών
εκείνων χρόνων. Ο σταυρωμένος νίκησε.
Διαβάζοντας σχόλια για τα θρησκευτικά σε αναρτήσεις πού με έκαναν tag,
βλέπω πόσο φιμωμένο απαιτούν τον κλήρο στην Ελλάδα και τους
στερεότυπους, καλά ταξινομημένους στην ιδεοληπτική λογική αφορισμούς,
για διαχωρισμό εκκλησίας κράτους,απαξίωση της θρησκευτικότητας στην
Ελλάδα κλπ κλπ φληναφήματα. Ένα έχω να πώ γιατί βαριέμαι τους σαχλούς
και τους ανόητους:Ποιός σας ρώτησε μωρέ; Δεν θα περάσουν οι ιδεοληψίες
σας. Και πάλι σε μάς θα περάσει.
Μεγαλύτερη αρλούμπα από το να γίνει τι μάθημα παγκόσμια θρησκειολογία με
επιλογή του μαθητή, δεν έχω ξανακούσει.Ένα αντιπαιδαγωγικό χαρμάνι
άχρηστων συσσωρευμένων πληροφοριών σε ένα ήδη επιβαρυμένο μαθητή, με
μηδενικό αντίκρυσμα. Τα θρησκευτικά δεν είναι θρησκειολογία, ούτε
κατηχητικό βέβαια. Είναι θεολογικό μάθημα πού αφορά συγκεκριμένες
θρησκευτικές και ιστορικές συνιστώσες σε ένα συγκεκριμένο ιστορικό και
εθνικό πλαίσιο και αφορά όλους, χριστιανούς και μη μαθητές. Ούτε την
απαλλαγή δεν αντιλαμβάνομαι. Στην Ελλάδα κυριαρχεί η ορθοδοξία και η
παρουσία της Εκκλησίας και ο μαθητής καλείται να κοιτάξει γύρω του και
να ενημερωθεί για τα οικεία του ιστορικού του και τοπικού του
χωροχρόνου. Έπειτα, οι μαθητές δεν είναι εκεί για να ερωτώνται τί θα
διδαχθούν. Άλλος ο ρόλος του διδασκάλου και άλλου του μαθητή.Ο ένας
πομπός και ό άλλος δέκτης. Με αυτά και με αυτά πλάσαμε νέους ανθρώπους
με συνδικαλισμούς, καταλήψεις, μπάχαλα σε πανεπιστήμια, φοιτητικές
παρατάξεις, χρυσαυγιτισμούς, αριστεριστικους συνδικαλισμούς επαγγελματικής μορφής,ακρότητες, θράσος και μηδενική παιδεία και
εκπαίδευση.Άλλο οι θεωρητικολογίες και οι ιδεοληψίες και άλλο η
πραγματικοτητα και οι ανάγκες.Σας αρέσει; Αν δεν σας αρέσει υπάρχει και η
μετανάστευση.Τόσα καλά και άξια παιδιά φεύγουνε από δω. Ας φύγει και κάποιος άχρηστος να πάει να βρεί τους εταίρους του. Γκαρσόνι στην Ελλάδα, γκαρσόνι και στην Φραγκιά. Δεν θα αλλάξει τίποτα για σας.Ίσα ίσα πού θα ακμάζεται στο φιλικό σας περιβάλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου